در فوتبال نتیجه مهم است و استقلال توانست صدر جدول را برای خود حفظ کند اما همین اهمیت نتیجه باعث می‌شود مربیان نمایش تیم خود و رقبا را هم زیر نظر بگیرند و با آنالیز نقاط ضعف و قوت برای بازی‌های بعدی از آن استفاده کنند
استقلال در تبریز در یک نمایش سردرگم نتوانست دروازه میزبان را تهدید کند. آبی‌ها با این بازی ضعیف، خود دو دستی صدر جدول را به پرسپولیس تعارف زدند و البته خوش شانس بودند که قرمزها هم نتوانستند از این هدیه استفاده کنند.
پرسپولیس هم مشکلات زیادی در نمایش داشت و تقریباً نتوانست هرگز دروازه سپاهان را تهدید کند. البته که هر دو رقیب آبی و قرمز تهران از تیم‌های بزرگ و مدعی و پرطرفدار بودند اما باز بیشتر این نقاط ضعف استقلال و پرسپولیس بود که مانع موفقیت آنها شد، نه نقاط قوت رقبا!
هر دو بازی بیشتر به جنگ و دعوا در میانه میدان شبیه بود تا یک مسابقه فنی فوتبالی، استقلال در نیمه اول در تبریز تنها یک فرصت به دست آورد که مهرداد محمدی در مصاف تک به تک با پورحمیدی آن را از دست داد. در این نیمه بازیکنان بیشتر از بازی یا در حال دعوا بودند و یا مداوا!
نیمه دوم هم شلیک محمدی در دقیقه ۷۰ روی یک ضربه ایستگاهی که به دیرک دروازه برخورد کرد، مهمترین فرصت استقلال بود اما در نقطه مقابل، آن طرف در دقیقه ۸۰ بهترین فرصت تراکتور هدر رفت. ابتدا مهدی عبدی و سپس در موج دوم حمله امیرحسین حسین‌زاده نتوانست دروازه تیم سابقش را باز کند.
حسین‌زاده در دقایق پایانی وقت‌های تلف شده بازی آخرین فرصت را هم به راحتی از دست داد، با تعلل بیش از حد برای ضربه زنی که یک هدیه برای استقلال بود. درست مثل هدیه‌ای که خود استقلال به پرسپولیس داد و هر دو بلا استفاده باقی ماندند!
بیشتر بخوانید:
