خبرورزشی – آرتین زهرابی؛ می‌گویند در ناامیدی بسی امید است اما در ناامیدی مطلق، شاید کورسویی از همین نیمچه امید هم نباشد. دوستانی که در نظرسنجی‌های مربوط به انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت می‌کنند و به علی کریمی رای می‌دهند، شاید در دامنه امید و ناامیدی، میان یک تردید بزرگ یا امید به روزهای خوب گیر کرده‌اند اما چه کسی می‌تواند تصور کند روز رای‌گیری انتخابات فوتبال، همه چیز بر مدار صلاحیت و منطق دور بزند؟
از شرکت نکردن علی کریمی در برنامه شبه مناظره‌ای ضبط شده بگیرید تا صادر نشدن مجوز برای پخش یک برنامه ساده اینترنتی؛ شواهدی مستدل بر انجام نشدن تعهدات در فوتبال کشور است.
دیگر در تمام نظرسنجی‌ها بر همگان مسجل شده میان نامزدهایی که در انتخابات فوتبال ثبت نام کرده‌اند، سلیقه عموم این است که علی کریمی بر کرسی ریاست فدراسیون تکیه بزند. حالا چه تفاوتی دارد که جلوی پخش برنامه‌اش گرفته شده است؟
کریمی اگر دلش بخواهد می‌تواند در صفحه شخصی اینستاگرام، همه حرف‌هایش را بزند؛ بازتاب این جریان هم هزار برابر یک برنامه ضبط شده تلویزیونی است که ۳ کاندیدا کنار هم می‌نشینند و حرف‌های تکراری درباره اداره فوتبال می‌زنند. محور اصلی همه بحث‌ها برای حضور در فدراسیون فوتبال، مقبولیت و صلاحیت اجتماعی است؛ وقتی کریمی و مهدوی‌کیا به سرعت در تمام نظرسنجی‌ها پیروز شدند، یعنی پیام مورد نظر برای عاشقان فوتبال صادر شده است.
