خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ فضای فرهنگی فوتبال ایران به مرحلهای رسیده که اگر یک نفر فحش ندهد، یقهاش را میگیرند! کار بسیاری از دستیاران سرمربیان شده فحش دادن در حین بازی و پاچهخاری سرمربی در پایان بازی! از عکاس و تدارکاتچی و پزشک تیم گرفته تا مدیران باشگاه (که در تلویزیون وویس میگذارند!) همه در حال انجام وظایف فرهنگی! هستند ولی خوشبختانه از دیوار صدا درمیآید اما از کمیته بافضیلت اخلاق هیچ صدایی شنیده نمیشود!
نکته کلیدی اینجاست که قبح یکسری حرفها، مصاحبهها، تهمت زدنها، وویس گذاشتنها و بیانیه دادنها در فوتبال ایران ریخته و به طور خلاصه هرکس هر کاری از دستش برمیآید، انجام میدهد! اینطوری هم نیست که بگوییم در این بلبشو ۴ نفر مظلومند و سکوت میکنند. خوشبختانه همه به اندازه خودشان زرنگند و البته فحش دادن هم بلدند. کمیته اخلاق هم احتمالاً کار از دستش در رفته (مثل ماجرای گرانیها که کلاً از دست مسئولان زحمتکش دررفته) که نسبت به همه چیز و همه کس سکوت کرده و خیلی شیک و مجلسی نقش تماشاگر را بازی میکند؛ چه اگر غیر از این بود، حداقل دوستان ظاهر قضیه را حفظ میکردند که بگویند ما هم هستیم که خب این مقدار کوچک از ضرورت را هم حس نمیکنند.
کمیته اخلاقی که زمان مهدی تاج کلی راجع به آن سر و صدا و تبلیغات شد، حالا به مرحلهای از سکوت و بیخیالی رسیده که اگر یک وقت حکمی بدهد و یا فردی را احضار کند، همه تعجب میکنند. شاید هم اساساً این کمیته تعطیل شده و ما خبر نداریم اما هرچه هست، هیچکس بابت رفتار و حرکاتش پشیمان نیست و همه تلاش میکنند از راههای غیرفوتبالی و از طریق سر و صدا کنار زمین و فحاشی و بیانیه و... به هدفشان که همانا کسب هر ۳ امتیاز و در نهایت قهرمانی است، برسند. به طور کلی همه دور همند و کمیتههای اخلاق و انضباطی هم تماشاگر!