خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ اعتراض‌ها به داوری‌های رقابت‌های فوتبال ایران رو به افزایش است و مربیان بسیاری پس از پایان بازی‌ها، علیه داوران موضع می‌گیرند، مصاحبه و حتی تهدید به کناره‌گیری از لیگ می‌کنند.
مربیانی که به داوران و حق و حقوق بدیهی آنها احترام بگذارند در فوتبال ما به ندرت پیدا می‌شوند و امروز کار به جایی رسیده که عده‌ای خبر از فساد رایج در بخش داوری فوتبال کشور می‌دهند.
اگر ادله قانونی و مدارک مستدل پیرامون فساد در داوری در حد همین حرف‌هاست، پس به سادگی می‌شود ادعا کرد در قشر مربیان نیز فساد چشمگیری ملاحظه می‌شود و اگر برخی مربیان با تعدادی از مدیران باشگاه‌ها همدست نشوند، لابد این تعداد بازیکنان بنجل و از رده خارج به تیم‌های لیگ برتری و لیگ یکی غالب نمی‌شوند!
معنی مبارزه با فساد در فوتبال، فقط این نیست که دیگران را متهم کنیم بلکه باید ببینیم برخی مربیان چگونه برای انجام چند کار ساده با بشکه‌های ۱۲۰ کیلویی ارتباط می‌گیرند و از آنها بازیکن سفارشی قبول می‌کنند؟ آیا کار کردن با دلالان و سوداگران عرصه فوتبال، فساد نیست؟ مربیانی که بازیکنان سفارشی می‌پذیرند و چشمان خود را بر روی استعدادهای حقیقی می‌بندند و سرمایه‌ها را پشت درهای بسته تمرین تیم‌شان می‌سوزانند، فاسد نیستند؟
برای تعدادی از مربیان، این تبدیل به یک عادت غلط و زشت شده که پس از هر بازی، توپ را به زمین داوران شوت کنند و حتی مشکلات ساده تیم‌های خود را مربوط به آنها بدانند. ما مدافع حق و حقوق داوران نیستیم اما از مربیانی که یاد گرفته‌اند دهان‌شان را باز کنند و همه تقصیرات را ناعادلانه گردن دیگران بیندازند سوال می‌کنیم شما واقعاً مربی هستید؟ اگر بله، پس چرا یکی از جلسه‌های تمرینی شما شاداب و متنوع نیست؟ چرا بازیکنانی که در پست‌های مختلف انتخاب می‌کنید جواب نمی‌دهند؟ چرا شما قادر نیستید یک تمرین ۹۰ دقیقه‌ای را به درستی مدیریت کنید؟ چرا هنوز ترکیب تیمتان را نمی‌شناسید؟
شما که هر اتفاق عجیبی را با حضور داوران مربوط می‌دانید و سوت‌های آنها را مشکوک فرض می‌کنید، هیچ فکر کرده‌اید قدم گذاشتن خودتان در عرصه مربیگری یک اشتباه فاحش بود؟
