کمیته فنی فدراسیون فوتبال پس از جلسه مهمی که رای به رد صلاحیت دراگان اسکوچیچ داده شد، به سکوتی عجیب تن داد. این سکوت وقتی سنگین تر شد که در جلسه مشترک هیئت رئیسه و اعضای کمیته فنی، رای قبلی وتو شد و اسکوچیچ دوباره به تیم ملی ایران برگشت.
در واقع با این حرکت، مشروعیت کمیته فنی که صلاحیت سرمربی تیم ملی را مردود اعلام کرده بود، زیر سوال رفت. حالا بودن یا نبودن کمیته فنی در فدراسیون فوتبال هیچ توفیری ندارد. چون این کمیته ای بود که برای تصمیم سازی در همین اتفاقات تشکیل شده بود. اگر قرار است تصمیمات این کمیته به افکار عمومی اعلام شود و سپس اعضای هیئت رئیسه با یک جلسه چند ساعته، همه چیز را زیر و رو کنند، بودن یا نبودن چنین کمیته ای عملا معنا ندارد.
افرادی که در کمیته فنی حضور دارند جزو چهره های قدیمی فوتبال ایران هستند و در بزنگاه های مختلف، مسولیت هایی داشته اند. سوال این است: در کمیته ای که شما عملا هیچ کاره اید، سکوت این روزهایتان یعنی چه؟ اینکه به صورت دسته جمعی استعفا نمی دهید، اعتراض نمی کنید، از تصمیمی که گرفته اید دفاع نمی کنید و با این سکوت خواسته یا ناخواسته، زیر بار دستور مستقیم اعضای هیئت رئیسه می روید چه معنایی دارد؟
اصلا فوتبال به کنار؛ تمام زندگی ما چقدر ارزش دارد که به خاطر یک حکم دو خطی عضویت در کمیته فنی، همه ایده آل های ذهنی خود را بر باد دهیم؟ اعضای کمیته فنی، هر کدام شاگردانی را در فوتبال کشور تربیت کرده اند؛ شما به آنها جسارت و شهامت یاد نداده اید؟ شاگردانتان چه چیزی در زندگی و فوتبال از شما آموخته اند؟
