خبرورزشی/جهانگیر کوثری: سیاستمداران بزرگ نیز برای افزایش محبوبیت خود با فوتبال همراه شده‌اند و گاه، چون رئیس‌جمهور آرژانتین علاقه افراطی خود را به تیم بوکاجونیورز پنهان نکرده‌اند.
موریسیو ماکری حتی در مراسم سوگند ریاست جمهوری خود فوتبال را فراموش نکرد. قبل از او نیز خانم کرشنر در دوران ریاست جمهوری از فوتبال غافل نشد و متأسفانه بزرگ‌ترین باند‌های قاچاق و گانگستر‌ها نیز فوتبال را بغل کرده‌اند و آدم می‌کشند. حتی رشوه و تبانی سیاسی در سطح بالا در این پدیده صورت گرفته است. ژنرال خورخه ویدلا، دیکتاتور نظامی آرژانتین که قدرت را به زور به چنگ آورده بود و کشتار دهشتناکی انجام داده، با میزبانی جام جهانی که خود داستانی دارد، روی خون جوانان آرژانتین به ویژه دانشجویان، قهرمان جام جهانی ۱۹۷۸ شد. در آنجا که آرژانتین نیاز به شکست پرگل برابر پرو را داشت تا بالاتر از برزیل قرار گیرد، ژنرال ویدلا با رئیس‌جمهور پرو فرانسیسکو برمودز به توافق رسیدند تا در ازای آزادی ۱۵ زندانی پرویی، تیم آرژانتین بتواند بیش از ۵ گل به پرو بزند و بالاتر از برزیل به عنوان تیم اول به فینال برود.
بعد‌ها سناتور پیر، اما شجاع‌دل آرژانتین گنارو لدسما، با سند، این تبانی تاریخی را فاش کرد. این نوع اتفاقات در آمریکای لاتین خیلی طبیعی است و باید ریاست ژائو هاوه‌لانژ برزیلی را بر مسند فوتبال جهان نیز در این ژانر تبانی قرار داد. آمریکای جنوبی غرق در مافیا، سیاست و دکترین‌های آمریکا که بوی استعمار می‌دهد، شده بود و امروز فوتبال تنها وسیله گردهمایی جنوبی‌های آمریکاست که می‌توانند خود را تخلیه کنند و هر آنچه رنگ قدرت به خود می‌گیرد، مردم مخالف آن به میدان بروند. داستان ریورپلات و بوکاجونیورز پیچیدگی عجیبی دارد که هزاران صفحه می‌طلبد تا به نقطه امروزی برسیم. آنان حقوق و آزادی خود را می‌خواهند، اما دست‌نشانده‌های غربی یکی بعد از دیگری بر کرسی حکومت می‌نشینند. این حقایق را باید از زبان یک آرژانتینی شنید که می‌گفت؛ همه مردم برابر آفریده شده‌اند، پروردگارشان حقوق سلب‌نشدنی به آنان بخشیده است، زندگی، آزادی و طلب شادی از آن جمله‌اند، برای حفظ این حقوق دولت‌هایی تأسیس شده است که قدرت عادلانه‌شان از رضایت ملت‌هایشان ناشی می‌شود و هرگاه هر نوع حکومتی ناقض این آرمان‌ها شود، حق مردم است که آن را تغییر دهند یا از میان بردارند و حکومت جدیدی تأسیس کنند و اساس آن را بر اصولی بنا نهند و قدرت آن را آنچنان متشکل کنند که به بهترین نحو بر امنیت و شادی‌شان مؤثر افتد.
آرژانتین، برزیل و مکزیک بزرگ‌ترین کشور‌های آمریکای لاتین هستند و بارز پیشگامان این منطقه جغرافیایی از جهان و آرژانتین جلوتر از دو کشور دیگر کمتر مورد محبت آمریکا قرار گرفته است به ویژه در دوره خوان پرون که آمریکا او را فاشیست خواند. امروز آرژانتین سبکبال‌تر از دوران پرون در دامان آمریکاست و انگلیس هم منافع خود را می‌برد و جزایر فالکلند و مالویناس را با زور توپخانه‌های کشتی‌های جنگی خود دوباره در اختیار گرفت. اگر دیه‌گو مارادونا برای آرژانتینی‌ها شکل افسانه‌ای می‌گیرد، از همین توپ گرد و فوتبال ریشه می‌گیرد. مرد طلایی تمام دوران آرژانتین و بهترین بازیکن قرن با وجود تمام نااخلاقی‌ها، محبوب‌ترین مرد آرژانتین است. پسربچه بوکاجونیورز در دهه شصت که حقارت جزایر فالکلند و مالویناس را با دو گل به انگلیس در جام جهانی ۱۹۸۶ جبران کرد، با بوکاجونیورز به عرصه جهان فوتبال معرفی شد. بوکا نباید شکست بخورد، بوکا همیشه پیروز است و بوکا با دیه‌گو افسانه‌ای است. این باور‌ها باعث می‌شود طرفداران این تیم احساس کنند بوکاجونیورز نباید شکست بخورد. این تیم باید در مقابل ریورپلات در سوپرکلاسیکو پیروز شود. این فینال در فوتبال جهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و برای خود تعاریف عجیبی دارد و هر علاقه‌مند به فوتبال باید قبل از مرگ این فینال را ببیند. ورزشگاه آلبرتو خوان آرماندو (لابومبونرا) به معنای جعبه شکلات یک ورزشگاه پیچیده و شکل معماری آن وحشتناک است. هواداران، بوکاجونیورز را لادوسه می‌نامند.
ادامه دارد....
موریسیو ماکری حتی در مراسم سوگند ریاست جمهوری خود فوتبال را فراموش نکرد. قبل از او نیز خانم کرشنر در دوران ریاست جمهوری از فوتبال غافل نشد و متأسفانه بزرگ‌ترین باند‌های قاچاق و گانگستر‌ها نیز فوتبال را بغل کرده‌اند و آدم می‌کشند. حتی رشوه و تبانی سیاسی در سطح بالا در این پدیده صورت گرفته است. ژنرال خورخه ویدلا، دیکتاتور نظامی آرژانتین که قدرت را به زور به چنگ آورده بود و کشتار دهشتناکی انجام داده، با میزبانی جام جهانی که خود داستانی دارد، روی خون جوانان آرژانتین به ویژه دانشجویان، قهرمان جام جهانی ۱۹۷۸ شد. در آنجا که آرژانتین نیاز به شکست پرگل برابر پرو را داشت تا بالاتر از برزیل قرار گیرد، ژنرال ویدلا با رئیس‌جمهور پرو فرانسیسکو برمودز به توافق رسیدند تا در ازای آزادی ۱۵ زندانی پرویی، تیم آرژانتین بتواند بیش از ۵ گل به پرو بزند و بالاتر از برزیل به عنوان تیم اول به فینال برود.
بعد‌ها سناتور پیر، اما شجاع‌دل آرژانتین گنارو لدسما، با سند، این تبانی تاریخی را فاش کرد. این نوع اتفاقات در آمریکای لاتین خیلی طبیعی است و باید ریاست ژائو هاوه‌لانژ برزیلی را بر مسند فوتبال جهان نیز در این ژانر تبانی قرار داد. آمریکای جنوبی غرق در مافیا، سیاست و دکترین‌های آمریکا که بوی استعمار می‌دهد، شده بود و امروز فوتبال تنها وسیله گردهمایی جنوبی‌های آمریکاست که می‌توانند خود را تخلیه کنند و هر آنچه رنگ قدرت به خود می‌گیرد، مردم مخالف آن به میدان بروند. داستان ریورپلات و بوکاجونیورز پیچیدگی عجیبی دارد که هزاران صفحه می‌طلبد تا به نقطه امروزی برسیم. آنان حقوق و آزادی خود را می‌خواهند، اما دست‌نشانده‌های غربی یکی بعد از دیگری بر کرسی حکومت می‌نشینند. این حقایق را باید از زبان یک آرژانتینی شنید که می‌گفت؛ همه مردم برابر آفریده شده‌اند، پروردگارشان حقوق سلب‌نشدنی به آنان بخشیده است، زندگی، آزادی و طلب شادی از آن جمله‌اند، برای حفظ این حقوق دولت‌هایی تأسیس شده است که قدرت عادلانه‌شان از رضایت ملت‌هایشان ناشی می‌شود و هرگاه هر نوع حکومتی ناقض این آرمان‌ها شود، حق مردم است که آن را تغییر دهند یا از میان بردارند و حکومت جدیدی تأسیس کنند و اساس آن را بر اصولی بنا نهند و قدرت آن را آنچنان متشکل کنند که به بهترین نحو بر امنیت و شادی‌شان مؤثر افتد.
آرژانتین، برزیل و مکزیک بزرگ‌ترین کشور‌های آمریکای لاتین هستند و بارز پیشگامان این منطقه جغرافیایی از جهان و آرژانتین جلوتر از دو کشور دیگر کمتر مورد محبت آمریکا قرار گرفته است به ویژه در دوره خوان پرون که آمریکا او را فاشیست خواند. امروز آرژانتین سبکبال‌تر از دوران پرون در دامان آمریکاست و انگلیس هم منافع خود را می‌برد و جزایر فالکلند و مالویناس را با زور توپخانه‌های کشتی‌های جنگی خود دوباره در اختیار گرفت. اگر دیه‌گو مارادونا برای آرژانتینی‌ها شکل افسانه‌ای می‌گیرد، از همین توپ گرد و فوتبال ریشه می‌گیرد. مرد طلایی تمام دوران آرژانتین و بهترین بازیکن قرن با وجود تمام نااخلاقی‌ها، محبوب‌ترین مرد آرژانتین است. پسربچه بوکاجونیورز در دهه شصت که حقارت جزایر فالکلند و مالویناس را با دو گل به انگلیس در جام جهانی ۱۹۸۶ جبران کرد، با بوکاجونیورز به عرصه جهان فوتبال معرفی شد. بوکا نباید شکست بخورد، بوکا همیشه پیروز است و بوکا با دیه‌گو افسانه‌ای است. این باور‌ها باعث می‌شود طرفداران این تیم احساس کنند بوکاجونیورز نباید شکست بخورد. این تیم باید در مقابل ریورپلات در سوپرکلاسیکو پیروز شود. این فینال در فوتبال جهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و برای خود تعاریف عجیبی دارد و هر علاقه‌مند به فوتبال باید قبل از مرگ این فینال را ببیند. ورزشگاه آلبرتو خوان آرماندو (لابومبونرا) به معنای جعبه شکلات یک ورزشگاه پیچیده و شکل معماری آن وحشتناک است. هواداران، بوکاجونیورز را لادوسه می‌نامند.
ادامه دارد....
