خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ یکم- خب، اینهم از شهرآورد نود و چهارم، خوب بود؟ مورد پسند شما واقع شد؟ «ان قلتی» در این باره ندارید؟ نه به «اگری»، نه به «امایی» رجوعمان نمیدهید؟ همین که اجرا شد، بس! فوتبالی که به نمایش درآمد در حد کفایت! نظری اگر دارید، تعارف نکنید! ما چشم بودیم و گوشیم، شما چشم بودید و زبانآوری کنید! و در همه احوال، به این پرسش هم پاسخ بدهید:
...فدراسیون فوتبال، برای بهسامان کردن امور و برای درستتر بازی کردن، در شهرآوردهای ۹۵ و ۹۶ و ۱۰۰ و ۱۱۰، با همین بضاعت که دارد و حتی با نیروی کمکی که خواهد رسید، ره به کجا میبرد؟ از نیروی کمکی حرف میزنیم و توقع یاری رساندنشان را داریم که قرار است روز ۱۰ اسفند بگویند کت مدیریت فوتبال را، برای قامت تن کدام کسان پرو خواهند کرد و خواهند دوخت؟! آیا پوشندگان این لباس، بقیه ملزومات دیگر را که برای بزرگی و برای مدیریت فوتبال لازم است، در اختیار دارند؟ آیا هیبت و هیمنه فدراسیون فوتبال-آنطور که باید باشد و نه اینطور که هست- قبل از همه، زهره خودمان را آب نمیکند؟ از ترس!
به کارهای بزرگ، چگونه میتوان وارد شد؟ با مشکلات بزرگ، چگونه میتوان رودررو شد؟ با گزینش کردن مردان کاردیده! با گسیل داشتن مردان کارکشته!
مردان کار دیده!
مردان کارکشته!
این ضرورت اول و شماره همیشگی ما هست و خواهد بود!
مردم فرق کردهاند! مردم جور دیگری شدهاند! مردم بلد شدهاند که طالب- و نه طلبکار- باشند! مردم دانستهاند که «تا نگرید طفل، کی نوشد لبن؟» باید خواست! باید طلب کرد! باید صدای خود را به گوش جمله کارگزاران و مسئولان و وظیفهمندان و وظیفهبگیران رساند! اما نه!
پیشرفت نه به سبک لاکپشت
دوم- مردم جامعه فوتبال، فرق کردهاند! جمعیت فوتبالشهر، جور دیگری میاندیشد و جور دیگری سلیقه و پسند عالیشونده خود را روی میز میگذارند! روی میز مطالبات که بیششوندگی دارد! هرکسی هم در این بار عام «بیتار» زبان ملخ خود را به محضر سلیمان آورده است و عرضه میدارد! هواداران و فوتبالدوستان، خواست خودشان را دارند و مطلوبشان هم این است که پسندشان و قدرت دانستگیشان، دقیق و درست ارزیابی شود! نه بیش و نه کم! نه از سر افراط و نه برپایه تفریط! واقعی و واقعبینانه!
خب! آیا تغییراتی که در راه است، ما را به این منازل نه آنکه برساند، نزدیک هم میکند؟! و آیا از این کوزه، چه تراود که در او بوده باشد؟ رزمی داریم نه با افراد که با افکار کهنه! با شرایطی که استعداد نمیشکوفاند! پیکاری داریم تا پای جان هم، برای آنکه استعدادیابی هنری فاخر محسوب شود و دیگر مذموم نباشد! که باید از حسنات و واجبات پرورش به شمار آید! در این نبرد و رزم و پیکار، وزن باید داشت، وزین باید بود، سنگی که نه اما سنگین باید شد، سنگین و به حد کافی محترم! آیا هستیم؟ آیا با این وزن کم، مقابل توفان بلاها را خواهیم گرفت؟
در انتخابات فدراسیون، عایدی فوتبال ایران، کدامین دستاورد نوآورانه میتواند باشد؟ همه میگویند، تنها حرف تازه(!) را از علی کریمی شنیدهاند! راستی؟ این مدعا راست است؟ برای خورده نشدن توسط افعیهای فیفا و AFC. سخن نوتر و و ایدههای مفیدتری لازم نیست؟
آبادان، خانهات آبادان
سوم- هنوز زود است! خیلی هم زود است! نباید باری اضافه بر سر و کول مفت آبادان ریخت! بگذاریم تا کارشان را بکنند! بگذاریم هرطور که میخواهند و صلاح میدانند، حرکت خود را ادامه دهند! این هنوز از نتایج سحر است! باش تا صبح دولتش بدمد! داریم از نفت حرف میزنیم، از آبادان! از جایی که همه چیزش متفاوت است! و ما، لذت میبریم از صدرنشینی آبادان!
خانهات آبادان، آبادانی!
یک نفر هم به داد فوتبال خرمشهر برسد! یعنی چنین مردی نیست؟ در هیچ جا؟
نفتی که نساجی را در قائمشهر زد و برد، چنین دیدیم! متعادل در حمله و دفاع! زهردارتر در لحظات بازی روی دفاع حریف و محکم و قرص و پابرجا در کارهای دفاعی! نفت آبادان، یک خصلت خوب دیگر هم دارد: دستپاچه و با شلوغکاری حملهور نمیشود! لحظه به لحظه حرکات مهاجمان و هافبکهای نفت، حساب دارد و کتاب هم دارد! هر حمله یک خطر! و مثل همیشه، طالب ریکانی در مرکز حملات، مردی مؤثر است ولی او تنها بازیکن متفاوت آبادانیها نیست! که هر ۱۱ نفرشان میکوشند در تیم مفید باشند!
و اما سپاهان و فولاد! سپاهان دچار چهکنمهای بیپایان است و فولاد خوب میداند که چه باید کرد! حمله به تعداد کمشمار اما با دقت و با برنامه حرکتی! جواد نکونام و تیمش، نقطه مقابل سپاهان بودند و نویدکیایش! دانستگی حرکتی روبهروی راه گمکردگی و شلوغکاری به جای خونسردی!
اشکال بزرگ ما
چهارم- بازیهای این هفته ارزشش را دارند که چندباره و چندین باره واکاویده شوند! فوتبال استقلال- پرسپولیس را نباید سرسری گرفت! هم باید پرداخت به نقش بزرگ مربیان! هم باید دید مردان یحیی چه کردند در برابر سربازان آبی، چه امکانی را باقی گذاشتند! این دربی، باید یکی از همان «درسنامه»های فوتبال ایران باشد! یکی از مایههای «حلاجی» دقیق اما نه برای پنبه حریف را زدن!
AFC دیدن این مسابقه را نه از این رو که جنگی ایرانی را رمزگشایی میکند، بلکه برای پی بردن به خودویژگیهای فوتبال ایران که هنری است و نمایشی است و فانتزیبازانه است، بهطور ملیح، توصیهای نکتهپردازانه و یادگیرانه معرفی میکند! و ما خود چهکارهایم در این میدان؟ و ما با دربی بزرگ قاره، چگونه روبهرو شده و چگونه بدرقهاش میکنیم؟ پیشتر گفتیم: وزن ما کم است! سنگین نیستیم! و این اشکال کمی نیست!