خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ ویلموتس نه بحث مالی داشت و نه سفر و بودن در تهران. ویلموتس نتوانست با فضای موجود در جامعه کنار بیاید. او روحیات ظریفی داشت و انسان احساساتی بود و فکر نمیکرد با خواستههای اینچنینی مردم ما روبهرو شود. او زود آمد، بدون مطالعه، بدون آن که کاملاً از بعد جامعهشانسی ایران را بشناسد. او مانند کیروش با آگاهی کامل نسبت به تمام مسائل آگاه نبود. کیروش با علم به توانمندی و شناخت کافی نسبت به مسئولان ورزش و حتی مسئولان سیاسی و انطباق آن با مسائل روزمره فوتبال برای خود چشمانداز تعریف میکرد. مسئولان فوتبال را وادار میکرد که برنامه او را پیش ببرند. یک مربی زرنگ، باهوش و با درک کامل از شرایط سیاسی و اجتماعی ایران. او از موزامبیک و پرتغال آمده بود و کمی طبقات و قشرهای جامعه را میشناخت. کیروش نبض فوتبال را در دست گرفته بود و به دلیل نتایج خوبی هم که گرفت مورد اعتماد مردم قرار گرفت. مردم فوتبالی هم چندان توجهای به برخوردهای اجتماعی او و انجام عملیاتی خارج از چارچوب و وظایف قانونی او نداشتند. او برای رسیدن به برنامههای خود و اهداف تعیین شدهاش از فدراسیون هم عبور کرد و نوعی از مربیگری را با تسلط به مسائل جانبی که ارتباطی با او پیدا نمیکرد در ایران تجربه کرد. کیروش تجربه اجتماعی جهان سومی را از موزامبیک داشت و کلاً انسان فرصتطلبی بود که فوتبال را خوب میشناخت. مارک روبر ویلموتس اهل یک کشور کوچک با انسانهای ساده به نام ژودانی در بلژیک که در ۵۰ سالگی دارای سه فرزند است و برای آسایش آنها خیلی وقت میگذارد. کاترین لابیتس همسر او نیز به دنبال یک آرامش نسبی است و هرگز دنیایش را با هیچ چیز عوض نمیکند، حتی با پول! شخصیت متفاوت ویلموتس با کیروش قابل مقایسه نیست و طبیعی بود که ویلموتس پس از زمانی با شخصیتی که از او سراغ داریم دوام بیاورد. باور کنید نه بحث پول است و نه ماندن بیشتر در ایران. او با دریافت سه ماه از کل قراردادش با ایران خداحافظی کرد که رقم قابل بحثی نیست. فدراسیون فوتبال این بار با حضور سه قاضی بزرگ بینالمللی این قرارداد را بست و به همین دلیل توانست با پرداخت سه ماه حقوق از کل پولش آن را فسخ کند. مرد بلژیکی اهل درگیری و شلوغی و برخورد نبود و خیلی زود رضایت داد و رفت و فدراسیون فوتبال نیز با تدبیر خاصی با پرداخت پولی اندک این قرارداد را فسخ کرد. ویلموتس نیز مانند ژرژ لیکنز که در فضای فوتبال تبریز دوام نیاورد از فوتبال ما رفت. حالا بحث برانکو ایوانکوویچ است. چرا امثال برانکو در ایران دوام میآوردند و بسیاری از همشهریهای او سالهاست در تیمهای ما پرسه میزنند و با دستمزدهای اندک مشغول به کارند؟ بگوویچ چند سال در ایران است؟ بوناچیچ، فرانچیچ، نیکولیچ، استانکو، لیسیچ، دراژیچ، گمالوویچ، زیوادینوویچ و... آنها عادت دارند، با پول کمتر همیشه در اختیار فوتبال ما بودهاند، چون خودشان هم به نوعی فضاهای ما را تجربه کردهاند. حالا برانکو میآید، او که با زرنگی خاصی محبوبیت نسبی برای خود در بین مردم به دست آورده است و قصد دارد با مهدی تاج کنار بیاید که آمده است و تمام است. فدراسیون با پول کمتر با برانکو به جنگ هنگکنگ، کامبوج، عراق و بحرین میرود. او میتواند این چهار بازی را درآورد و تیم ما را به جام جهانی برساند بدون آن که دلهرهای از شرایط امروزی فوتبال ما داشته باشد. این انتخاب سادهترین و تنها راه حل در شرایط فعلی بود و فدراسیون هم چارهای جز این انتخاب ندارد. مبارک است! بنویسید سرمربی فوتبال ایران برانکو ایوانکوویچ ۶۵ ساله اهل واراژدین، مربی تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶. او از ۲۹ سال دوران مربیگری خود ده سال در ایران مشغول به کار بوده است. آیا ما برای دومین بار با برانکو به جام جهانی میرویم؟
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
ویلموتس رفت و تمام! حالا باید برای چهار بازی مهم خود فکری بکنیم.