خبرورزشی/ سیدمهدی فاطمی؛ محمود فکری سرمربی فصل بیستم آبی‌ها خواسته‌های مهمی را در اهواز دنبال می‌کرد؛ تداوم پیروزی هفته نخست، چشاندن طعم شیرین صدرنشینی به هواداران و بالطبع جا باز کردن بیشتر در دل طرفداران و از همه مهمتر شکست رقیب مهمی به‌نام جواد نکونام که نزدیک‌ترین گزینه احتمالی برای نشستن روی نیمکت استقلال در گذشته و آینده بوده و هست!
این پیش‌زمینه‌ها حساسیت مسابقه را به‌خصوص برای کادر فنی آبی‌ها افزایش می‌داد اما در نهایت آنکه مغلوب و مغموم شد تیمی بود به نام استقلال که بدون تعارف مقهور خودزنی فکری و همکارانش شد!
استقلال فکری در روزی که برنامه خاصی برای رسیدن به دروازه حریف نداشته و فرصت چندانی برای گلزنی ایجاد نکرده بود هم می‌توانست برنده بازی مهم اهواز باشد. چراکه با گل وریا از نقطه پنالتی از رقیب پیشی گرفتند. سماجت و پرس مؤثر آرش رضاوند که نمایشی بهتر از گذشته داشت روی یک توپ مرده، قایدی ریزنقش را در محوطه جریمه صاحب موقعیت کرد که خطای مدافع فولاد، پنالتی و گل استقلال را به همراه داشت. عکس‌العمل کادر فنی آبی‌ها به این تأثیرگذاری مثبت، تعویض رضاوند جوان و دونده و آوردن دانشگر سنگین و سردرگم به‌جای او بود. این اتفاق مهم در حالی رخ داد که فرشیدهای استقلال همچنان دور از شرایط مطلوب به‌سر برده و بازی‌شان چنگی به دل نمی‌زند. به‌خصوص فرشید باقری که هنوز درک درستی از پریدن و نپریدن ندارد. او یک‌بار در آستانه محوطه جریمه خودی بی‌جهت پرید و روی حریف خراب شد تا زمینه‌ساز گل مساوی فولاد باشد، لحظاتی بعد هم روی ارسال پاتوسی نپرید و اجازه داد تا احمدزاده کوتاه‌قد دروازه حسینی را باز کند!
از همه جالب‌تر مصدومیت دانشگر در برخورد با تابلوی تبلیغاتی کنار زمین بود که منجر به بیرون رفتنش از بازی شد اما در کمال تعجب و به‌رغم داشتن فرصت تعویض، شاهد بودیم که هیچ جایگزینی به جای او به بازی فرستاده نشد. به عبارت دیگر استقلال از دقیقه ۸۷ و پیش از گل دوم فولاد به‌واسطه اشتباه فاحش کادر فنی خود را ۱۰ نفره می‌دید!
عدم استفاده از آقای گل لیگ نوزدهم نیز از جمله سؤال‌برانگیزترین تصمیمات محمود فکری بود. بیرون گذاشتن مهاجمی که کابوس رقبای استقلال محسوب می‌شود جز اینکه خیال مدافعان حریف را راحت کند، چه فایده‌ای برای استقلال دارد؟! دیاباته بازیکنی است که بسیاری از بازی‌های فصل پیش را به تنهایی برای آبی‌ها درآورد. یقیناً حضور او در ترکیب کفه ترازو را به سود شاگردان فکری سنگین می‌کرد اما انگار این کادر فنی مسخ‌شده و گنگ، اراده کافی برای اتخاذ تصمیم درست را نداشتند!
گرچه بنا نیست با یک شکست فکری و کادرش را قضاوت کرده و زیرسؤال ببریم اما بازی با فولاد مبین حقیقت تلخ و نگران‌کننده در مورد این ترکیب بود. نیمکت استقلال خالی از مغز متفکر و خلاقی است که در باز کردن گره بازی‌های سخت عصای دست سرمربی باشد. کسی که در حل معادلات ذهنی و فکری، مشاوره درستی به او بدهد. این استقلال پرمهره اگر قهرمانی می‌خواهد باید عقلانیت و تفکر و تدبیر را چاشنی داشته‌های دیگرش کند تا در رقابت با سایر مدعیان به این سادگی قافیه را نبازد.
