خبرورزشی/ فرهاد اشراقی: روزی یکی از بازیکنان قدیمی فوتبال ایران در پاسخ به این سؤال که چرا خداحافظی نمی‌کنی، گفت: «چرا باید خداحافظی کنم؟ یک سال دیگر هم بازی کنم، حداقل ۶۰ میلیون دیگر می‌گیرم».
آن زمان (شاید ۱۵ سال قبل) ۶۰ میلیون برای یک فوتبالیست خیلی پول بود. آن بازیکن فوتبالش تمام شده بود، اما دو، سه سال اضافه ماند و دو، سه تا ۶۰ میلیون دیگر گرفت!
این حکایت سال‌هاست که در فوتبال ما تکرار می‌شود. بازیکنانی که آشکارا فوتبال‌شان تمام شده، بدون اینکه کارایی خاصی داشته باشند یا حتی بازی کنند، قرارداد می‌بندند و یک تا دو میلیارد پول می‌گیرند. دلیل ماندن آن‌ها هم فقط و فقط پول است. بعد هم یک پیام عاشقانه برای تیم‌شان در فضای مجازی می‌گذارند و میلیون‌ها نفر آن را لایک می‌کنند. مدیران باشگاه‌ها هم که عمدتاً (نه همه) سواد فوتبالی ندارند و نمی‌دانند عمر مفید یک فوتبالیست کی تمام می‌شود در نتیجه بازنشسته‌های فوتبالیست مثل مدیران بازنشسته می‌مانند و حالش را می‌برند.
شما دقت کنید کارلوس کی‌روش دقیقاً در چه تایمی آندو تیموریان، خسرو حیدری و سیدجلال را از تیم ملی کنار گذاشت. سیدجلال که مدافع بسیار خوبی است و به زعم نگارنده قطعاً یکی از بهترین مدافعان ۲۰ سال اخیر فوتبال ماست، در همین بازی آخر پرسپولیس با ماشین‌سازی در ۲ صحنه ۲ دریبل بد خورد در حالی که در سال‌های جوانی محال ممکن بود چنین جا بماند. او، اما از تیم ملی خداحافظی کرد تا به بقیه درس بزرگی بدهد. یکی مثل آندو از وقتی که از تیم ملی کنار گذاشته شده، حتی یک بازی خوب انجام نداده و از این دست مثال‌ها زیاد است. ختم کلام اینکه ۳۵ ساله‌ها و ۳۶ ساله‌های فوتبال ایران که به پایان خط رسیده‌اند، نان ضعف مدیریت مدیران باشگاه‌ها و البته یکسری روابط را می‌خورند. این وسط البته سیدجلال یک استثناست، چون حداقل برای پرسپولیس هنوز بازیکن بسیار مفیدی است.
آن زمان (شاید ۱۵ سال قبل) ۶۰ میلیون برای یک فوتبالیست خیلی پول بود. آن بازیکن فوتبالش تمام شده بود، اما دو، سه سال اضافه ماند و دو، سه تا ۶۰ میلیون دیگر گرفت!
این حکایت سال‌هاست که در فوتبال ما تکرار می‌شود. بازیکنانی که آشکارا فوتبال‌شان تمام شده، بدون اینکه کارایی خاصی داشته باشند یا حتی بازی کنند، قرارداد می‌بندند و یک تا دو میلیارد پول می‌گیرند. دلیل ماندن آن‌ها هم فقط و فقط پول است. بعد هم یک پیام عاشقانه برای تیم‌شان در فضای مجازی می‌گذارند و میلیون‌ها نفر آن را لایک می‌کنند. مدیران باشگاه‌ها هم که عمدتاً (نه همه) سواد فوتبالی ندارند و نمی‌دانند عمر مفید یک فوتبالیست کی تمام می‌شود در نتیجه بازنشسته‌های فوتبالیست مثل مدیران بازنشسته می‌مانند و حالش را می‌برند.
شما دقت کنید کارلوس کی‌روش دقیقاً در چه تایمی آندو تیموریان، خسرو حیدری و سیدجلال را از تیم ملی کنار گذاشت. سیدجلال که مدافع بسیار خوبی است و به زعم نگارنده قطعاً یکی از بهترین مدافعان ۲۰ سال اخیر فوتبال ماست، در همین بازی آخر پرسپولیس با ماشین‌سازی در ۲ صحنه ۲ دریبل بد خورد در حالی که در سال‌های جوانی محال ممکن بود چنین جا بماند. او، اما از تیم ملی خداحافظی کرد تا به بقیه درس بزرگی بدهد. یکی مثل آندو از وقتی که از تیم ملی کنار گذاشته شده، حتی یک بازی خوب انجام نداده و از این دست مثال‌ها زیاد است. ختم کلام اینکه ۳۵ ساله‌ها و ۳۶ ساله‌های فوتبال ایران که به پایان خط رسیده‌اند، نان ضعف مدیریت مدیران باشگاه‌ها و البته یکسری روابط را می‌خورند. این وسط البته سیدجلال یک استثناست، چون حداقل برای پرسپولیس هنوز بازیکن بسیار مفیدی است.
