خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ تیم هایی که مجوز لیگ قهرمانان آسیا را دریافت می کنند برای حضور در این رقابت ها برنامه دارند. این طبیعی ترین اتفاق در سال 2020 است و قرار نیست با تیم های محلی و بی برنامه، شاهد رخ دادن حوادث عجیب باشیم.
جالب است هر چه در این زمینه زمان می گذرد به جای اینکه در فوتبال ایران صاحب تیم های حرفه ای تر شویم، مدام به عقب بر می گردیم. ما بی برنامه تر می شویم، صاحب تیم های محلی تر و آماتور می شویم؛ در عوض رقیبان فوتبال ایران حرفه ای تر می شوند.
ما دورهمی یک تیمی را درست می کنیم و به لیگ قهرمانان آسیا می فرستیم، در عوض الدحیل قطر به فکر گرفتن جام می افتد و مجهزتر می شود.
ما به صورت خودجوش یکی، دو مربی جوان و بی تجربه را با تیم های سرهم بندی شده و بی برنامه راهی لیگ قهرمانان آسیا می کنیم اما عراقی ها با الشرطه حرف دارند و عربستانی ها طبق معمول برای بردن تیم های ایرانی نقشه می کشند.
وجاهت سرمربی استقلال تا چند روز قبل از آغاز لیگ قهرمانان زیر سوال است و سرمربی پرسپولیس پیش از پرواز به دوحه می گوید استعفا می دهد. سپاهان با محرم نویدکیا به لیگ قهرمانان می رود و شهرخوردو گمان می کند با مهدی رحمتی یک تیم بی رقیب درست می کند.
منازعات داخلی فوتبال ایران از یک سو، بی تدبیری در فدراسیون فوتبال و بد مدیریت شدن تیم های ایرانی که جملگی بدهکاران ورشکسته ای هستند که در قامت یک باشگاه پدیدار می شوند باعث شده تا هیچ رد خاطره انگیزی از تیم های ایرانی در فوتبال آسیا باقی نماند؛ آن وقت تصور می کنیم لیگ قهرمانان آسیا حق مسلم ماست و قهرمانی در جام ملت ها برای تیم ملی، کمترین توقعی است که باید از ملی پوشان داشته باشیم!
همین چند نکته کوتاه، نشانه است، نشانه ای از پرت بودن ما از همه امور؛ فوتبالی که امروز حرفه ای شده و ما با آن بیگانه ایم. فوتبالی که مجهز و علمی شده اما ما همچنان به چشم یک دورهمی ساده به آن می نگریم!
جالب است هر چه در این زمینه زمان می گذرد به جای اینکه در فوتبال ایران صاحب تیم های حرفه ای تر شویم، مدام به عقب بر می گردیم. ما بی برنامه تر می شویم، صاحب تیم های محلی تر و آماتور می شویم؛ در عوض رقیبان فوتبال ایران حرفه ای تر می شوند.
ما دورهمی یک تیمی را درست می کنیم و به لیگ قهرمانان آسیا می فرستیم، در عوض الدحیل قطر به فکر گرفتن جام می افتد و مجهزتر می شود.
ما به صورت خودجوش یکی، دو مربی جوان و بی تجربه را با تیم های سرهم بندی شده و بی برنامه راهی لیگ قهرمانان آسیا می کنیم اما عراقی ها با الشرطه حرف دارند و عربستانی ها طبق معمول برای بردن تیم های ایرانی نقشه می کشند.
وجاهت سرمربی استقلال تا چند روز قبل از آغاز لیگ قهرمانان زیر سوال است و سرمربی پرسپولیس پیش از پرواز به دوحه می گوید استعفا می دهد. سپاهان با محرم نویدکیا به لیگ قهرمانان می رود و شهرخوردو گمان می کند با مهدی رحمتی یک تیم بی رقیب درست می کند.
منازعات داخلی فوتبال ایران از یک سو، بی تدبیری در فدراسیون فوتبال و بد مدیریت شدن تیم های ایرانی که جملگی بدهکاران ورشکسته ای هستند که در قامت یک باشگاه پدیدار می شوند باعث شده تا هیچ رد خاطره انگیزی از تیم های ایرانی در فوتبال آسیا باقی نماند؛ آن وقت تصور می کنیم لیگ قهرمانان آسیا حق مسلم ماست و قهرمانی در جام ملت ها برای تیم ملی، کمترین توقعی است که باید از ملی پوشان داشته باشیم!
همین چند نکته کوتاه، نشانه است، نشانه ای از پرت بودن ما از همه امور؛ فوتبالی که امروز حرفه ای شده و ما با آن بیگانه ایم. فوتبالی که مجهز و علمی شده اما ما همچنان به چشم یک دورهمی ساده به آن می نگریم!
