آنها ی ی كه تا د ی روز شمش ی ر از رو بسته و برا ی تضع ی ف و تخر ی ب سرمرب ی ت ی م مل ی از ه ی چ كوشش ی فروگذار نكرده و امروز وعده قهرمان ی و موفق ی ت در جام جهان ی م ی دهند، حق ندارند با دوست ی ها ی غ ی رواقع ی و سخنان حق به جانب، زم ی نه بالا بردن توقعات مردم ی از ت ی م مل ی كشت ی فرنگ ی را فراهم كنند. عل ی اشكان ی از روز ی كه سكان هدا ی ت ت ی م مل ی را بر عهده گرفته، ی ك روز آب خوش از گلو ی ش پا ی ی ن نرفته! ی ك روز تلاش شد تا المپ ی ك ی ها را مقابل او قرار دهند. ی ك روز سع ی كردند تا او را تهد ی د به بركنار ی و حذف كنند. مدت ی تلاش كردند تا رابطه او با فدراس ی ون، مرب ی ان و همكارانش در كادر فن ی و گروه ی از فرنگ ی كاران دعوت شده به اردو را بر هم بزنند.
او كه با صبوری و متانت غیرقابل تصور، همه این موانع را پشت سر گذاشته (البته به گفته خودش، حمایت قاطعانه رئیس فدراسیون، او را نسبت به مقاومت و ادامه تحمل این رفتار دلگرم و امیدوار كرده و تأثیر بسیار زیادی در استقامت او داشته) حالا در جام جهانی شركت میكند تا نتیجه ماهها تلاش و تمرین و حضور در اردوها و تمرینات شاگردانش را به نمایش بگذارد. در آستانه جام جهانی، امیر قاسمیمنجزی به عنوان بهترین و آمادهترین سنگینوزن تیم ملی كه سهمیه المپیك را نیز به دست آورده بود، از ناحیه دست مصدوم شده و بزرگترین ضربه را به اشكانی و تیمش وارد كرد. تعدادی دیگر از ملیپوشان مسافر آبادان هم با مصدومیتهای كهنه و تشدید شده دست به گریبان هستند. سعید عبد ولی، تنها المپیكی ایران در جام جهانی، نیز به دلیل ماهها دوری از میادین، اصلاً شرایط مناسبی برای درخشش در مصاف با رقبا ندارد و نمیتوان از او توقع شگفتیآفرینی داشت. با توجه به همین شرایط، آیا منصفانه است كه توقعات را از اشكانی و شاگردانش بالا ببریم و فقط با حلوا حلوا گفتن میتوان به دنبال شیرین كردن كام كشتی بود و از فرنگیكاران توقع شقالقمر داشت؟!