خبرورزشی/ مجید ابونوری؛ اگر به تریج قبایتان برنمی‌خورد یک سوال داشتم؛ چرا رذیلت پنهان کاری از فضیلت شفافیت، ارجح است؟ استقلال و پرسپولیس باید از "قوت لا یموت" به "حی لا یموت" برسند! آیا شدنی است؟
اگرشدنی است چگونه؟ با کدام ابزار و اندیشه؟ با کدام اسلوب؟ آیا می توان با افرادی که اصرار به کوبیدن اشتباهاتشان دارند، راه را از چاه تمیز داد؟ آیا در این تکرار بیهوده می‌توان شانسی برای برون رفت ازاین چاه ویل مدیریتی متصور بود؟
شما به جنون ویران‌سازی مبتلا هستید! برای رهایی از این بلا، باید اندیشه‌های "نارس" خود را پاک کنید تا در تصمیم گیری های روز مره تان، عیار غلط فکر کردن و اجرا کردن را تا سر حد ممکن پایین بیاورید!
ترهات بافتن مدیران ورزشی و منصوبان آنها در راس سرخابی ها، رفتار و کردار آنها را به سمت ذهن های پیچیده و"هپروت"های چرک کشانده است! آنها آرزوی ساختن تیمی را دارند که فقط در خیالات خلاقانه خود می‌پرورند! چرا نیات خیر شما، با تمرد سرسختانه هواداران مواجه می شود؟ چرا قابلیت شگفت آورتان در ویرانی دست نخورده باقی می ماند؟ شما با افکارتان "خام" ترین پروژه ها را بلافاصله ممکن الاجرا تصور می کنید، و هیچ محاسبات منطقی درباره هزینه های آن انجام نمی‌دهید!
هواداران فوتبال مات و مبهوت از این همه تعقید و کژی شگفت‌انگیز مدیریتی، هنوز نفهمیدند این شگفتی از کجا آب می‌خورد؟ گویی تصمیم‌گیران ورزش ایران قصد دارند ظرفیت تحمل ما را برای شگفتی تصمیماتشان به بوته آزمایش بگذارند و هواداران را در رفت و آمد دائمی سرخوردگی و شک و شهود قرار دهند، تا جایی که هیچکس حقیقت را کشف نکند!
برای استقلال و پرسپولیس این شیوه مدیریت، هم زمان آغاز و پایان خوشبختی است! از گذشته دور تا به امروز، همه "وارث" باتلاق مدیریت یکدیگرند! از آن لحظه که مدیریت قبلی جای خود را به مدیریت بعدی می‌دهد، هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد! هیچ گره ای باز نمی‌شود؛ حتی با دندان! هیچ کلیدی به هیچ قفلی نمی‌خورد! و حتی یک بار از دوش این دو تیم کاسته نمی شود!
امیدوارم مسئولان ما که در خواب و خیالی شیرین به خواب رفته‌اند، هر جا می‌روند، همه خودشان را ببرند! چون ما وهواداران فوتبال تسلیم میل شدید گریستن شده‌ایم و شیدایی غریبی بر ما مستولی شده است!
