خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ خندههای علی کفاشیان و خیلی وقتها بیخیالیهای او، بعضیها را به صرافت میانداخت تا لقب غیرمودبانهای به رئیس وقت فدراسیون فوتبال بدهند. میدانیم ظرفیت انتقادپذیری کفاشیان بالاست؛ بنابرین از ما ناراحت نمیشود که عنوان کنیم عدهای به او در زمان خودش لقب رئیس بیعار داده بودند؛ بس که برابر حرفها و بحثهای جدی، نرمش نشان میداد و با خنده از همه چیز میگذشت!
با این همه 8 سال پس از آخرین انتخاب او در تیم ملی ایران، عباس ترابیان صراحتا گفت قبل از انتخاب کارلوس کیروش به عنوان سرمربی تیم ملی، 3 گزینه موجود بود و کفاشیان برای حضور کیروش بیشترین اصرار را داشت. بنابراین، کیروش محصول تدبیر همان مدیری بود که خیلی زیاد میخندید و در قبال اغلب انتقادها و کنایهها، از کوره در نمیرفت و آرامش داشت.
کفاشیان باعث و بانی حضور کیروش در فوتبال ایران بود که قضاوت درباره خوبیها و بدیهای این اتفاق را به مردم واگذار میکنیم اما سوال اصلی این است؛ چه کسی مقدمات حضور مارک ویلموتس را در تیم ملی ایران فراهم کرد؟
آن لحظهای که تصمیم گرفته شد ویلموتس به ایران بیاید، چگونه تشخیص دادند این مربی میتواند جانشین مناسبی برای کیروش باشد؟
پیش از حضور ویلموتس، منتقدانی که همیشه مقابل مربیان موفق خارجی موضع داشتند قرارداد مالی کیروش با فدراسیون فوتبال را به چماق تبدیل میکردند. کیروش سمبل به یغما بردن سرمایه های مملکت بود و متهم به صدها کار نکرده میشد؛ تا جایی که برخی بازیکنان سرشناس در کوران رقابتهای جام جهانی و جام ملتهای آسیا مدعی شدند تیم ملی کشورمان باید طرد شود!
با این همه وقتی قرارداد ویلموتس با فدراسیون فوتبال منعقد شد، متوجه شدیم او مبلغ سنگینتری در قیاس با کادر فنی سابق امضا کرده است. تازه ویلموتس منهای همه آنهایی که او را در ایران همراهی میکردند از بلژیک با خودش بادیگارد هم آورده بود و گویا توقع داشت هزینههای او با فدراسیون فوتبال باشد!
حاصل عملکرد آقای ویلموتس را هم که میبینید؛ این که مدام تاکید میکنیم شکستهای حقارتآمیز مقابل عراق و بحرین فوتبال ما را به این روز انداخته بیشتر به این خاطر است که فراموش نکنیم همین تیم ملی از پرتغال مساوی میگرفت و اسپانیا برای بردنش به دردسر و زحمت میافتاد؛ ما خیلی چیزها را حق نداریم فراموش کنیم.
در هر حال کارنامه مربیان در نتایج و نکتههای آماری آنها خلاصه میشود. کیروش مشخص است که در فوتبال ایران چه کرده اما افراد و مدیرانی که ویلموتس را انتخاب کردند تا به اجبار سرنوشت فوتبال ایران بر پیشانی دراگان اسکوچیچ نوشته شود، مسئولیت بزرگی دارند و بعدها تاریخ درباره آنها قضاوت کرد.