خبرورزشی/ مهری رنجبر؛ ۳۶ سالگی برای احسان حدادی پرتابگر دیسک المپیکی، روزهای جدیدی است. روزهایی با انگیزه بیشتر برای قدرتنمایی در المپیک توکیو. او که ۹ سال پیش طعم شیرین مدال المپیک را چشیده، میخواهد اینبار در ۳۶ سالگی هم ماندگارتر شود؛ آن هم با مدال خوشرنگ المپیک. رکورددار پرتاب دیسک آسیا و ایران حتی شمع تولدش را تنها با یک آروز فوت کرده؛ تصاحب مدال طلای المپیک توکیو. احسان البته حالا توصیههای آلکنو رقیب باتجربهاش را هم آویزه گوشش کرده تا به خواستهاش برسد، تمرکز روی تمرین برای پرتابی که مدال نصیبش کند.
خب به سلامتی ۵ روز پیش ۳۶ ساله شدی. وقتی شمع فوت میکردی چه آرزویی کردی؟
بله خب من سهشنبه هفته پیش ۳۶ ساله شدم، وقتی شمع تولدم را فوت میکردم تنها یک آرزو کردم، مدال طلای المپیک را بگیرم.
خودت امیدواری که بگیری؟
چرا نتوانم؟ حالا انگیزهام خیلی زیادتر برای کار دارم و میجنگم، حتی سختتر از ۲۸ سالگیام. حالا همه هم و غم من برای این است تا اتفاقی خوبی رقم بزنم.
تو هم میخواهی جای پای آلکنو بگذاری؟ هرچند اگر او در ۳۶ سالگی مدال المپیک گرفت، تو زودتر از او گرفتی؟
اتفاقاً سهشنبهشب با آلکنو تلفنی صحبت کردم. او به من توصیه کرد احسان همه تمرکزت روی تمرین بگذار. اصلاً به من نگاه نکن، در المپیک سه مدال هست که یکی از آنها را تو بگیری.
این توصیهاش، ظاهراً هدیه خوبی برای تولدت بوده نه؟
دقیقاً. آلکنو الگوی من بود. با اینکه بین ورزشکاران، کسی که ۳۳ ساله میشود تمام است اما او ۳۶ سالگی مدال المپیک گرفت. آن هم با بدشانسی طلا را از دست داد و با اختلاف ۵۰ سانتیمتر برنز گرفت، سن ۴۰ سالگی باز هم با نهایت بدشانسی در ۲۰۰۸ پکن چهارم شد و ۴۴ سالگی پرتاب را کنار گذاشت. نه تنها او که ایوان تیخن هم در ۴۰ سالگی مدال گرفت.
فکر کنم بعد از صحبت با الکنو جدیتر تمرین میکنی درست است؟
دقیقاً. خوشبختانه اردوی کیش من یکی از بهترین اردوهایی است که داشتهام و انگیزهام حالا برای آمادگی تا المپیک چند برابر شده است. خدا را شکر که امسال به خاطر کرونا المپیک به تعویق افتاد.
چطور؟
حرف آماده نبودن نیست. حرف انگیزهام است. من این روزها انگیزهای که دارم برای المپیک در سال آینده خیلی بیشتر از قبل است. همین مسئله هم خیلی ذهنیتم را تغییر داده و مصممتر شدهام برای کار بزرگ.
خب حالا در کیش بدون مربیات مک چطور تمرین میکنی؟
من اینجا هم تمرین بدنسازی و پرتاب انجام میدهم. البته پرتابهایم رکوردی نیست. حالا مجبورم تمرین پرتابهایم را آنلاین انجام دهم تا مک ببیند و ایرادات تکنیکهایم را بگیرد.
به خاطر اختلاف ساعت کار سختی نیست؟
خب من مجبورم ساعت۸ صبح تمرین کنم که تقریباً ۹ یا ۹:۳۰ شب آمریکاست تا او یک ساعت تمرینم را ببیند و شب با خیال راحت میخوابد. من موقع تمرین آیپدم را روی دایره پرتاب تنظیم میکنم تا مک پرتابهایم را تماشا کند و بعد هم ایراداتم را میگیرد. البته تمرین و نظارت آنلاین مک هر روز نیست. برنامه تمرینات بدنسازیام را هم او میدهد، در اردوهای قبلی حسین توکلی بر کارم نظارت میکرد اما حالا او نیست و خودم تنها تمرین میکنم.
پس از اردو راضی هستی؟
دقیقاً. خدا را شکر شرایطم خوب است و هر روز هم بهتر میشود. طبق برنامه مک جلو میروم و فکر میکنم تا دو هفته دیگر کیش باشم و بعد هم اگر مک بیاید دوباره ۲۵ روزی اینجا به تمرینم ادامه میدهم، وگرنه باید با فدراسیون برنامه بچینم که اردوی بعدی کجا باشد.