به گزارش خبرورزشی، آنهایی که از ماجراهای جام جهانی 2006 آلمان بی‌خبرند شاید نمی‌دانند پس از آن اتفاقات تلخ، برانکو ایوانکوویچ سرمربی وقت تیم ملی از آلمان به کرواسی و سال‌های سال به ایران برنگشت. او در جام جهانی، نظم و انضباط تیم ملی از دستش در رفت و به‌هیچ‌وجه در آلمان موفق نبود.
برانکو در آن زمان چهره‌ای نه چندان محبوب در فوتبال ایران بود که کمتر کسی تصور می‌کرد روزی دوباره سر از تیم ملی دربیاورد. با این همه از آنجا که فوتبال یک ورزش غیر‌قابل پیش‌بینی است، برانکو دو مرتبه پس از 2006 به عنوان فرشته نجات در فوتبال ایران معرفی شد.
بار نخست، او برای مربیگری در پرسپولیس بحران‌زده با نژاد‌فلاح مدیرعامل وقت پرسپولیس به توافق رسید و چند سال روی نیمکت این تیم نشست. کارنامه‌ای خوب و قابل‌توجه هم از برانکو در فوتبال ایران و یک فینال لیگ قهرمانان به جا ماند.
دفعه دوم نیز که ایوانکوویچ کارکرد فرشته نجات را پیدا کرد همین داستان اختلاف فدراسیون فوتبال با ویلموتس است؛ درست نقطه‌ای که فدراسیون احساس می‌کند به بن‌بست رسیده و نیاز به یک مربی خارجی دارد که زیر و بم فوتبال ما را می‌شناسد.
