خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ این که سرپرست دبیر کلی فدراسیون فوتبال اعلام می‌دارد: ... من هستم! و کار‌های اجرایی، همچون گذشته بر عهده من است و لابد، آب از آب تکان نمی‌خورد، چگونه باید ارزیابی و فهمیده شود؟!
آیا مژده‌ای است که روان آدم را شاد می‌کند یا جور دیگری باید به قضایا نگریست؟ و حتماً لازم است، تا چشم‌ها را بشوییم و نوع متفاوتی ببینیم! سرپرست دبیر کلی فدراسیون، اعلام استقلال می‌کند یا خبر از دنبال کردن همان راه پیشین می‌دهد؟
ابراهیم شکوری، از پایان یک دوره فکری، در مدیریت فوتبال البته به اشاره و با نرمش خاصی حرف می‌زند، یا به استمرار موازین مورد نظر دوره مدیریتی آقای تاج اصراری اراده‌گرایانه دارد!
سیاست دیگری بر اداره فوتبال باید مسلط شود، یا در غیاب تاج، همان سیاست اعمال می‌شود که تا به حال اراده‌گرایانه، کاربرد داشت!
بی‌عملی
حوزه اجرایی سیاست‌های روزمره فوتبال، اعلام حضور کرد تا بگوید: ما هستیم! هم «ما»ی اجراکننده تصمیم‌های روشن و هم «ما»ی مجری امور اندکی پیچیده‌تر! تکانی از حوزه‌های دیگر که اهمیتی دارد افزون‌تر و تأثیرگذارتر، هنوز شاهد تکانی نیستیم! بودن بی‌سر و صدا و بودنی برای همه کاره‌های هیچ‌کاره نشان دادن! آیا اینان، سیاست صبر و انتظار را پیشه خود کرده‌اند؟
مثلاً از اتاق فکر فدراسیون چه خبر؟ فکرآوران تکراری که خستگی بر تفکرات و اندیشه‌های‌شان مستولی شده در چه کارند؟ از استعفای تاج، چنان جا خورده‌اند که حرفی ندارند، یا این سکوت بخش اصلی واکنش‌های انفعالی و سپراندازانه‌شان محسوب می‌شود؟
مردانی که هستند تا در همه حال باشند! مردانی که همه را در قواره و شکل و اندازه خودشان می‌خواهند! مردان آهنین! مردان چدنی! تغییرناپذیران!
بودن برای نبودن
مهدی تاج، که از دهه ۷۰ با تیم سپاهان آغاز کرد، رفت، مهدی تاج بعدی، کیست و از کدام گوشه وارد حوزه اجرا می‌شود؟ وارد حوزه هزارتوی همکاری با همکارانی که فاقد جوهره اصلی برای کار و همکاری‌اند! مردانی که هستند، چون در هیچ حوزه‌ای نبوده‌اند! نه در وادی عمل و عملگرایی و نه در عرصه برنامه و برنامه‌محوری! هستند که باشند! و نباشند در هیچ دایره‌ای از دوایر اصلی «بودن» و نقش‌آفرینی کردن، تا که باشند! کارنامه‌ای سفید سفید!
بی‌عملی محض! رکود و سکوت از نوع بازدارنده! درجا زدن در جایی که مدت‌ها پیش باید زیر پا گرفته می‌شد! درجا نزدن و بلکه عقب نشستن، برای از دست ندادن موقعیت شکننده و بازدارنده‌ای که دارند!
تاج را، در همه حال سپر بلای این طیف از همکاران اسمی، دیده‌ایم، همکارانی که اینک هم «دم به تله» نمی‌دهند و «رو» بازی نمی‌کنند و به «اعلام وصول» ابراهیم شکوری، بسنده می‌کنند! همان‌ها که زیرجلکی کار کردن را استادند و قهرمان بی‌بدیل زیرآبی رفتنند! هستند تا باشند و می‌باشند که دیگران مجال بودن نیابند!
عدو شده سبب خیر
چالش‌های ملی و بین‌المللی فوتبال بسیارند! فدراسیون فوتبال به عنوان مرکز مدیریتی فوتبال ایران، باید در همه جای این فوتبال حضور و تأثیر داشته باشد! با شیوه‌ای به مراتب قوی‌تر، با مدیریتی هزار درصد مدبرانه‌تر و البته که مسئولیت‌پذیرانه‌تر!
کشتی فوتبال ایران را، سیاستی دیگر باید! هم از این رو، نافه‌ای دیگر باید! نافه‌ای فوتبالی، نه کارگزار امور مدیریتی!
زود باید تصمیم گرفت، ولی سرعت را نباید به اهرمی علیه دقت بدل کرد! زود باید تصمیم گرفت، ولی دقیق باید بود و در دام پیشرفت‌های قلابی و پیشروی‌های توخالی هم نباید افتاد!
آنچه از ۶ سال پیش، علیه فوتبال ما اعمال می‌شود، نتیجه‌اش اکنون وبال گردن است! فوتبال را دوست بداریم! که اگر فوتبال را دوست می‌داشتیم، به این روزش دچار و مبتلا نمی‌کردیم!
عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد! خدا برای فوتبال ایران، فرصتی تاریخی فراهم کرده است!
آیا مژده‌ای است که روان آدم را شاد می‌کند یا جور دیگری باید به قضایا نگریست؟ و حتماً لازم است، تا چشم‌ها را بشوییم و نوع متفاوتی ببینیم! سرپرست دبیر کلی فدراسیون، اعلام استقلال می‌کند یا خبر از دنبال کردن همان راه پیشین می‌دهد؟
ابراهیم شکوری، از پایان یک دوره فکری، در مدیریت فوتبال البته به اشاره و با نرمش خاصی حرف می‌زند، یا به استمرار موازین مورد نظر دوره مدیریتی آقای تاج اصراری اراده‌گرایانه دارد!
سیاست دیگری بر اداره فوتبال باید مسلط شود، یا در غیاب تاج، همان سیاست اعمال می‌شود که تا به حال اراده‌گرایانه، کاربرد داشت!
بی‌عملی
حوزه اجرایی سیاست‌های روزمره فوتبال، اعلام حضور کرد تا بگوید: ما هستیم! هم «ما»ی اجراکننده تصمیم‌های روشن و هم «ما»ی مجری امور اندکی پیچیده‌تر! تکانی از حوزه‌های دیگر که اهمیتی دارد افزون‌تر و تأثیرگذارتر، هنوز شاهد تکانی نیستیم! بودن بی‌سر و صدا و بودنی برای همه کاره‌های هیچ‌کاره نشان دادن! آیا اینان، سیاست صبر و انتظار را پیشه خود کرده‌اند؟
مثلاً از اتاق فکر فدراسیون چه خبر؟ فکرآوران تکراری که خستگی بر تفکرات و اندیشه‌های‌شان مستولی شده در چه کارند؟ از استعفای تاج، چنان جا خورده‌اند که حرفی ندارند، یا این سکوت بخش اصلی واکنش‌های انفعالی و سپراندازانه‌شان محسوب می‌شود؟
مردانی که هستند تا در همه حال باشند! مردانی که همه را در قواره و شکل و اندازه خودشان می‌خواهند! مردان آهنین! مردان چدنی! تغییرناپذیران!
بودن برای نبودن
مهدی تاج، که از دهه ۷۰ با تیم سپاهان آغاز کرد، رفت، مهدی تاج بعدی، کیست و از کدام گوشه وارد حوزه اجرا می‌شود؟ وارد حوزه هزارتوی همکاری با همکارانی که فاقد جوهره اصلی برای کار و همکاری‌اند! مردانی که هستند، چون در هیچ حوزه‌ای نبوده‌اند! نه در وادی عمل و عملگرایی و نه در عرصه برنامه و برنامه‌محوری! هستند که باشند! و نباشند در هیچ دایره‌ای از دوایر اصلی «بودن» و نقش‌آفرینی کردن، تا که باشند! کارنامه‌ای سفید سفید!
بی‌عملی محض! رکود و سکوت از نوع بازدارنده! درجا زدن در جایی که مدت‌ها پیش باید زیر پا گرفته می‌شد! درجا نزدن و بلکه عقب نشستن، برای از دست ندادن موقعیت شکننده و بازدارنده‌ای که دارند!
تاج را، در همه حال سپر بلای این طیف از همکاران اسمی، دیده‌ایم، همکارانی که اینک هم «دم به تله» نمی‌دهند و «رو» بازی نمی‌کنند و به «اعلام وصول» ابراهیم شکوری، بسنده می‌کنند! همان‌ها که زیرجلکی کار کردن را استادند و قهرمان بی‌بدیل زیرآبی رفتنند! هستند تا باشند و می‌باشند که دیگران مجال بودن نیابند!
عدو شده سبب خیر
چالش‌های ملی و بین‌المللی فوتبال بسیارند! فدراسیون فوتبال به عنوان مرکز مدیریتی فوتبال ایران، باید در همه جای این فوتبال حضور و تأثیر داشته باشد! با شیوه‌ای به مراتب قوی‌تر، با مدیریتی هزار درصد مدبرانه‌تر و البته که مسئولیت‌پذیرانه‌تر!
کشتی فوتبال ایران را، سیاستی دیگر باید! هم از این رو، نافه‌ای دیگر باید! نافه‌ای فوتبالی، نه کارگزار امور مدیریتی!
زود باید تصمیم گرفت، ولی سرعت را نباید به اهرمی علیه دقت بدل کرد! زود باید تصمیم گرفت، ولی دقیق باید بود و در دام پیشرفت‌های قلابی و پیشروی‌های توخالی هم نباید افتاد!
آنچه از ۶ سال پیش، علیه فوتبال ما اعمال می‌شود، نتیجه‌اش اکنون وبال گردن است! فوتبال را دوست بداریم! که اگر فوتبال را دوست می‌داشتیم، به این روزش دچار و مبتلا نمی‌کردیم!
عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد! خدا برای فوتبال ایران، فرصتی تاریخی فراهم کرده است!
