خبرورزشی/ لیگ برتر ایران؛ حسین فرکی مربی اخلاق‌مدار فوتبال کشورمان صعود و حضور تیم ملی در جام جهانی را عاملی مهم برای پویایی فوتبال کشور می‌داند. فرکی جدا از سابقه ملی به عنوان بازیکن و مربی یکی از بزرگان تاریخ باشگاه پاس محسوب می‌شود و سوگوار درگذشت دو پیشکسوت باشگاه پاس است. با حسین فرکی گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
یاوری بزرگ ما بود
شادروان محمود یاوری در دهه ۵۰ بازیکن باشگاه پاس بود. دو، سه سال قبل از اینکه من افتخار پوشیدن پیراهن باشگاه پاس را به دست بیاورم، بازیگری را کنار گذاشت و کار مربیگری را شروع کرد. ایشان به صورت مستقیم مربی نبود اما چه به عنوان یک پاسی و چه در فوتبال ملی آقای یاوری بزرگ ما بود. در شروع کار مربیگری‌ام در کلاسی در استان اصفهان شرکت کردم که آقای بیلی بینکهام اسکاتلندی مدرس آن بود. آقای یاوری استادیار این کلاس پیشرفته مربیگری بودند و به نوعی گردن ما حق استادی هم داشتند. در سال‌هایی هم که مربی تیم ملی بودم و ایشان سرمربی تیم فجرسپاسی بود ارتباط تنگاتنگی با هم داشتیم. در سال‌های گذشته آقای یاوری در هیئت مدیره کانون مربیان حضور داشتند و در جلسات زیادی در خدمت‌شان بودیم.
خانواده تیمسار نیک‌نفس داغ بزرگی دید
تیمسار کیوان نیک‌نفس سال‌ها دروازه‌بان تیم پاس و تیم ملی ایران بودند؛ در واقع ایشان هم‌دوره آقایان مهاجرانی، حبیبی، یاوری، شاهرخی و... به شمار می‌روند. پیشکسوتان باشگاه پاس سال‌هاست که هر ماه دور همی برگزار می‌کنند البته در چند ماه گذشته به دلیل شیوع ویروس کرونا این مراسم برگزار نمی‌شود ولی خب در سال‌های گذشته در دورهمی‌های پاس در باشگاه پردیس مجموعه ناجا بارها و بارها با آقای نیک‌نفس ملاقات و ارتباط گرمی داشته‌ایم. در مسابقات پیشکسوتان و در جام یونس شکوری تیمسار حضور پررنگی داشت. ایشان اوایل آبان‌ماه به ویروس کرونا مبتلا و در بیمارستان ولیعصر ناجا بستری شدند. متأسفانه حدود ۲۵ روز قبل پسر جوانشان بر اثر همین بیماری در بیمارستان امیرعلم از دنیا رفت. بنده با پسر دوم ایشان آقارضا مدام در تماس بودم. خبر فوت فرزند تیمسار نیک‌نفس را به او اطلاع ندادند تا روحیه‌شان در شرایط سخت بیماری خراب نشود. حدود ۲۰ تا ۱۵ روز بعد از درگذشت پسرشان متأسفانه همسرشان هم به خاطر همین بیماری کرونا از دنیا رفت. باز هم موضوع را به تیمسار نگفتیم تا شرایط‌شان بدتر نشود اما عمر ایشان هم به دنیا نبود و پنج‌شنبه از دنیا رفتند و خانواده ایشان با فوت پدر، مادر و فرزند داغ بزرگی دیدند.
عمق فاجعه فراتر از تصور است
ویروس کرونا به معنای واقعی خانمانسوز شده است و عزیزان دارند از دست می‌روند. آنهایی که عزیزی را از دست داده‌اند شرایط بسیار سختی را سپری می‌کنند. داغ فوت نزدیکان یک طرف اما چیزی که برای بازماندگان عذاب‌آور شده، این است که نمی‌توانند به عیادت مریض بروند، نمی‌توانند یک مراسم خاکسپاری عادی برگزار کنند، نمی‌توانند مراسم یادبود برگزار کنند. خود من به خاطر اینکه نتوانستم در مراسم خاکسپاری استاد یاوری و تیمسار نیک‌نفس شرکت کنم عذاب کشیدم. عمق فاجعه فراتر از تصور است. دو روز قبل یک کلیپ دیدم که نشان از فاجعه فرهنگی دارد. یک فروشگاه تخفیف گذاشته بود و یک جمعیت برای وارد شدن به داخل فروشگاه تنگاتنگ یکدیگر منتظر ورود و ببخشید حمله بودند تا یک جنس را ارزان بخرند؛ یعنی جانشان و سلامتی‌شان از کیف و کفش ارزان‌تر است؟ با چنین فقر فرهنگی برای خروج از بحران کرونا کار بسیار سختی داریم. متأسفانه باید بگویم با از بین رفتن این ویروس نیز مشکلات جامعه به خاطر همین فقر فرهنگی پایانی نخواهد داشت، مگر اینکه همه بخواهیم فرهنگ را به درستی رعایت کنیم.
هفته اول مسابقات چنگی به دل نزد
در همه سال‌های گذشته هفته‌های آغازین مسابقات فوتبال کم و کاستی داشته است و هفته اول لیگ این فصل هم چنگی به دل نزد و تیم‌ها نتوانستند کیفیت واقعی خود را ارائه کنند. به نظر من بعد از برگزاری ۵، ۶ هفته از مسابقات می‌توان در مورد تیم‌ها اظهار نظر کرد. در کل امیدوارم همه تیم‌ها از نظر کیفیت رشد کنند و مسابقات جذاب باشد تا مردمی که فوتبال را دوست دارند و تماشا می‌کنند در این شرایط سخت کرونایی سرگرم شوند.
در بردها باید اشکالات تیم ملی را هم دید
تیم ملی کشورمان در دو بازی تدارکاتی اخیر خود برابر ازبکستان و بوسنی به پیروزی رسید. معتقدم در شرایط کنونی حتی پیروزی در بازی‌های تدارکاتی هم خوب و مؤثر است ولی چون چند بازی سخت و مهم پیش رو است باید در بردها اشکالات را هم ببینیم و با دقت و وسواس در پی کاهش نقاط ضعف و تبدیل آنها به نقاط قوت باشیم. صعود به جام جهانی و حضور در این رویداد بزرگ بین‌المللی برای فوتبال ما اهمیت زیادی دارد و می‌تواند عامل پویایی این رشته پرطرفدار باشد. انتخاب بازیکنان تیم ملی بر اساس معیارها، نیازها و سلایق مربیان آن است. نفرات خوب و با کیفیت زیادی در فوتبال کشورمان داریم که همین الان می‌توان حداقل ۲ تیم ملی هم‌تراز تشکیل داد، بنابراین معتقدم قضاوت‌ها درباره مربیان تیم ملی باید با حوصله‌تر باشد. باید به سرمربی فرصت دهیم که همه بازی‌ها را ببیند و همه ارزیابی‌هایش را انجام دهد و صادقانه و دلسوزانه اشکالات را به او انتقال دهیم. در پایان امیدوارم دلیل نبود شایسته‌ها در تیم ملی فقط مسائل «فنی» باشد.
