خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ همه چیز خوب به هم خور شده است! همه جا، هر اتفاقی که رخ می‌دهد، انگار همانی است که لیگ برتر را دیدنی‌تر و بازی‌های بعدی را، رقابتی‌تر می‌کند!
آن از باخت شهرخودرو که عین ناباوری بود! و آن هم از تساوی دوم و این بار خانگی سپاهان که در نقش جهان، به یک کیش دو بار مات شد:
اول- که ورزشگاه را، از بازی‌های پیشینی، خالی‌تر دید!
دوم- که در شطرنج بسیار حساب شده امیر و مهدی- قلعه‌نویی و تارتار- پیاده‌های تارتار، سوار‌های امیر را از پای درآوردند!
ژنرال که وزیرش را، سرباز‌های ساده تارتار زده بودند و خورده بودند، در مقابله با حریفان بالانشین، پات شد، ولی در جنگ مهره‌ها، هرگاه که تارتار، کیش داد، تنش لرزید که چرا به مات این همه نزدیک شده است!
امیر، نه از استنلی کی‌روش، خیری دید و نه از بقیه بلندزن‌های تیمش! سر کیانی و ولادیمیر کومان هم، قافیه را باخته‌اند، نه فقط به حریفان، بلکه بازنده شده‌اند، در تقابل با امید نورافکن و محمد محبی! حسینی هم نشانه‌های افتادن از چشم و چراغ قلعه‌نویی را بروز داده است!
لیگ برتر همه‌جوره آماده شده برای این بازی! تکلیف فولاد، سپاهان، تراکتور، شهرخودرو، سایپای این مرتبه بازنده را نتیجه نبرد تن به تن ۱۱ پرسپولیسی، علیه ۱۱ استقلالی معلوم می‌کند! یک بازی و این همه فایده! یک بازی و این همه نتیجه! یک بازی و یک لیگ چشم‌انتظار!
شک نداشته باشید که به نظر ما هم، تیم هفته چهارم، تیم برتر و شاخص‌تر این هفته پیکان است و مربی‌اش هم حسین فرکی! ولی کاری که مهدی تارتار در نقش جهان کرد، حتی امیر قلعه‌نویی در این زمین نکرده است و نخواهد کرد! کاملاً سواره، کاملاً مسلط و کاملاً دیدنی‌تر از صاحب‌خانه همه چیزدار!
مهدی تارتار، برای خودش احترام و تشخص می‌خرد! با خوشکاری و با فوتبال دانسته!
شهرآوردبازان
حرف همه «شهرآوردبازان» را، ناصر محمدخانی زده است! «دل‌گویه» تمام «شهرآوردشناسان» را ناصر محمدخانی که خود یکی از بهترین بازیگران این بازی و از موفق‌ترین ستاره‌های ادواری‌اش بود، گفته است:
... اگر نترسند، می‌برند! ترسوها، تمام زور و همه توان خود را، در تله ترس‌شان از دست می‌دهند! نباید ترسید تا خوب و همه‌جانبه بازی کرد؛ نباید ترسید، تا سرنوشت بازی را، در میدان مسابقه و با تلاش و کوشش خود رقم زد!
ترسوها دو بار می‌بازند! ترسوها دو بار می‌میرند! ترسوها، مدام با ترس‌شان دست به گریبان می‌شوند! ترسوها، فرصت «پردلی» کردن و فرصت بی‌کلگی کردن را به دست نمی‌آورند! ترسوها، دو بار و هر بار از اول تا به آخر، می‌بازند و مغلوب می‌شوند!
تسلیم به داوری
۳- بازی «۹۰ام» را خوب می‌خواهیم! خوب یعنی پرحرکت، خوب یعنی تکنیکی! خوب یعنی تاکتیکی و خوب یعنی مثبت‌اندیش و صاحب نگاه صحیح!
از وجوه بازی زیبا، یکی هم اطاعت محض و انقیاد کامل، نسبت به تصمیمات داور است! مرد بودن در رعایت خواسته‌های داور است! مردانه بازی کردن، «داور» را به دردسر نینداختن است!
موعود بنیادی‌فر، از داوران قانون‌دان و از مطالعه‌گران کتاب‌خوان و «کتاب‌خوار» است! باید به نظر کارشناسانه آقای بنیادی‌فر، تسلیم بود! باید مقابل او، بی‌مقاومت بازی کرد! رسم مروت این است و جوانمردی هم: ... داور را مرد اول و ناخدای بازی پرتلاطم دانستن! وارد حریم داوری نشدن!
اهمیت توپ، نقش بازی مالکانه
هم پرسپولیس که می‌تواند دوباره به صدر جدول برگردد و هم استقلال که دیگر باید با مهره‌های فاصله‌دار و با چیدمان پوشش‌ناپذیر، بازی کند، می‌دانند که توپ و حفظ آن، چه اهمیت درجه ممتازی دارد و بازی مالکانه، چرا از نان شب هم برای هر دوی‌شان، لازم است! پرسپولیس و استقلال، امروز مجالی دارند تا شخصیت پیش‌آهنگی خود را دوباره به چرخه لیگ تعمیم دهند! پرسپولیس و استقلال، فرصتی دارند که نتیجه «بزرگی» و «قبولی» است که این دو تیم دارند!
باید قدر این قبولی را به‌جا آورد! باید این بزرگی را قدر دانست! پرسپولیس و استقلال به نتیجه نیست که به شیوه کسب نتیجه، می‌توانند جایگاه ویژه خود را دوباره مال خود کنند!
آن از باخت شهرخودرو که عین ناباوری بود! و آن هم از تساوی دوم و این بار خانگی سپاهان که در نقش جهان، به یک کیش دو بار مات شد:
اول- که ورزشگاه را، از بازی‌های پیشینی، خالی‌تر دید!
دوم- که در شطرنج بسیار حساب شده امیر و مهدی- قلعه‌نویی و تارتار- پیاده‌های تارتار، سوار‌های امیر را از پای درآوردند!
ژنرال که وزیرش را، سرباز‌های ساده تارتار زده بودند و خورده بودند، در مقابله با حریفان بالانشین، پات شد، ولی در جنگ مهره‌ها، هرگاه که تارتار، کیش داد، تنش لرزید که چرا به مات این همه نزدیک شده است!
امیر، نه از استنلی کی‌روش، خیری دید و نه از بقیه بلندزن‌های تیمش! سر کیانی و ولادیمیر کومان هم، قافیه را باخته‌اند، نه فقط به حریفان، بلکه بازنده شده‌اند، در تقابل با امید نورافکن و محمد محبی! حسینی هم نشانه‌های افتادن از چشم و چراغ قلعه‌نویی را بروز داده است!
لیگ برتر همه‌جوره آماده شده برای این بازی! تکلیف فولاد، سپاهان، تراکتور، شهرخودرو، سایپای این مرتبه بازنده را نتیجه نبرد تن به تن ۱۱ پرسپولیسی، علیه ۱۱ استقلالی معلوم می‌کند! یک بازی و این همه فایده! یک بازی و این همه نتیجه! یک بازی و یک لیگ چشم‌انتظار!
شک نداشته باشید که به نظر ما هم، تیم هفته چهارم، تیم برتر و شاخص‌تر این هفته پیکان است و مربی‌اش هم حسین فرکی! ولی کاری که مهدی تارتار در نقش جهان کرد، حتی امیر قلعه‌نویی در این زمین نکرده است و نخواهد کرد! کاملاً سواره، کاملاً مسلط و کاملاً دیدنی‌تر از صاحب‌خانه همه چیزدار!
مهدی تارتار، برای خودش احترام و تشخص می‌خرد! با خوشکاری و با فوتبال دانسته!
شهرآوردبازان
حرف همه «شهرآوردبازان» را، ناصر محمدخانی زده است! «دل‌گویه» تمام «شهرآوردشناسان» را ناصر محمدخانی که خود یکی از بهترین بازیگران این بازی و از موفق‌ترین ستاره‌های ادواری‌اش بود، گفته است:
... اگر نترسند، می‌برند! ترسوها، تمام زور و همه توان خود را، در تله ترس‌شان از دست می‌دهند! نباید ترسید تا خوب و همه‌جانبه بازی کرد؛ نباید ترسید، تا سرنوشت بازی را، در میدان مسابقه و با تلاش و کوشش خود رقم زد!
ترسوها دو بار می‌بازند! ترسوها دو بار می‌میرند! ترسوها، مدام با ترس‌شان دست به گریبان می‌شوند! ترسوها، فرصت «پردلی» کردن و فرصت بی‌کلگی کردن را به دست نمی‌آورند! ترسوها، دو بار و هر بار از اول تا به آخر، می‌بازند و مغلوب می‌شوند!
تسلیم به داوری
۳- بازی «۹۰ام» را خوب می‌خواهیم! خوب یعنی پرحرکت، خوب یعنی تکنیکی! خوب یعنی تاکتیکی و خوب یعنی مثبت‌اندیش و صاحب نگاه صحیح!
از وجوه بازی زیبا، یکی هم اطاعت محض و انقیاد کامل، نسبت به تصمیمات داور است! مرد بودن در رعایت خواسته‌های داور است! مردانه بازی کردن، «داور» را به دردسر نینداختن است!
موعود بنیادی‌فر، از داوران قانون‌دان و از مطالعه‌گران کتاب‌خوان و «کتاب‌خوار» است! باید به نظر کارشناسانه آقای بنیادی‌فر، تسلیم بود! باید مقابل او، بی‌مقاومت بازی کرد! رسم مروت این است و جوانمردی هم: ... داور را مرد اول و ناخدای بازی پرتلاطم دانستن! وارد حریم داوری نشدن!
اهمیت توپ، نقش بازی مالکانه
هم پرسپولیس که می‌تواند دوباره به صدر جدول برگردد و هم استقلال که دیگر باید با مهره‌های فاصله‌دار و با چیدمان پوشش‌ناپذیر، بازی کند، می‌دانند که توپ و حفظ آن، چه اهمیت درجه ممتازی دارد و بازی مالکانه، چرا از نان شب هم برای هر دوی‌شان، لازم است! پرسپولیس و استقلال، امروز مجالی دارند تا شخصیت پیش‌آهنگی خود را دوباره به چرخه لیگ تعمیم دهند! پرسپولیس و استقلال، فرصتی دارند که نتیجه «بزرگی» و «قبولی» است که این دو تیم دارند!
باید قدر این قبولی را به‌جا آورد! باید این بزرگی را قدر دانست! پرسپولیس و استقلال به نتیجه نیست که به شیوه کسب نتیجه، می‌توانند جایگاه ویژه خود را دوباره مال خود کنند!
