خبرورزشی/مهدی هژبری: هرچند علی دایی در روز‌هایی که همه در حرف و شعار اصرار داشتند یک بازی خداحافظی در شأن نام و آوازه‌اش برگزار کنند، به شوخی گفت؛ مگر برای من بازی سلام گذاشتند که حالا بازی خداحافظی بخواهم؟ اما کیست که نداند برای قدردانی از زحمات یک ستاره، هیچ چیزی شایسته‌تر از برگزاری یک بازی خداحافظی باشکوه و آبرومند نیست... کاری که ما بلد نیستیم انجام بدهیم. ستاره‌های فوتبال ایران غیر از محمد پنجعلی که مقابل الجزایر در بازی بین‌قاره‌ای کفش‌ها را آویخت و احمدرضا عابدزاده و کریم باقری که بازی‌های خداحافظی‌شان با سال‌ها تأخیر مقابل بایرن‌مونیخ و برزیل برگزار شد، هرگز بازی خداحافظی در حد و اندازه جایگاه‌شان نداشتند و اگر هم مراسمی بود، آنقدر بد و ضعیف برگزار شد که ستاره‌ها از شرکت در آن پشیمان شدند. حالا بعد از خداحافظی‌های غریبانه دایی، کیا، خداداد، کریمی، مجیدی و... سیدجلال هم بدون بازی خداحافظی با تیم ملی وداع کرد تا سریال غریبانه رفتن ستاره‌ها از تیم ملی همچنان ادامه داشته باشد. ما به خیلی‌ها یک بازی خداحافظی باشکوه بدهکاریم. سید هم از امروز به لیست بلندبالای طلبکاران اضافه می‌شود و بیچاره ستاره‌های نوظهور که اگر عقل و درک داشته باشند، با دیدن سرنوشت سیدجلال و سیدجلال‌ها چهارستون بدن‌شان می‌لرزد. ما از قدیم هم همین بودیم؛ خوش‌استقبال و بدبدرقه...