خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ صادق درودگر در واکنش به شایعه جدایی دراگان اسکوچیچ از تیم ملی ایران می‌گوید؛ «امکان ندارد چنین چیزی اتفاق بیفتد. کدام عقل سلیمی چنین تصمیم بچگانه‌ای می‌گیرد؟ فکر می‌کنم دلالش می‌خواهد او را بر سر زبان‌ها بندازد تا ارزش قیمتش را بالا ببرد و دوباره مشتری جذب کند. من به عنوان رییس سازمان اقتصادی فدراسیون می‌گویم واقعا مسخره‌بازی است اگر فکر کنیم این اتفاق می‌افتد و واقعا نمی‌شود که این همه هزینه شود و بدون حتی یک‌ جلسه تمرینی یا یک بازی دوستانه به به سرمربی تیم‌ملی بگویند برو!»
***
واقعیت از سخنان درودگر سر ریز شده است. او چیزی به جز حقیقت نمی‌گوید؛ چرا که دلالان عرصه فوتبال حتی در بخش رسانه‌ای که چهره هایی آشنا هستند، به حضور اسکوچیچ در تیم ملی ایران کمک کرده‌اند و امروز همان‌ها برای او و آینده‌اش تصمیم می‌گیرند.

این مربی 200 هزار دلاری که تا چندی پیش روی نیمکت خونه‌به‌خونه می‌نشست، باید هم اختیارش را به دلال‌ها بدهد؛ چون اگر غیر از این بود او در بهترین حالت ممکن در رقابت‌های لیگ برتر به زحمت تیم پیدا می‌کرد؛ مگر این که دوباره مثل 2 فصل قبل به مربیگری در خونه‌به‌خونه قانع می‌شد!

سوالی که پاسخش برای ما نامشخص است را باید خطاب به فدراسیون فوتبال به عنوان یک دغدغه مطرح کرد؛ این که شایعه خداحافظی اسکوچیچ برای چه کسی دردناک است؟ فوتبال ما یا برای خود دراگان؟

اسکوچیچ اگر همین امروز برود، ما چه چیزی را از دست داده‌ایم؟ او با سرنوشت و آینده‌اش چه کرده است؟ به نظر می‌رسد بیشتر از فدراسیون فوتبال این آقای اسکوچیچ است که باید از فرجامش در فوتبال آسیا نگران باشد. تصور کنید یک مربی بیکار که در کشور خودش هم به او تیم نمی‌دهند، هر 2 فصل در میان به ایران می‌آید و برای خودش بر و بیایی پیدا می‌کند؛ حالا چرا ما باید نگران رفتنش باشیم؟

سرمربیگری تیم ملی ایران پس از کارلوس کی‌روش، رویای بی‌نظیری بود که اسکوچیچ حتی این حادثه بزرگ را در خواب هم نمی‌دید. یعنی خواب این اتفاق نیز برای این که او سال‌ها با توهم سرمربیگری ایران زندگی کند کافی بود؛ بنابرین بیشتر از فدراسیون فوتبال، خود اسکوچیچ باید نگران و دلواپس وضعیتش باشد.

اگر دلال فنی و رسانه‌ای اسکوچیچ چنین توصیه‌ای کرده‌اند که عطای مربیگری در تیم ملی ایران را به لقایش ببخشد، از فدراسیون فوتبال نباید هیچ اصراری ببینیم. حتی تکذیب این خبر هم لازم نیست. به دراگان و دلالش بگویید اگر خیلی اینجا بد می‌گذرد، راه باز و جاده دراز است؛ به سلامت!