هنوز تفكر خطرناك و سنتی كه میگوید باید به امارات 5 تا بزنیم و مالدیو را با 20 گل ببریم، در این فوتبال وجود دارد. چه، وقتی تیم ملی با یك گل امارات را در جام ملتها میبرد، داد و فریاد میكنند كه «وای بر ما، یك بر صفر؟! باید 5 تا به امارات بزنیم.» ماحصل این تفكر خطرناك، چیزی نیست جز نگون بختی فوتبال ایران. اینها همان آدمهایی بودند كه بعد از شكست یك بر صفر ایران مقابل آرژانتین، میخندیدند به مردمی كه در خیابانها شادی كرده بودند. هنوز هم در مصاحبههایشان آن بازی را به تمسخر میگیرند كه برای شكست خوشحالی كردید؟!

محض اطلاع، بازی استقلال و العین نمونه بارزی بود برای آنكه بفهمیم دورهای كه به امارات 3، 4 تا میزدیم تمام شده است. این روزها را كه میبینیم، میفهمیم بیدلیل نبود كریخوانیهای رئیس فدراسیونشان برای ایرانیها در جام ملتها. او قبل از بازی با ایران گفته بود: «امروز سه تا میخورید.» اما یكی مثل كیروش برایمان نعمت بود كه رئیس فدراسیونشان را سرجایش بنشاند و با اخم ورزشگاه را ترك كند. آنهایی كه شب بازی بعد از برد یك بر صفر ایران، نتیجه را پتكی میكردند برای زدن تو سر كیروش و تیم ملی، امروز كاملاً سكوت كردهاند. آنها نمیتوانند واقعیتها را درباره فوتبالمان بگویند. غرورشان اجازه نمیدهد بگویند اگر تیم ملی هنوز میبرد، به لطف كیروش است و تفكرات حرفهایاش. آنها اینقدر غرور دارند كه وقتی خودشان هم میبازند، میگویند تقصیر كیروش است. این آدمها تفكرات خطرناكی برای فوتبال دارند. بهتر است واقعیتها را درباره فوتبال ایران بپذیریم.