به گزارش خبرورزشی، به گواه اغلب کارشناسان و حتی هواداران متعصب پرسپولیس، این تیم در نیم‌فصل دوم خوب و تماشاگرپسند بازی نمی‌کند و یکی از دلایل اصلی آن تغییرات در خط میانی و حمله است. این در حالی‌ست که پرسپولیس در نیم‌فصل دوم با سیستم ۲-۴-۴ لوزی بازی می‌کند که تهاجمی‌تر از ۲-۴-۴ خطی یا ۱-۳-۲-۴ به نظر می‌رسد.
برانکو در تعطیلات نیم‌فصل وعده داده بود تیمش در نیم‌فصل دوم تماشاگرپسندتر از همیشه بازی کند، اما تاکنون این اتفاق نیفتاده است. مرد کروات قبل از شروع نیم‌فصل دوم در پاسخ به پرسش‌ها پیرامون ترافیک خط میانی پرسپولیس مدعی شد که این مسئله به نفع تیم است و رقابت باعث پیشرفت می‌شود. برانکو حتی عنوان می‌کرد تیمی که می‌خواهد قهرمان شود باید نیمکت بلند داشته باشد! اما حداقل تا بدین‌جا پیش‌بینی برانکو درست از آب درنیامده است. سروش رفیعی، مهدی ترابی و مهدی شریفی (این یکی در هافبک راست به بازی گرفته می‌شود!) هنوز نتوانسته‌اند انتظارات را برآورده کنند. از طرفی هافبک‌های قدیمی‌تر همچون بشار رسن، امید عالیشاه و سیامک نعمتی هم با ورود نفرات جدید تا حدی اعتماد به نفس خود را از دست داده و قادر به اجرای همه پتانسیل خود نبوده‌اند. همین دوگانگی باعث افت پرسپولیس در فاز تهاجمی شده است. مضاف بر اینکه علی علیپور و ماریو بودیمیر هم از هماهنگی لازم برخوردار نیستند.
چه بسا اگر برانکو تیمش را با اسکلت نیم‌فصل اول به میدان می‌فرستاد و نفرات جدید را به مرور به تیم تزریق می‌کرد شاید شرایط پرسپولیس بهتر می‌شد، اما در سر پروفسور چیز دیگری می‌گذشت. برانکو می‌خواست بشار و سروش را همزمان بازی بدهد، اما حالا ثابت شده در ترکیب ۱۱ نفره پرسپولیس فقط جای یکی از این دو است! به عبارت بهتر این ترافیک در خط میانی بیشتر از آن که به تیم کمک کند باعث سردرگمی و استرس تازه‌واردان و از بین رفتن اعتماد به نفس قدیمی‌ها شده است.
به اعتقاد ما برانکو می‌تواند با تجدید نظر در چیدمان اصلی خود و اعتماد به هافبک‌های قدیمی‌تر هم به تیمش و هم به نفرات جدید کمک کند. باور کنید!
