خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ در این فوتبال بازیکنی داریم که قراردادش ۹ میلیارد تومان است اما ۴ میلیارد تومان هم آپشن دارد! بله، درست خواندید ۴ میلیارد تومان آپشن برای فوتبالیستی که علی کریمی و مهدی مهدویکیا هم نیست که...
در فوتبال یک مهاجم وظیفه دارد گل بزند اما برای او آپشن میگذارند که اگر مثلاً ۱۰ گل بزنی، ۲ میلیارد تومان بیشتر میگیری! وظیفه هافبک این است که پاس گل بدهد اما آپشن میگذارند که اگر ۷ پاس گل بدهی، ۱/۵ میلیارد بیشتر میگیری! وظیفه گلر این است که گل نخورد اما آپشن میگذارند که اگر ۱۵ کلینشیت داشته باشی و تیم قهرمان شود، ۳ میلیارد بیشتر میگیری! خب این کارهای هنرمندانه اگر اسمش حماقت نیست، پس چیست؟ ضعف مدیریت مال ۲۰، ۳۰ سال پیش بود که طرف یک بازیکن سرشناس را میدید و عین یک هوادار سادهدل کلی با او عکس میگرفت اما مدیری که اسم خودش را گذاشته مدیرعامل یک باشگاه بزرگ و ادعای بکنباوئر بودن دارد و بعد ۴ میلیارد آپشن برای یک گلر یا یک مهاجم میگذارد، اسمش با عرض معذرت فقط یک احمق است و این تازه نگاه خوشبینانه به ماجراست چون اگر از بحث حماقت چنین مدیری بگذریم، میرسیم به بحث زد و بند و درصد گرفتن که طبعاً احمق بودن خیلی بهتر است!
نکته مهم ماجرا اینجاست که آقای مدیرعامل قرارداد ۱۲، ۱۳ میلیاردی میبندد و تمام تعهدات پرداخت این قراردادها میماند گردن مدیرعامل بعدی که وقتی رقم قراردادها را میبیند، دود از کلهاش بلند میشود اما خب کاری از دستش برنمیآید جز اینکه بخواهد از بازیکنان تخفیف بگیرد. این طور وقتها قدیمیها میگفتند یک دیوانه سنگی را به چاه میاندازد که صدتا عاقل هم نمیتوانند آن را دربیاورند. این حکایت امروز فوتبال ایران و سیستم صددرصد معیوب باشگاهداری (یا همان تیمداری) آن است.