لطفاً تعارف را كنار بگذارید و واقعیت را پنهان نكنید و نگویید فرهنگ تماشاچیان ما بالاست و تنها عده معدودی تماشاگرنما چنین و چنان هستند. خیر! اصلاً اینگونه نیست. گاهی فریادهای چند ده هزار نفری كه حاوی الفاظ ركیك و فحاشیهای دور از منطق و ادب هستند چنان در ورزشگاه طنینانداز میشود كه داور بازی را لغو كرده و یا مربی تصمیم گرفته تیمش را كنار بكشد. این اتفاق محدود به عده قلیلی نمیشود بلكه اكنون در بیشتر ورزشگاههای كشور خصوصاً زمانی كه یك طرف بازی سرخابیها باشند رخ میدهد كه البته شدت و ضعف آن در شهرهای مختلف بالا و پایین دارد. این ضایعۀ دردناك فوتبال ماست كه قطب ارزشمندی به نام تماشاچیان پرشور دارد كه در سطح آسیا كمنظیرند ولی از طرفی گاهی با چنین اتفاقات آزاردهندهای لطمات فرهنگی یا حتی فوتبالی فراوانی به همراه میآورند كه جدیدترین آن محرومیت پرسپولیس از حضور تماشاگرانش در مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیاست. درست همان جایی كه نقطه قوت اصلی فوتبال ما برابر اعراب است، اكنون باعث افزایش روحیه آنان و افت تیم ایرانی میشود. انداختن لیزر، پرتاب نارنجك و مزاحمت برای داور و بازیكنان حریف با پرتاب اشیایی به زمین آخرین شاهكار تماشاچیانی است كه با عمل ناشایست خود هم باعث محرومیت تیمهای ایرانی میشوند و هم در برابر میلیونها بیننده تلویزیونی در سراسر جهان خدشه به فرهنگ كشور وارد میكنند. نمیدانم جو ورزشگاهها چگونه است و یا آنجا چه اتفاقی میافتد كه حتی بعضاً افرادی كه در مراودات اجتماعی خود اهل به كار بستن الفاظ ناشایست و یا حركات دور از ادب نیستند در آن محیط از خود بیخود شده و رفتاری انجام میدهند كه در شأن آنها نیست. البته این بدان معنا نیست كه رفتار همه هواداران فوتبال كشور ما خلاف ادب است بلكه منظور این است كه تعداد افرادی كه جو ورزشگاه را مسموم میكنند بسیار بیشتر از آمار عده قلیل تماشاگرنمایی است كه به صورت متعارف ذكر میشود. اگر میخواهیم این مسئله را درمان كنیم اول باید عمق انحراف كلامی و رفتاری كه در ورزشگاههای ما جریان دارد را صادقانه تعریف كنیم و بعد با هماهنگی باشگاهها و دستگاههای اجرایی، نظارتی و فرهنگی در جهت حذف اینگونه اتفاقات حركت كنیم تا تیم ملی و تیمهای باشگاهی ما از فرصت ارزشمند بازی در حضور هوادارانشان محروم نشوند.