خبرورزشی/ اردشیر لارودی: ١- براى اولین بار است که دستاندرکاران فوتبال، از رأى نادرست خود برگشتند و تسلیم خواسته درست طرف مقابل خود شدند! باشد که بار آخرشان نباشد و باشد که بار آخرشان باشد!
یعنى اینکه، هر بار که تصمیم اشتباهى گرفتند با تأسى به حرکتى که در بازى استقلال- سایپا در جام حذفى سال ٩٧ انجام دادند، به تصحیح آن اشتباه و جبران مافات بپردازند که ماهى را هر وقت از آب بگیرى تازه است و نیز باشد که از همان اول کار، به سمت و سوى اقدامات غلط و هرچه که با روح ورزش و روحیه قهرمانى و پیششرطهاى لازم رفتار جوانمردانه در تنافر است، کشیده نشوند. یعنى هیچ حکم زورگویانه و من مىگویم و من دستور مىدهم، میل نکنند.
فدراسیون فوتبال در اختلاف نظر میان سازمان لیگ و باشگاه استقلال، کمى هم دیر ورود کرد و بهحق، حق را به جانب استقلال داد و اجازه نداد بازى خوب، در زمین بد برگزار شود. فدراسیون تصمیم عاقلانهاى گرفت و به فوتبال و به مسابقه و به مبارزه، احترام گذاشت.
باشد که فردا، پنجشنبه ١٠ آبان، شاهد فوتبال دیدنىتر از مسابقه قبلى استقلال و سایپا که در زمین تختى انجام خواهد شد، باشیم.
چند اشکال، به مثابه ١٠٠ مشکل
٢- از لزوم رعایت مقررات و محترم دانستن ضوابط و پیششرطهاى لازم در هر مسابقهاى، حرف زدیم.
از مقرراتى که براى راهاندازى هر مسابقه و همه مسابقهها، رعایتشان واجب و لازم است.
اشارهمان به درخواست اکید AFC است که براى صدور اجازه مسابقه برگشت فینال لیگ باشگاههاى آسیا، ورزشگاه آزادى را زیر ذرهبین برد و ٢٨ یا ٣٤ مورد، اشکال را برشمرد و اصلاحشان را خواستار شد. بدون سمبلکارى، بدون سرهمبندى! و حالا، از دستاندرکاران سازمان لیگ برتر باید پرسید: اشکالات موجود در ورزشگاه تختى، به چند عدد سر مىزند؟ براى اینکه در زمین ورزشگاه تختى تهران بتوان مسابقه داد، چندین ده مورد و چند صد مورد را باید دوباره و از نو، بازسازى کرد؟
آیا احترام به تماشاگران، احترام به داوران و احترام به تمام هر دو تیم مسابقهدهنده، از واجبات اولیه نیست؟
آیا بازى کردن در یک زمین صاف، اولین حق هر تیمى نیست؟ آیا کرامت انسانى همه تماشاگران، رعایتکردنى نیست؟ آیا در ورزشگاه تختى، القاى حس محترم بودن، ممکن است؟
داورى ها... داورىها!
٣- لازم است از داورىها هم گفته شود. ضرورت درجه اول است تا به اشکالات داورى، که صداى همه را هم به آسمان برده، پرداخت.
پنالتىهایى که نیست، ولى داده مىشود. پنالتىهایى که هست، ولى نادیده و انکار مىشود.
در لیگ برتر، تعداد اشتباهات اساسى، از حد مىگذرند و دلبخواهى عمل کردن، سر به فلک کشیده است.
کارى باید کرد. نظارتى باید داشت. حق را ناحق، نباید خواست. در لیگ یک، قانونِ حاکم، بىقانونى است.
پایان دوره سرهمبندى
٤- در لیگ یک، گلگهر سیرجان صدرنشین است که باز هم با ٣ گل، برنده شد. این بار برابر کارون خرمشهر. گلگهر، مس کرمان را جا گذاشت.
این هفته، شاهد ارتفاع گرفتن پرواز بلند شاهین بوشهر هم بودیم که با ٢ گل، ٩٠ ارومیه را مغلوب کرد و با ١٧ امتیاز در جدول سوم شد. بازى تیم ٩٠، به نحوى باورنکردنى درست بود و تماشایى. در حالی که اکسین کرج، احساس گولخوردگى مىکند و بادران تهران، تبدیل به یک تیم در همه جا بازنده شده است. عین ملوان که انگار ملوان نیست. عین تیمى که بدجورى زمین خورده است و حالا باید براى این به زمین سخت زده شدن، خسارت هم بدهد. غرامتى براى خلاصى از دست بازنده شدن.
ملوان، دو هفته است که با گرفتار شدن در معماى پنالتىها، اجازه بردن نمىیابد و بازنده مىشود. بخت از ملوان برگشته است و تاوان انتخابهاى بدش را مىپردازد.
پیروزى تیم قشقایى در کرج، پایان دوره خاصى را اعلام مىکند. به بنبست رسیدن دوره سرهمبندى.
یعنى اینکه، هر بار که تصمیم اشتباهى گرفتند با تأسى به حرکتى که در بازى استقلال- سایپا در جام حذفى سال ٩٧ انجام دادند، به تصحیح آن اشتباه و جبران مافات بپردازند که ماهى را هر وقت از آب بگیرى تازه است و نیز باشد که از همان اول کار، به سمت و سوى اقدامات غلط و هرچه که با روح ورزش و روحیه قهرمانى و پیششرطهاى لازم رفتار جوانمردانه در تنافر است، کشیده نشوند. یعنى هیچ حکم زورگویانه و من مىگویم و من دستور مىدهم، میل نکنند.
فدراسیون فوتبال در اختلاف نظر میان سازمان لیگ و باشگاه استقلال، کمى هم دیر ورود کرد و بهحق، حق را به جانب استقلال داد و اجازه نداد بازى خوب، در زمین بد برگزار شود. فدراسیون تصمیم عاقلانهاى گرفت و به فوتبال و به مسابقه و به مبارزه، احترام گذاشت.
باشد که فردا، پنجشنبه ١٠ آبان، شاهد فوتبال دیدنىتر از مسابقه قبلى استقلال و سایپا که در زمین تختى انجام خواهد شد، باشیم.
چند اشکال، به مثابه ١٠٠ مشکل
٢- از لزوم رعایت مقررات و محترم دانستن ضوابط و پیششرطهاى لازم در هر مسابقهاى، حرف زدیم.
از مقرراتى که براى راهاندازى هر مسابقه و همه مسابقهها، رعایتشان واجب و لازم است.
اشارهمان به درخواست اکید AFC است که براى صدور اجازه مسابقه برگشت فینال لیگ باشگاههاى آسیا، ورزشگاه آزادى را زیر ذرهبین برد و ٢٨ یا ٣٤ مورد، اشکال را برشمرد و اصلاحشان را خواستار شد. بدون سمبلکارى، بدون سرهمبندى! و حالا، از دستاندرکاران سازمان لیگ برتر باید پرسید: اشکالات موجود در ورزشگاه تختى، به چند عدد سر مىزند؟ براى اینکه در زمین ورزشگاه تختى تهران بتوان مسابقه داد، چندین ده مورد و چند صد مورد را باید دوباره و از نو، بازسازى کرد؟
آیا احترام به تماشاگران، احترام به داوران و احترام به تمام هر دو تیم مسابقهدهنده، از واجبات اولیه نیست؟
آیا بازى کردن در یک زمین صاف، اولین حق هر تیمى نیست؟ آیا کرامت انسانى همه تماشاگران، رعایتکردنى نیست؟ آیا در ورزشگاه تختى، القاى حس محترم بودن، ممکن است؟
داورى ها... داورىها!
٣- لازم است از داورىها هم گفته شود. ضرورت درجه اول است تا به اشکالات داورى، که صداى همه را هم به آسمان برده، پرداخت.
پنالتىهایى که نیست، ولى داده مىشود. پنالتىهایى که هست، ولى نادیده و انکار مىشود.
در لیگ برتر، تعداد اشتباهات اساسى، از حد مىگذرند و دلبخواهى عمل کردن، سر به فلک کشیده است.
کارى باید کرد. نظارتى باید داشت. حق را ناحق، نباید خواست. در لیگ یک، قانونِ حاکم، بىقانونى است.
پایان دوره سرهمبندى
٤- در لیگ یک، گلگهر سیرجان صدرنشین است که باز هم با ٣ گل، برنده شد. این بار برابر کارون خرمشهر. گلگهر، مس کرمان را جا گذاشت.
این هفته، شاهد ارتفاع گرفتن پرواز بلند شاهین بوشهر هم بودیم که با ٢ گل، ٩٠ ارومیه را مغلوب کرد و با ١٧ امتیاز در جدول سوم شد. بازى تیم ٩٠، به نحوى باورنکردنى درست بود و تماشایى. در حالی که اکسین کرج، احساس گولخوردگى مىکند و بادران تهران، تبدیل به یک تیم در همه جا بازنده شده است. عین ملوان که انگار ملوان نیست. عین تیمى که بدجورى زمین خورده است و حالا باید براى این به زمین سخت زده شدن، خسارت هم بدهد. غرامتى براى خلاصى از دست بازنده شدن.
ملوان، دو هفته است که با گرفتار شدن در معماى پنالتىها، اجازه بردن نمىیابد و بازنده مىشود. بخت از ملوان برگشته است و تاوان انتخابهاى بدش را مىپردازد.
پیروزى تیم قشقایى در کرج، پایان دوره خاصى را اعلام مىکند. به بنبست رسیدن دوره سرهمبندى.