خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ یکم- یحیای گل محمدی، نسبت به عمل داور مسابقه عکس‌العمل نشان داد و تیمش را از یک نوع بیخیالی (اگر این عبارت را دوست ندارید، از خونسردی و بی‌تفاوتی) درآورد و بلکه نجات داد! البته خونسردی هم به خودی خودش، نه تنها بد نیست بلکه لازم است و از لازم‌ترین ویژگیها، ولی تفاوت بزرگی باید قائل شد میان خونسردی و «ماست» بودن! یحیی، اغلب خیلی خونسرد است، آنقدر که به بی‌تفاوتی مایل می‌شود! در بازی با نفت آبادان دیدیم که آقای سرمربی، در قالب یک فرمانده، ارزش لحظات را و قیمت برتریهایش را خوب به‌جا می‌آورد و اگر پایش بیفتد، چالشگری از این نوعش را هم در دستور کار خود قرار می‌دهد!
دوباره می‌گویم: کار یحیای همیشه خوددار و همواره تودار، درست نبود، غلط هم بود ولی گاهی باید به یک غلط دست زد تا به یک غلط تن نداد!
پرسپولیس شروع کرد: ۱-۰ بردن را!
دوم- پرسپولیس شروع کرد! مسلط شدن و سپس بردن را و امتیازهای مسابقه‌ها را به حساب خود واریز نمودن را! پرسپولیس در بازی با سایپا هم بد نبود، بلکه در مقام بازی نخست خوب هم بود، ولی مزد برتریاش را نگرفت! برابر نفت آبادان، تیمی نشان داد به مراتب قوتیتر و به مراتب باارادهتر و به مراتب پیروزیخواهتر! پرسپولیس در همه چیز، چند گامی به جلو برداشته بود! و حتی یک گل هم زد و چند باری هم سازنده و ایجادگر فرصتهای مناسب برای گل زدن شد! یحیی، چه بپسندد و چه نپسندد، در همین مورد آخری است که باید یک نهیب سرکش بر سر بازیکنانش بکشد و فریادی برآورد که من؛ درست‌تان می‌کنم! من با گل‌نزنی شما کنار نمیآیم! کار ما با ساختن فرصت گلزنی تمام نمی‌شود که این مرحله، تازه مرحله آغاز است! گل باید زد! خلق موقعیت گل، هدف نیست، وسیله است! و ما مأموریم به استفاده درست و کامل و صحیح و تمام و کمال از فرصتهای گل!
پرسپولیس نباید به عادت گل نزدن دچار شود! گل باید زد! به ویژه حالا که فینالیست لیگ آسیا هم شدهاید، بهتر باید گل زد و بیشتر باید گل زد! اینجاست که ملقمه‌ای از مهارت خونسردی و مهارت سرعت عمل و پیشدستی و تیزپایی را در هم آمیخت!
هر هفته عالیتر
سوم- رسیدیم به هفته سوم! هر هفته چند بازی دیدنی واجد ارزش‌های کیفی را دیدهایم و تماشا کردهایم! با حظ بسیار و لذت فراوان! در سومین هفته که بهتر بود باز هم در سه روز، پهن و تقسیم شود، با چند نمایش درجه اول -در فوتبال ایرانی- روبه‌رو می‌شویم! بازی‌هایی که در مهلکه پرغوغای «کرونا» باز هم خیابان‌ها را خلوت می‌کند! و این بلوف یا خودبزرگ‌بینی نیست! عین واقعیت است!
کرونا نتوانسته است شهروندهای محترم را در خانههایشان پناه بدهد، ولی فوتبال و لیگ برتر و مسابقه‌های پرترکش، محل امنی شده است برای انبوه انبوه مردان و زنان و دختران و پسران و خانواده‌های فوتبالدوست که پای تلویزیونها، یک بازی را هم از دست نمیدهند!
داغ، داغ و داغ‌تر
چهارم- بازی‌های داغ هفته سوم عبارتند از پیکار نفت مسجدسلیمان و پرسپولیس! و قبول دارید که نبرد استقلال - ماشین‌سازی هم داغ می‌شود و هم دیدنی! اما بازی داغ‌تر در شهر تبریز به‌راه می‌افتد! تراکتور-سپاهان! ارزیابی فوتبال مورد نظر زنوزی که خوش‌سلیقه هم هست، با نمایشی که اصفهانیها از محرم نویدکیا انتظار دارند! بازی داغ‌تر از تبریز می‌آید و به همه جای فوتبالشهر ایران «کیف» و سرخوشی می‌دهد! کیف دیدن حریف فوتبال‌بلد!
داغ‌ترینها
گلگهر، تیم امیر است! با همه مشخصه‌های حرکتی تیم‌های پیشین امیر! بگذارید خیال‌تان را راحت کنم با یک ادعای در حال اثبات شدن: گلگهر، سپاهان نیست و نمیتواند هم باشد اما نزدیک‌ترین تیم است به بازی سپاهان و حالا این تیم که از هر چمن گلی چیده و در حال پیش رفتن هم هست، می‌رسد به یک تیم شناسنامهدار دیگر: فولاد اهواز! تیمی که استیل اهوازیها را به سبک خاصی بازی و پیاده می‌کند! در تیم فولاد، نه لفته را می‌بینیم و نه ویسی را و نه ردی از بازی‌های هنری کعبی، مبعلی و... را! فولاد سال ۹۹، سلیقه و مشخصات نکونام را دارد! و امیرخان باید با آقا جواد به چالشی مشغول شود که تمامی ندارد!
یک کلمه درباره نفت آبادان
شهرخودرو تیم خوبی هست ولی خوش‌قدم نیز هست! تیم مشهدی‌ها، در حالی با نفت از آبادان برای بردن به میدان می‌رود که نفت تازه در اول راه است! بازی با پرسپولیس، نفت آبادان را به خودباوری رسانده است!
داوری
پنجم- یک کارت قرمز شیک! یک پنالتی با اجماع همگانی! و باز هم سوتهای صدادار و گاهی هم بیصدا! گل‌های مردودی که گران تمام می‌شوند! خیلی هم گران! داوران، هرچه قدیمیتر، هرچه باتجربهتر، هرچه میدان‌دیدهتر، دست به عصاتر و محتاطتر! نوبت قبول جوان‌ها رسیده است!
