خبرورزشی/مهدی هژبری: تیمی که باید متعلق به یک ملت باشد و یک مملکت تمام‌قد پشت سرش بایستد، به خاطر داستان بازنشسته‌ها و شکافی که این داستان میان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش ایجاد کرده، با دلخوری راهی سفر شد.
اگرچه وزارتی‌ها می‌گویند وزیر ورزش اصلاً به مراسم بدرقه تیم ملی دعوت نشده بود و فدراسیون اصلاً به آن‌ها نگفته بود بدرقه‌ای در کار است و توپ را به زمین فدراسیون می‌اندازند، اما الان آنچه اهمیت دارد، اصلاً و ابداً دعوای فدراسیون و وزارت و این که کدام طرف مقصر این دعواست، نیست. مهم فقط و فقط تیم ملی است که نباید قربانی هیچ دعوایی باشد و پاسوز اختلاف‌ها شود.
این که فدراسیون مقصر است یا نیست، این که کی‌روش متوقع شده یا نشده، این که ملی‌پوشان نازک‌نارنجی شده‌اند یا نشده‌اند و هزاران ابهام دیگر، نباید به تیم ملی لطمه وارد کند. تیم ملی را باید از هر جایگاهی و با هر زاویه دیدی، در اولویت قرار داد. می‌توان با کی‌روش زاویه داشت و حتی فدراسیون فوتبال را به رسمیت نشناخت، ولی این‌ها نباید باعث شود تیم ملی در سایه قرار بگیرد.
تیم ملی مایه غرور و افتخار همه ماست و باید در بهترین شرایط فنی و روحی-روانی در جام ملت‌های آسیا به میدان برود. تکراری است، اما شاید لازم است برای چندمین بار تأکید شود؛ چند هفته دیگر وقتی سوت آغاز جام ملت‌های آسیا به صدا دربیاید، برای شادی و شعف و برای ایجاد شور و شوق و از همه مهم‌تر برای احساس غرور و افتخار به همین تیم ملی و بازیکنانش نیاز داریم. پای تیم ملی را وارد دلخوری‌های فردی و جناحی و سازمانی نکنیم. حیف است تیم ملی نقش قربانی را بازی کند، ایفای نقش قهرمان بیشتر به این تیم می‌آید...