خبرورزشی/ کاوه علی اسماعیلی؛ باشگاه پرسپولیس به خاطر مسائل فراوانی، در فوتبال ایران منحصر به فرد است. این باشگاه صاحب بیشترین تعداد قهرمانی در فوتبال ایران و بیشترین تعداد لژیونر سرشناس در اروپاست. کلی افتخار ریز و درشت در کارنامه دارد اما هنوز در لیگ قهرمانان آسیا و پیش از آن، جام باشگاه‌های آسیا به قهرمانی نرسیده است هر چند که قهرمانی جام در جام آسیا را دارد. پرسپولیس بدون تردید یکی از مهم‌ترین باشگاه‌های قاره به حساب می‌آید که هم به لحاظ تعداد قهرمانی در یک کشور و هم تعداد هوادارانش، درست مثل استقلال در آسیا زبانزد است. البته پرسپولیس با این جملات و حرف‌ها تعریف نمی‌شود بلکه همیشه با مشکلاتش باید آن را تعریف کرد.
بحران‌ها؛ از بالا به پایین
بر خلاف تمام باشگاه‌های دنیا که معمولاً بحران‌ها از سطح پایین مثل تماشاگران، بازیکنان یا مربیان به سطح بالا می‌رسد، باشگاه پرسپولیس رویه‌ای کاملاً برعکس دارد و در اغلب اوقات این حواشی و بحران‌ها از لایه مدیریتی به لایه‌های دیگر منتقل می‌شود. در واقع مدیران باشگاه هستند که با مدل کاری خود، به تیم بحران می‌رسانند.
اتاق مدیرعامل؛ محله برو و بیا
پرسپولیس در زمینه بی‌ثباتی، توانسته کلی رکورد را به نام خود بزند. آنها حتی وقتی پشت سر هم قهرمانی لیگ را به دست می‌آوردند، باز هم ثبات نداشتند و این «بی‌ثباتی» مثل اکسیژن در تمام فضای باشگاه وجود داشت؛ از کارمندان بخش روابط عمومی گرفته تا مدیرعامل، هیئت مدیره و حتی اعضای مجمع باشگاه. بگذارید اتاق مدیرعامل را به مثابه محله برو و بیای افراد مختلف در نظر بگیریم! برای درک آنچه بر سر پرسپولیس آمد، بد نیست شرحی از مدیریت باشگاه در همین یک دهه اخیر را بخوانید.
شماره یک: محمد رویانیان؛ عصر ۱۱ شهریور سال ۱۳۹۰ بود که یکی از اتفاقات عجیب رخ داد و نام محمد رویانیان با کاراکتری که معمولاً در پست‌های نظامی فعالیت داشت، به عنوان مدیرعامل باشگاه مطرح شد. دوران رویانیان، هزاران اتفاق ریز و درشت رقم خورد و او بدون کسب قهرمانی اواخر بهمن سال ۹۲ از پرسپولیس رفت. اخراج مانوئل ژوزه، استعفای یحیی گل‌محمدی، درگیری با علی دایی و علی کریمی و... از جمله مشکلاتی بود که رویانیان با آن دست و پنجه نرم کرد. او البته تلاش خود را به کار بست تا یک تیم رؤیایی بسازد و تا حدودی هم موفق بود اما تیم بدون جام، ارزش چندانی ندارد.
شماره ۲: علی پروین؛ وقتی رویانیان رفت، پرسپولیس را به پروین سپردند. او در همان ابتدای کار با دایی به چالش جدی برخورد که کلیدواژه این درگیری یک «فایل صوتی» بود که از جلسه در وزارت ورزش بیرون آمد. پروین اواسط اردیبهشت سال ۹۳ تصمیم به جدایی از باشگاه گرفت و رفت به امید اینکه بتواند با مجوز خرید باشگاه پرسپولیس بازگردد، اتفاقی که هرگز رخ نداد.
شماره ۳: علیرضا رحیمی؛ مدیرعامل پیشین سپاهان به پرسپولیس آمد و جانشین پروین شد. تعداد ماه‌های حضور او از انگشتان یک دست هم فراتر نرفت و در شهریور سال ۹۳ برکنار شد. رحیمی در اوایل دوران کاری خود تلاش کرد تا با نامه‌نگاری به رئیس‌جمهور برای پرسپولیس درآمدزایی کند اما در نهایت به خاطر حمایت از علی دایی، از باشگاه اخراج شد!
شماره ۴: بهروز منتقمی؛ در شهریور ۹۳ به جای رحیمی بدون پست و با یک خواسته شفاهی از سوی هیئت مدیره به مدت دو ماه و نیم، سرپرست باشگاه بود. سیاستش سکوت خبری و عبور از حواشی بود. او را یک مدیر بدون قدرت و اسمی می‌پنداشتند و خیلی زود کنار گذاشته شد زیرا حمیدرضا سیاسی رئیس هیئت مدیره وقت، هوس مدیرعاملی به سرش زد.
شماره ۵: حمیدرضا سیاسی؛ درست روز ۳ آذر ۹۳ مدیرعامل باشگاه شد اما تنها ۱۲ روز بعد به خاطر فعالیت‌های عجیبش بازداشت شد و به همین خاطر از مدیرعاملی کنار رفت! سیاسی در مدت کوتاهی که رئیس هیئت و مدیره و سپس مدیرعامل باشگاه بود، دست به اخراج علی دایی و جانشینی حمید درخشان زد و اتفاقات عجیبی در زمان حضورش رقم خورد.
شماره ۶: محمدحسین نژادفلاح؛ پس از آنکه سیاسی به زندان رفت، برای مدتی علی‌اکبر طاهری سرپرست باشگاه شد اما به یک باره نژادفلاح با حکم عجیب و با عنوان «قائم‌مقام» به پرسپولیس آمد اما در تمام این سال‌ها هیچ کس نگفت نژادفلاح قائم‌مقام چه کسی بود؟ او از تاریخ ۲۶ بهمن فرد همه‌کاره باشگاه بحران‌زده پرسپولیس شد؛ تیمی که تا سقوط به دسته پایین‌تر فاصله‌ای نداشت! نژادفلاح با کمک «برخی» توانست درخشان را برکنار کرده و برانکو ایوانکوویچ را به پرسپولیس بیاورد. دو ماه بعد و در خرداد سال ۹۴ از کارش برکنار شد.
شماره ۷: علی‌اکبر طاهری؛ روز ۲۷ خرداد همان سال بود که طاهری نفر اول باشگاه شد. دوران طاهری، شروع حرکت قطار پرسپولیس به سمت قهرمانی بود. طاهری رابطه صمیمانه‌ای با برانکو برقرار کرد و به تمام خواسته‌هایش پاسخ مثبت داد تا یک تیم قدرتمند بسته و مهیای حضور در لیگ شود. طاهری تا روز ۱۴ آبان سال ۱۳۹۶ مدیرعامل باشگاه بود تا طولانی‌ترین دوران مدیریت در دهه ۹۰ را به خود اختصاص دهد. در این مدت با اینکه برای اولین بار، مدل درآمدزایی پرسپولیس متحول شد اما هر حاشیه و اتفاق عجیبی که فکرش را بکنید، برای پرسپولیس رقم خورد؛ از فوت هادی نوروزی تا قهرمانی در لیگ، از رکوردشکنی تا بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی بابت یک اشتباه مدیریتی. طاهری پنج بار استعفا کرد تا بالاخره در آبان سال ۹۶ آخرین استعفای او مورد پذیرش قرار گرفت.
شماره ۸: حمیدرضا گرشاسبی؛ بعد از برکناری طاهری، صندلی مدیریت به گرشاسبی رسید و تقریباً یک سال مدیرعامل بود. او از ۱۴ آبان سال ۹۶ مدیر باشگاهی شد که توانایی درآمدزایی داشت و یک تیم کامل و قدرتمند را درون زمین می‌دید. با این حال گرشاسبی موفق شد پرونده شکایت باشگاه ریزاسپور را مختومه کند، با پنجره بسته، چند بازیکن از جمله مهدی ترابی را به پرسپولیس بیاورد و همچنین بدهی ۸۸ میلیاردی پرسپولیس برای دریافت مجوز حرفه‌ای را تسویه کند. او در تاریخ ۱۶ آذر سال ۹۷ به بهانه بازنشستگی استعفا کرد و جای خود را به ایرج عرب داد. قبل از ترک باشگاه، درگیری‌هایی با طاهری، مدیر پیش از خود داشت و همچنین به خاطر عدم پرداخت پول برانکو یا برخی مسائل مالی مربوط به هزینه سفر به ژاپن، همواره مورد سؤال و جواب مسئولان وزارت ورزش قرار داشت.
شماره ۹: ایرج عرب؛ روز ۲۰ آذر سال ۹۷ مدیرعامل باشگاه پرسپولیس شد. او مورد حمایت وزارت ورزش قرار داشت و توانست بودجه خوبی را به باشگاه بیاورد اما در بازگرداندن برانکو به تهران ناموفق بود و شکل مذاکراتش با این مربی کروات مورد قبول هواداران قرار نگرفت. دوران مدیریت عرب، به نوعی پرحاشیه‌ترین دوران مدیریتی در پرسپولیس بود و اتفاقات باورنکردنی در آن زمان رخ داد. در واقع، درگیری عرب با برانکو باعث عصبانیت هواداران شد و مسائل زیادی را رقم زد. مدیریت او تا شهریور سال ۹۸ ادامه داشت و در این مدت، پرسپولیس دوگانه را فتح کرد و سپس برانکو را از دست داد.
شماره ۱۰: محمدحسن انصاری‌فرد؛ از روز ۵ شهریور سال ۹۸ هافبک چپ پیشین سرخپوشان مدیرعامل شد. او اولین و احتمالاً آخرین مدیرعامل تاریخ باشگاه پرسپولیس است که عضو هیئت مدیره نبود و گاهی حتی اجازه صحبت در جلسات را نداشت! انصاری‌فرد بعد از یک دعوای طولانی دست به اخراج گابریل کالدرون زد و تقریباً هر روز در مصاحبه‌هایش از بی‌پولی‌ها و حساب خالی باشگاه می‌نالید. او به شدت با هیئت مدیره نیز درگیر بود تا بالاخره روز ۲۰ اسفند سال ۹۸ استعفا کرد و به بهانه کنار زدن مدیر روابط عمومی باشگاه، از پرسپولیس جدا شد. بعد از جدایی او بود که کلی حرف و حدیث در مورد مذاکرات بی‌نتیجه‌اش با برانکو و همچنین مسائل پشت پرده بازگرداندن یحیی گل‌محمدی روی نیمکت پرسپولیس از جمله اخذ رضایتنامه از باشگاه شهرخودرو و همچنین جذب بازیکنانی چون اوساگونا و استوکس بر سر زبان‌ها افتاد. انصاری‌فرد نیز دوران عجیبی را سپری کرد.
شماره ۱۱: مهدی رسول‌پناه؛ یک روز بعد از استعفای انصاری‌فرد، رسول‌پناه مدیر و همه‌کاره باشگاه شد. به نظر می‌رسید میانه او با اعضای هیئت مدیره خوب باشد اما درگیری‌های شدید بین او و مهرداد هاشمی، اولین حاشیه ممکن بود؛ بعد هم پرونده برانکو به شرایط خاصی رسید و مشکلات باشگاه بیشتر شد. دعوا با یحیی گل‌محمدی و تعلل در تمدید قرارداد با بازیکنان از جمله دیگر مسائل حاشیه‌ای در دوران رسول‌پناه بود. با اینکه پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید اما جذب هفت بازیکن جدید توسط رسول‌پناه، اوضاع داخلی پرسپولیس را به هم ریخت و پس از حدود ۴۰ روز دعوای شدید، بالاخره فایل صوتی و تصویری منتشر شد که در آن، رسول‌پناه مشغول انتقادات شدید از کادر فنی و بازیکنان از جمله شجاع خلیل‌زاده است. همه اینها باعث شد رسول‌پناه در روز دوم آبان ۹۹ مجبور به استعفا شود و دوران او هم تمام شد.
یک تیم کامل و هزاران ناکامی
تعداد مدیران باشگاه پرسپولیس از سال ۹۰ تا امروز از تعداد انگشتان دو دست هم فراتر رفت و یک تیم ۱۱ نفره کامل از مدیران باشگاه را دیدیم. بی‌ثباتی پرسپولیس ارتباطی به مسائل سیاسی هم نداشت زیرا در سه دولت مختلف، این باشگاه بی‌ثبات، بی‌برنامه و بلاتکلیف بود و اگر مربی بزرگی چون برانکو نمی‌آمد، این مدل مدیریتی می‌توانست پرسپولیس را به دسته‌های پایین‌تر ببرد. تمام مشکلات مدیریتی باشگاه، همیشه پشت سر نتایج درخشان تیم پنهان می‌شد اما مدیران پرسپولیس، ده‌ها ناکامی و میلیاردها تومان بدهی به بار آوردند و بدون اینکه بازخواست شوند، به راحتی از این باشگاه رفتند تا به زندگی‌شان بپردازند!
