خبرورزشی/ علی جوادی؛ می‌گویند فوتبال بدون مارادونا یتیم شد. درست هم می‌گویند چون فوتبال دیگر نابغه‌ای مانند او نخواهد دید. اما این به ما چه ربطی دارد؟ فوتبال ما پیش از این هم یتیم بود. برای ما تفاوتی ندارد که فوتبال دنیا با مارادونا باشد یا خلأ او را تا ابد احساس کند. این تغییری در احساس ما ایجاد نمی‌کند. فوتبال ما یک سال است بدون رئیس اداره می‌شود و قبل از آن هم که رئیس داشت، گُلی به سر ما نزد. قرارداد ویلموتس را بست که برای همان یک تصمیم، تا قیامت خاکسترنشین شدیم.
فوتبال ما صاحب و متولی ندارد. گوهرهایش از علی دایی گرفته تا علی کریمی و مهدی مهدوی‌کیا همه خانه‌نشین هستند و این فوتبال جایی برای آنها باز نمی‌کند. برای یتیمی همین بس یا باید بیشتر برشمرد؟
فوتبال ما در اختیار صاحبان خود نیست. مردان عرصه سیاست خرده می‌گیرند که پیشکسوتان فوتبال در عرصه تجارت دیده می‌شوند اما یک نفر پیدا نمی‌شود که کرور کرور مردان سیاسی و غیرورزشی حاضر در ورزش را ببیند یا جسارت برخورد با آنها را داشته باشد. برای یتیمی همین بس یا باید بیشتر برشمرد؟
به پیشکسوتان ما اعتماد نمی‌شود که باشگاه‌ها را مدیریت کنند و چون سابقه مدیریت پیدا نمی‌کنند، امکان ریاست بر فدراسیون فوتبال را هم ندارند.
فوتبال ما یتیم است و ما پیش از آنکه دن‌دیگو فوتبال دنیا را یتیم کند، طعم یتیمی را چشیده‌ایم. ما از مرگ مارادونا ناراحت شدیم اما مشغول تحمل زخم‌های فراوان فوتبال خود هستیم.
