خبرورزشی/ امیرعباس واسعی: در اینکه مردم ایران علاقهمند به ورزش و طرفدار فوتبال هستند کسی تردید ندارد، اما این واقعیت محض هم متأسفانه به دست مدیران نابلد به سمتی رفت که امروز کمترین حقیقتی در آن دیده نمیشود. همان بلایی که سر «بهترین تماشاگران دنیا» و «با فرهنگ و تمدن چند هزار ساله» آمد...
حتماً به یاد دارید که داستان از رقابت تمسخرآمیز دو مدیر در رسانهها شروع شد که به شکلی کودکانه هر ساعت چند میلیون نفر روی تعداد هواداران خود میگذاشتند! صبح اولی مصاحبه میکرد و از ۳۰ میلیون هوادارش میگفت، به ظهر نرسیده آن یکی عدد را به ۴۰ میرساند و سرشب هر کدام ۵۰ میلیون هوادار داشتند! غافل از اینکه هر بچهای میتواند با مراجعه به دمدستیترین آمار بداند و بخواند که «ایران با یک میلیون و ۶۹۸ هزار و ۱۹۵ کیلومتر مربع کشوری در خاورمیانه با ۸۰ میلیون نفر جمعیت که از شرق با...» هر کدام ما خانواده و دوستانی داریم. جایی زندگی میکنیم که همسایه داریم و در شغل خود همکارانی. همه ما سفر میرویم و در طول روز با مردم در مترو، خیابان، تاکسی، پاساژ، سینما، پارک و... برخورد داریم. به مجموع یا هر کدام اینها میگویند «یک جامعه آماری» و خیلی راحت میتوانید اسم جمعی را روی کاغذ آورده و سپس بشمارید که چند نفرشان اصلاً «فوتبال میدانند که چیست؟!» اینکه در کشور ما تعمیرکار کولر هست، دلیل نمیشود که ۵۰ میلیون تعمیرکار کولر داشته باشیم! یا نانوا، قصاب یا حتی خلافکار. سوءاستفاده از عواطف و احساسات مشتی جوان در راستای پنهان کردن ضعفهای مدیریتی خود کاری بود که آن دو مدیر سرخابی با «حقیقت» کردند.
حقیقتی که میگوید در خوشبینانهترین آمار تعداد کسانی که فوتبال را دنبال میکنند به ۲۰ میلیون نفر هم نمیرسد. از این جمع درصدی طرفدار پرسپولیس هستند، درصدی استقلال و درصدی هم تیمهایی مثل تراکتورسازی، ملوان، سپاهان، سپیدرود، صنعت نفت آبادان، ابومسلم، نساجی و سایر تیمها را دوست دارند. در میان این جمع هستند کسانی که سوای تیم شهر خود به یکی از دو قطب سنتی هم علاقه داشته باشند، درست مثل درصدی از فوتبالدوستان که «طرفدار» هیچکدام از این تیمها نیستند و فوتبال را به خاطر خود فوتبال دوست دارند و سرنوشت هیچ مسابقه، تیم یا فردی برایشان مهم نیست.
حالا کارلوس کیروش که مثل هر آدمی دارای نقاط ضعف و قوت هست و این جملهاش ربطی به اخلاق و حرفهای دیگرش ندارد، در مصاحبهای به همین واقعیت اشاره کرده که قطعاً به مذاق عدهای خوش نخواهد آمد! همانطور که این نوشته را دوست نخواهند داشت و از فردا زمینهای میشود برای حمله «زامبیهای مجازی» که نان و مزایا و درآمدشان در افزایش چند ده میلیونی «واقعیت» است!
پ ن: کیروش را دوست دارید یا دشمنش هستید، استقلالی هستید یا پرسپولیسی یا طرفدار هر تیمی یا هیچ تیمی، از این مطلب خوشتان بیاید یا نه، هیچ کدام فرقی در واقعیت نخواهد کرد. واقعیت این است که از هر چهار ایرانی حداکثر یک نفر «اهل» فوتبال است و با فحش و توهین هم این آمار اضافه نخواهد شد!
حتماً به یاد دارید که داستان از رقابت تمسخرآمیز دو مدیر در رسانهها شروع شد که به شکلی کودکانه هر ساعت چند میلیون نفر روی تعداد هواداران خود میگذاشتند! صبح اولی مصاحبه میکرد و از ۳۰ میلیون هوادارش میگفت، به ظهر نرسیده آن یکی عدد را به ۴۰ میرساند و سرشب هر کدام ۵۰ میلیون هوادار داشتند! غافل از اینکه هر بچهای میتواند با مراجعه به دمدستیترین آمار بداند و بخواند که «ایران با یک میلیون و ۶۹۸ هزار و ۱۹۵ کیلومتر مربع کشوری در خاورمیانه با ۸۰ میلیون نفر جمعیت که از شرق با...» هر کدام ما خانواده و دوستانی داریم. جایی زندگی میکنیم که همسایه داریم و در شغل خود همکارانی. همه ما سفر میرویم و در طول روز با مردم در مترو، خیابان، تاکسی، پاساژ، سینما، پارک و... برخورد داریم. به مجموع یا هر کدام اینها میگویند «یک جامعه آماری» و خیلی راحت میتوانید اسم جمعی را روی کاغذ آورده و سپس بشمارید که چند نفرشان اصلاً «فوتبال میدانند که چیست؟!» اینکه در کشور ما تعمیرکار کولر هست، دلیل نمیشود که ۵۰ میلیون تعمیرکار کولر داشته باشیم! یا نانوا، قصاب یا حتی خلافکار. سوءاستفاده از عواطف و احساسات مشتی جوان در راستای پنهان کردن ضعفهای مدیریتی خود کاری بود که آن دو مدیر سرخابی با «حقیقت» کردند.
حقیقتی که میگوید در خوشبینانهترین آمار تعداد کسانی که فوتبال را دنبال میکنند به ۲۰ میلیون نفر هم نمیرسد. از این جمع درصدی طرفدار پرسپولیس هستند، درصدی استقلال و درصدی هم تیمهایی مثل تراکتورسازی، ملوان، سپاهان، سپیدرود، صنعت نفت آبادان، ابومسلم، نساجی و سایر تیمها را دوست دارند. در میان این جمع هستند کسانی که سوای تیم شهر خود به یکی از دو قطب سنتی هم علاقه داشته باشند، درست مثل درصدی از فوتبالدوستان که «طرفدار» هیچکدام از این تیمها نیستند و فوتبال را به خاطر خود فوتبال دوست دارند و سرنوشت هیچ مسابقه، تیم یا فردی برایشان مهم نیست.
حالا کارلوس کیروش که مثل هر آدمی دارای نقاط ضعف و قوت هست و این جملهاش ربطی به اخلاق و حرفهای دیگرش ندارد، در مصاحبهای به همین واقعیت اشاره کرده که قطعاً به مذاق عدهای خوش نخواهد آمد! همانطور که این نوشته را دوست نخواهند داشت و از فردا زمینهای میشود برای حمله «زامبیهای مجازی» که نان و مزایا و درآمدشان در افزایش چند ده میلیونی «واقعیت» است!
پ ن: کیروش را دوست دارید یا دشمنش هستید، استقلالی هستید یا پرسپولیسی یا طرفدار هر تیمی یا هیچ تیمی، از این مطلب خوشتان بیاید یا نه، هیچ کدام فرقی در واقعیت نخواهد کرد. واقعیت این است که از هر چهار ایرانی حداکثر یک نفر «اهل» فوتبال است و با فحش و توهین هم این آمار اضافه نخواهد شد!