خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ ماجرای استقلال و دروازه‌بان‌هایش بی‌نظیر است. اگر فقط یک دروازه‌بان مثل حسینی باشد (مثل پارسال) که همه می‌گویند چون رقیب نداشت دچار اُفت شد و گل‌های بد خورد. اگر یک دروازه‌بان دیگر مثل رشید مظاهری بیاید هم که جور دیگری مشکل ایجاد می‌شود. استقلال این داستان‌های عجیب و روی مخی را زمان طباطبایی - برومند و رحمتی - طالب‌لو هم داشت و در تمام این دوران دود دعواها به چشم «تیم استقلال» می‌رفت. امسال هم حتی اگر شبانه‌روز اختلاف رشید و حسینی تکذیب شود، این قضیه به استقلال ضرر می‌زند هر چند که باشگاه نتوانست اصل دعوای آنها را هم تکذیب کند!
راه‌حل چنین مسائلی اقتدار سرمربی و باشگاه است. در مورد فکری که باید منتظر بمانیم و بعداً قضاوت کنیم اما باشگاه استقلال نشان داده که هیچ اقتداری جلوی بازیکنان ندارد. مثال؟ محمد دانشگر، همین حسینی و فرشید اسماعیلی. در این ماجرا هم بیشتر بوی ماست‌مالی می‌آید تا رفتارهای درست مدیریتی! اینکه صورت مسئله را پاک کنیم، هیچ مشکلی حل نمی‌شود و این قبیل رفتارها و دعواها باز هم تکرار می‌شود. اگر همان روزی که بازیکن به سینه پزشک تیم زد با او برخورد می‌شد، مسلماً کار به اینجا کشیده نمی‌شد اما آن روز مدیران باشگاه چشم‌شان را بستند و امروز دوباره مجبورند رسانه‌ها را به خاطر خبط بازیکن خودی متهم کنند.
اگر پرسپولیس در تمام سال‌های گذشته قهرمان شده و استقلال نشده، یک دلیل مهمش همین مسئله بازیکن‌سالاری در استقلال است. البته نه اینکه در پرسپولیس هیچ مشکلی نباشد؛ اتفاقاً آنجا هم به اندازه کافی بازیکن‌سالاری و گاهی مربی‌سالاری هست اما نه به اندازه استقلال. در پرسپولیس ماجرای فایل صوتی رسول‌پناه نشان داد که اوضاع آشفته‌تر از آن است که همه فکر می‌کردند اما مشکلات استقلال خیلی بیشتر است. در استقلال قرارداد بازیکن ۱/۵ میلیاردی ناگهان ۸ میلیارد می‌شود به طوری که خود همبازیان طرف شوکه می‌شوند و هیچ کس هم دلیل این افزایش قرارداد عجیب و غریب را نمی‌داند و نمی‌پرسد. همین بازیکن دوفردای دیگر روبه‌روی سرمربی تیم قرار می‌گیرد و آن وقت ۱۰تا مدیرعامل و هیئت مدیره هم نمی‌توانند جمعش کنند، همان‌طور که تا امروز نتوانسته‌اند.
