تاوجا، مدیر سازماندهی و تدارکات باشگاه میلان در فاصله سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳ بود، مقطعی از تاریخ باشگاه میلان که تحت مالکیت سیلویو برلوسکونی قرار داشت و بر فوتبال ایتالیا و اروپا حکمرانی می‌کرد.
او در یک گفت‌و‌گوی مفصل با شبکه میلان‌نیوز برخی از جالب‌ترین خاطراتی که در دوران کاری‌اش در میلان برای او رخ داد را بازگو و در عین حال برخی چیز‌ها را که شاید تا به امروز کسی هیچ چیز درباره‌شان نشیده بود را فاش کرد. یکی از جالب‌ترین آن‌ها مربوط به پیروزی ۵ بر صفر میلان مقابل رئال مادرید در سن‌سیرو در مرحله نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپای فصل ۸۹-۱۹۸۸ بود.
تاوجا گفت: جدا از بردن جام ها، آنچه که برای من بیشتر از همه لذت داشت، برد ۵ بر صفر‌مان مقابل رئال مادرید بود. روز قبل از بازی، دروازه‌بان ما، جووانی گالی به من گفت که در بازی رفت در مادرید، هر بار که او برای جمع کردن توپ جلو می‌رفت، هوگو سانچس (ستاره سابق رئال مادرید) به صورت او آب دهان می‌انداخت. به همین دلیل من قبل از آغاز بازی با داور مسابقه «پونت» صحبت کردم و چیزی که گالی به من گفته بود را برایش توضیح دادم تا در طول بازی حواسش به رفتار‌های سانچس باشد. خب، سانچس هم با ارتکاب اولین خطا کارت زرد گرفت. بعد از بازی رئالی‌ها به خاطر تحقیر شدن از قبول باخت ۵ بر صفر، دچار حالت‌های عصبی شده بودند. به همین دلیل برند شوستر (بازیکن رئال مادرید در آن مقطع) به من گفت «تو به داور رشوه دادی!». من هم در جوابش گفتم: «اگر رشوه داده بودم که فقط با پنج گل شکست‌تان نمی‌دادیم. ما مثل مدیران باشگاه شما نیستیم که بار‌ها و بار‌ها به داوران پول داده‌اند». بعد هم آنجا را ترک کردم.
یکی دیگر از خاطرات جالب تاوجا درباره سفری بود که به بلگراد داشت. آن ماجرا مربوط به دور دوم بازی‌های جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۸۹-۱۹۸۸ در خانه تیم ستاره سرخ بود. آن بازی همان مسابقه معروفی بود که به خاطر مه غلیظ لغو و به روز بعد موکول شد. اکنون به نظر می‌رسد که در واقع برنامه این‌گونه نبوده است.
تاوجا گفت: داور سوت زد تا بازی را متوقف کند و به من گفت که ۴۵ دقیقه منتظر می‌مانیم تا ببینیم مه برطرف می‌شود یا نه. من هم بعد از کشیدن یک سیگار به رختکن برگشتم و دیدم که چهار پنج بازیکن دوش گرفته بودند. فکر می‌کردم آن‌ها متوجه نشده بودند که بازی موقتاً متوقف شده است، اما بعد فهمیدم که باید فوراً دست به کار شوم و به داور مسابقه دیتر پائولی بگویم که مفهوم چیزی که او به زبان انگلیسی به من گفته بود را درست متوجه نشده بودم و نابود شده‌ام؛ بنابراین او پنجره اتاقش را باز کرد و گفت: «فردا شب بازی را ادامه می‌دهیم». ۲۰ سال از آن زمان گذشت و من به هیچ‌کس نگفتم که واقعیت ماجرا چه بود. طوری رفتار کردم که انگار من متوجه هیچ اشتباهی نشدم و از اول برنامه همین بوده است!
داستان، اما همین جا خاتمه پیدا نمی‌کند چرا که اواخر همان شب برای تاوجا یک اتفاق جالب دیگر هم رخ داد. او ادامه داد: آن شب خوابم نمی‌برد. به همین دلیل از رسپشن هتل آدرس بهترین کلوب شبانه بلگراد را پرسیدم. بعد هم یک تاکسی گرفتم و با گویدو سوسینی (سخنگوی وقت باشگاه) به آنجا رفتیم. مطمئن بودم که داور بازی را هم آنجا خواهم دید. خیلی بامزه بود که ۳۰ دقیقه بعد یک مرسدس سفید از راه رسید و پائولی (داور)، یکی از کمک‌های او و چند نفر دیگر همراه با مدیران باشگاه ستاره سرخ وارد محل شدند. داور مرا دید و نگاهی بین ما رد و بدل شد که این پیام را از جانب من به او می‌رساند «می‌دانم تو داری چه کار می‌کنی و تو هم می‌دانی که من تو را اینجا دیده‌ام». هیچ چیزی نگفتم و از آنجا رفتیم.
فردای آن شب بازی در وقت‌های معمول یک - یک مساوی شد و میلان در ضربات پنالتی پیروز شد.
دوران کاری تاوجا در میلان، یکی از پرهرج و مرج‌ترین مقاطع تاریخ فوتبال بود و یکی از تیم‌هایی که بیش از همه در مظان اتهام قرار داشت، مارسی در سال ۱۹۹۱ بود. مارسی در فینال جام باشگاه‌های اروپای آن سال در ضربات پنالتی به ستاره سرخ بلگراد باخت. این تیم دو سال بعد در فینال همین رقابت‌ها با کلی حرف و حدیث میلان را شکست داد و تنها قهرمانی‌اش در این رقابت‌ها را کسب کرد. بعد‌ها فاش شد که یک هفته قبل از بازی با میلان، برنارد تاپیه، رئیس وقت باشگاه مارسی، بازیکنان تیم بحران‌زده والنسین را تطمیع کرده و از آن‌ها خواسته بود که در مصاف با بندرنشینان در لیگ فرانسه بازی را شل بگیرند و حرکتی نکنند که منجر به مصدومیت ستاره‌های این تیم و غیبت آن‌ها برای بازی با روسونری شود. این، اما تنها بخشی از افشاگری‌هایی بود که درباره فساد باشگاه مارسی و مدیرش در آن سال صورت گرفت. در نتیجه آن هم جام قهرمانی مارسی در لوشامپیونه در سال ۱۹۹۳ از این تیم پس گرفته شد و علاوه بر آن، این تیم فصل بعد اجازه شرکت در لیگ قهرمانان اروپا و حتی شرکت در بازی سوپرجام اروپا را پیدا نکرد. تاپیه هم سال ۱۹۹۵ به زندان افتاد.
مدیر سابق باشگاه میلان در این باره هم گفت: هیچ‌کس هرگز جرأت نکرد اتفاقی که واقعاً رخ داده بود را برملا کند. چند روز قبل از بازی، اولی هوینس از بایرن مونیخ به من زنگ زد. ما رابطه بسیار خوبی با هم داشتیم. اولی گفت که بکن‌باوئر (مدیر وقت باشگاه مارسی) به او گفته که آن‌ها دارند یکسری نقشه‌های شوم برای بازی میلان در فرانسه می‌کشند و قصد دارند به غذایی بازیکنان تیم ما در هتل دسترسی پیدا و آن را مسموم کنند. آن زمان من مسئول تدارکات تیم بودم. به همین دلیل تصمیم گرفتم بدون اینکه به کسی چیزی بگویم در آخرین دقیقه هتل محل اقامت تیم را تغییر دهم. حتی راننده اتوبوس تیم هم اطلاع نداشت. آن شب ما برای تمرین روز قبل از بازی به ورزشگاه ولودروم رفتیم (استادیوم خانگی مارسی)، اما در‌های آنجا قفل بود. وقتی هم که بالاخره توانستیم وارد شویم، کلی طول کشید تا کمی فوتبال تمرین کنیم، چون کلی آدم وسط زمین چمن بیهوده پرسه می‌زدند و در محوطه کوچک نیمکت‌های تیم هم چیز‌هایی قرار داده بودند.
بازی در حالی که سه دقیقه به پایانش مانده و مارسی هم یک بر صفر پیش بود، متوقف شد. داور برای اعلام یک ضربه ایستگاهی سوت زده بود، اما هواداران میزبان به داخل زمین آمدند و طوری خوشحالی کرد که انگار سوت پایان خورده است.
تاوجا درباره آن اتفاق هم گفت: من به سمت داور، بو کلارسون رفتم و او گفت که کاملاً حواسش هست که بازی تمام نشده. در همان حین بازیکنان داشتند پیراهن‌های‌شان را با هم عوض می‌کردند. ما هم در حالی که داشتیم تصمیم می‌گرفتیم بعد از این باید چه کار کنیم، ناگهان دیدیم که یکی از پرژکتور‌های ورزشگاه را خاموش کردند. در آن لحظه کلارسون به من گفت که تیم‌ها باید به رختکن برگردند تا او بتواند هواداران را به سکو‌ها برگرداند و زمین بازی برای از سر گرفتن مسابقه آماده شود. بازی کاملاً به هرج و مرج کشیده شده بود. ما در وسط زمین گیر افتاده بودیم و ژان پیر پاپن که سال بعد به ما ملحق می‌شد، داشت روی ما آب دهان می‌انداخت. کم‌کم پروژکتور‌ها دوباره روشن شدند و داور نظرش را تغییر داد و تصمیم گرفت که بازی از سر گرفته شود. در آن لحظه آدریانو گالیانی (مدیر اجرایی سابق میلان) که توانسته بود از سکو‌ها پایین بیاید، بسیار عصبانی وارد زمین بازی شد. کارش اشتباه بود، چون او نباید وارد زمین چمن می‌شد. ناگهان در‌های تونل باز شد و او بازیکنان را به رختکن برد. زمانی که آن‌ها می‌خواستند به زمین برگردند دیگر خیلی دیر شده بود. داور توپ را کاشته بود و فقط بازیکنان مارسی در زمین بازی حضور داشتند. این‌طور شد که نتیجه بازی را ۳ بر صفر به سود مارسی اعلام کردند و از فصل بعد هم محروم شدیم.
مدیر پیشین روسونری در پایان هم اظهار داشت: من درباره آن شب چیز‌های زیادی شنیدم، اما درباره یک چیز می‌توانم به شما اطمینان خاطر بدهم. سیلویو برلوسکونی هرگز با ما تماس نگرفت تا دستور بدهد که زمین بازی را ترک کنیم. او هرگز آن شب را فراموش نکرد. داور نظرش را تغییر داد، اما هرگز به این موضوع اعتراف نکرد. یک چیز دیگر را هم باید فاش کنم و آن این است که آن شب پروژکتور‌ها را عمداً خاموش کرده بودند. دلیلش هم این بود که یکسری افراد در کنار زمین داشتند برای آتش بازی و جشن گرفتن پیروزی مارسی آماده می‌شدند و به همین دلیل هم به کسی که مسئول روشنایی ورزشگاه بود گفته شده بود که چراغ‌ها را خاموش کند تا روشنایی آتش‌بازی بیشتر به چشم آید.
