خبرورزشی/اردشیر لارودی: ۱- تیم کی‌روش، تیم کی‌روش است! با همان خودباوری همیشگی و باز هم بیشتر، با همان اعتماد به نفس فراوان و شدتی افزون‌تر! با روحیه‌ای که خاص مبارزه کردن و برنده شدن است! سرسختی با شیوه کی‌روش!
کارلوس کی‌روش، تیم خودش را روانه جام ملت‌های آسیا خواهد کرد! آوردگاهی که هنر بازی کردن را توأم با جنگاور بودن طلب می‌کند! میدانی که در آن، به یک گام پس نهادن هم نباید فکر کرد! عرصه‌ای که برای غالب شدن و فائق آمدن در آن باید خواست و خواست و باز هم خواست! خواستنی عمل‌گرایانه! خواستنی پیروزی‌خواهانه!
کی‌روش، تیم مطلوب خود را بی‌توجه به اتفاقات خوشایند در لیگ برتر هجدهم، شکل داده است! بی‌توجه به غوغای دلچسب و دلگرم‌کننده پدیده و سپاهان و...
کی‌روش مردان تازه‌ای را به تیم ملی فراخوانده ولی آیا پدیده‌های نوپدید و سرمایه‌های لیگ برتر، همین ۵-۴ نفر بودند؟
آن ۹ نفر!
۲- تیم کی‌روش، تیم کی‌روش است! خودباور و اهل ستیز و مردانی که کم نمی‌آورند و کم نمی‌گذارند! مردانی که می‌دانند باید جنگید، می‌دانند پیروزی را به آن‌ها تقدیم و دودستی پیشکش نخواهند کرد! باید پا پس نکشید! باید مهاجم بود! حتی هنگام دفاع هم باید جنگید! باید خطر کرد و در کام شیر شد! نبردی که از فرودگاه، آغازش باید کرد! تیم کی‌روش، تیم کی‌روش است!
اینکه ملی‌پوشان، به دو بازی کم‌رمق با بولیوی، ترینیداد و نیز با رودرویی با ونزوئلا، اکتفا نمی‌کنند، جای خوشحالی دارد! و اینکه سه بازی دیگر با فلسطین، لبنان و قطر خواهیم داشت، گویای واقع‌بینی حاکم بر اردوی ملی است که با سلیقه کی‌روش- مردی که بازی با تیم‌های ضعیف‌تر را، بیشتر دوست می‌دارد- همخوانی دارد!
پرسش هم لازم نیست! می‌دانیم که چرا با این تیم‌ها همبازی شده‌ایم ولی نمی‌دانیم برای لژیونر‌هایی مثل قدوس، انصاری‌فر، جهانبخش و بقیه‌ای که بازیکنان مهمی هستند (و روی هم ۹ نفرند) چه خوابی دید ایم! چگونه از اینان و عزت‌اللهی و... استفاده خواهد شد!
در حالی به پیکار جام ملت‌ها وارد می‌شویم که هنوز مزه شیرین بازی‌های سه‌گانه جام جهانی- بردن از مراکش، تساوی با پرتغال و کم نیاوردن مقابل اسپانیا- را زیر دندان داریم!
سپاهان کجاست و پدیده هم؟
۳- نظر شما درباره لیگ برتر چیست؟ ویژگی‌های لیگ برتر، در انتخابات اخیر تیم ملی، چقدر نمود دارد؟
آیا سپاهان، فقط پیام نیازمند را دارد که در قواره تیم ملی بازی می‌کند؟ بقیه سپاهانی‌ها «نخودی» به شمار می‌روند؟
و آیا پدیده که هفته‌های متمادی در صدر جدول بود و هنوز هم هست، حتی یک بازیکن که به درد تیم ملی بخورد، نداشت؟ نه مسعود ریگی، نه امین قاسمی نژاد، نه مرتضی منصوری و نه حسین مهربان؟
دعوت از علی علیپور را البته که باید به فال نیک گرفت! علیپور در لیگ برتر و لیگ آسیا، گلزنی است کلیدی برای پرسپولیس. اینکه احمد نوراللهی، سرانجام توانست در خدمت تیم ملی بازی‌های خونسرد و پاس‌های کار راه‌اندازش را در طبق اخلاص بگذارد، نشانه‌ای است از توجه راه دور به واقعیت برتر لیگ! ولی آیا همین باید باشد، رهاورد و دستاورد بازی‌های لیگ برتر که دوباره تبدیل شده است به لیگ پرشکوه!
کاش کی‌روش با چشم خودش می‌دید؟ کاش او از لیگ برتر، این همه فاصله نداشت!
تیمی که باید قهرمان آسیا شود
۴- باید به بچه‌های تیم ملی حق داد! نباید تیم ملی را، حتی وقتی به لیگ برتر کم‌توجه است، از نظر‌ها دور کرد! تیمی که باید قهرمان آسیا شود، جور دیگری باید تحویل گرفته شود! جور دیگری باید دوست داشته شود!
شوربختانه، کی‌روش در این باره حقی ندارد! از راه دور هوای تیم ملی را داشتن، سوغات کی‌روش بود. بقیه که باید حواس‌شان به خود کی‌روش هم باشد، سرشان گرم است به ماجرای بازنشستگی، گرفتار شده‌اند در مجادلات نامربیانه، بهترین مربی‌های فوتبال‌مان و دست و پا می‌زنند در تله داوری‌ها و ناداوری‌ها و چرایی این همه اشتباهات پرتعداد و لزوم استفاده از VAR یا عدم استفاده از کمک‌داور ویدئویی!
شأن تیم ملی را رعایت کنیم! حرمت و احترام لیگ برتر را، به‌جا بیاوریم! بهترین مردان تیم ملی را ببینیم! زیر چشمان همه، بچه‌های لیگ برتر را نادیده نگیریم! فوتبال را تعطیل نکنیم! تیم ملی را تاج سر فوتبال‌مان بخواهیم!
کارلوس کی‌روش، تیم خودش را روانه جام ملت‌های آسیا خواهد کرد! آوردگاهی که هنر بازی کردن را توأم با جنگاور بودن طلب می‌کند! میدانی که در آن، به یک گام پس نهادن هم نباید فکر کرد! عرصه‌ای که برای غالب شدن و فائق آمدن در آن باید خواست و خواست و باز هم خواست! خواستنی عمل‌گرایانه! خواستنی پیروزی‌خواهانه!
کی‌روش، تیم مطلوب خود را بی‌توجه به اتفاقات خوشایند در لیگ برتر هجدهم، شکل داده است! بی‌توجه به غوغای دلچسب و دلگرم‌کننده پدیده و سپاهان و...
کی‌روش مردان تازه‌ای را به تیم ملی فراخوانده ولی آیا پدیده‌های نوپدید و سرمایه‌های لیگ برتر، همین ۵-۴ نفر بودند؟
آن ۹ نفر!
۲- تیم کی‌روش، تیم کی‌روش است! خودباور و اهل ستیز و مردانی که کم نمی‌آورند و کم نمی‌گذارند! مردانی که می‌دانند باید جنگید، می‌دانند پیروزی را به آن‌ها تقدیم و دودستی پیشکش نخواهند کرد! باید پا پس نکشید! باید مهاجم بود! حتی هنگام دفاع هم باید جنگید! باید خطر کرد و در کام شیر شد! نبردی که از فرودگاه، آغازش باید کرد! تیم کی‌روش، تیم کی‌روش است!
اینکه ملی‌پوشان، به دو بازی کم‌رمق با بولیوی، ترینیداد و نیز با رودرویی با ونزوئلا، اکتفا نمی‌کنند، جای خوشحالی دارد! و اینکه سه بازی دیگر با فلسطین، لبنان و قطر خواهیم داشت، گویای واقع‌بینی حاکم بر اردوی ملی است که با سلیقه کی‌روش- مردی که بازی با تیم‌های ضعیف‌تر را، بیشتر دوست می‌دارد- همخوانی دارد!
پرسش هم لازم نیست! می‌دانیم که چرا با این تیم‌ها همبازی شده‌ایم ولی نمی‌دانیم برای لژیونر‌هایی مثل قدوس، انصاری‌فر، جهانبخش و بقیه‌ای که بازیکنان مهمی هستند (و روی هم ۹ نفرند) چه خوابی دید ایم! چگونه از اینان و عزت‌اللهی و... استفاده خواهد شد!
در حالی به پیکار جام ملت‌ها وارد می‌شویم که هنوز مزه شیرین بازی‌های سه‌گانه جام جهانی- بردن از مراکش، تساوی با پرتغال و کم نیاوردن مقابل اسپانیا- را زیر دندان داریم!
سپاهان کجاست و پدیده هم؟
۳- نظر شما درباره لیگ برتر چیست؟ ویژگی‌های لیگ برتر، در انتخابات اخیر تیم ملی، چقدر نمود دارد؟
آیا سپاهان، فقط پیام نیازمند را دارد که در قواره تیم ملی بازی می‌کند؟ بقیه سپاهانی‌ها «نخودی» به شمار می‌روند؟
و آیا پدیده که هفته‌های متمادی در صدر جدول بود و هنوز هم هست، حتی یک بازیکن که به درد تیم ملی بخورد، نداشت؟ نه مسعود ریگی، نه امین قاسمی نژاد، نه مرتضی منصوری و نه حسین مهربان؟
دعوت از علی علیپور را البته که باید به فال نیک گرفت! علیپور در لیگ برتر و لیگ آسیا، گلزنی است کلیدی برای پرسپولیس. اینکه احمد نوراللهی، سرانجام توانست در خدمت تیم ملی بازی‌های خونسرد و پاس‌های کار راه‌اندازش را در طبق اخلاص بگذارد، نشانه‌ای است از توجه راه دور به واقعیت برتر لیگ! ولی آیا همین باید باشد، رهاورد و دستاورد بازی‌های لیگ برتر که دوباره تبدیل شده است به لیگ پرشکوه!
کاش کی‌روش با چشم خودش می‌دید؟ کاش او از لیگ برتر، این همه فاصله نداشت!
تیمی که باید قهرمان آسیا شود
۴- باید به بچه‌های تیم ملی حق داد! نباید تیم ملی را، حتی وقتی به لیگ برتر کم‌توجه است، از نظر‌ها دور کرد! تیمی که باید قهرمان آسیا شود، جور دیگری باید تحویل گرفته شود! جور دیگری باید دوست داشته شود!
شوربختانه، کی‌روش در این باره حقی ندارد! از راه دور هوای تیم ملی را داشتن، سوغات کی‌روش بود. بقیه که باید حواس‌شان به خود کی‌روش هم باشد، سرشان گرم است به ماجرای بازنشستگی، گرفتار شده‌اند در مجادلات نامربیانه، بهترین مربی‌های فوتبال‌مان و دست و پا می‌زنند در تله داوری‌ها و ناداوری‌ها و چرایی این همه اشتباهات پرتعداد و لزوم استفاده از VAR یا عدم استفاده از کمک‌داور ویدئویی!
شأن تیم ملی را رعایت کنیم! حرمت و احترام لیگ برتر را، به‌جا بیاوریم! بهترین مردان تیم ملی را ببینیم! زیر چشمان همه، بچه‌های لیگ برتر را نادیده نگیریم! فوتبال را تعطیل نکنیم! تیم ملی را تاج سر فوتبال‌مان بخواهیم!
