هفته گذشته بعد از توقف استقلال برابر پیکان، خبر آمد که وریا غفوری بدون مصاحبه با خبرنگاران و با ناراحتی ورزشگاه آزادی را ترک کرده است. برخی بر این باورند که دلیل دلخوری غفوری، نیمکت‌نشینی او بوده است. برابر پیکان صالح حردانی در ترکیب اصلی قرار گرفت و وریا حتی به‌عنوان بازیکن ذخیره هم فرصت حضور در میدان را پیدا نکرد. در دیدار حذفی با نساجی اما فرهاد مجیدی تصمیم گرفت حردانی را نیمکت‌نشین کند و به وریا بازی بدهد. با این حال کمتر هوادار استقلال را می‌توانید پیدا کنید که بعد از این مسابقه، از نمایش کاپیتان تیمش راضی بوده باشد. عملکرد غفوری در این دیدار صرفا در تعدادی ارسال شلخته و غیرمؤثر خلاصه می‌شد. تازه از دقیقه ۷۴بازی بود که با تعویض غفوری و حضور حردانی در زمین، جناح راست استقلال راه افتاد و خیلی‌ها از مجیدی انتقاد کردند که چرا زودتر از حردانی استفاده نکرده است.

نه‌تنها درون زمین، بلکه غفوری بیرون از میدان هم شب خوبی را پشت سر نگذاشت. او روی نیمکت استقلال به‌خاطر اعتراض به تصمیم داور کارت زرد گرفت و بعد از بازی هم مصاحبه بسیار تندی انجام داد که مبنای منطقی چندانی نداشت. عمده اعتراض غفوری روی مردود شدن گل آرمان رمضانی در دقایق پایانی معطوف شده بود، درحالی‌که در مورد این صحنه بین کارشناسان داوری اختلاف نظر وجود دارد. همانطور که بعضی‌ها گل رمضانی را سالم می‌دانند، گروه کثیری هم هستند که عقیده دارند آرمان قبل از پرش، مدافع حریف را هل داده و داور به درستی خطا گرفته است. حتی اگر گل رمضانی صددرصد درست بوده باشد هم مصاحبه غفوری توجیه چندانی ندارد. انتظار نمی‌رود کاپیتان ۳۴ساله استقلال بگوید:«ناپاک‌تر از این فوتبال ندیدم» درحالی‌که تیم خود او فعلا با ۶‌امتیاز اختلاف در صدر جدول ایستاده است.

غفوری مدت‌هاست که کارایی سابقش در زمین بازی را از دست داده و شاید مصاحبه‌هایی از این دست، تلاش او برای جبران مافات باشد، اما بعید است او با این ترفند بتواند نظر هواداران تیمش را جلب کند. پرسش اینجاست که آیا وریا با این شرایط سنی و فنی، می‌تواند فصل آینده هم در استقلال باشد یا جایی حوالی خط پایان رسیده است؟ باید دید تصمیم مهم فرهاد در این خصوص چیست.