به گزارش خبرورزشی، مجتبی جباری ستاره ای غنی به لحاظ فنی در فوتبال ایران بود که البته هرگز به لحاظ رفتاری وضعیت مطلوبی نداشت. او هر چقدر در فوتبالش ایده پرداز و خلاق بود در رفتارهایش بی تدبیر و بدون در نظر گرفتن احترام عمل می کرد. مشکلی که از گذشته با جباری همراه بود.

او در جدیدترین گفته های خود اعلام کرده مهم ترین استعداد فوتبال بود که تنهایش گذاشتند. اما مشخص است بسیاری از واکنش های منفی و یا رفتارهای غیر قابل پیش بینی در قبال جباری به رفتارهای اولیه از جانب خود او مرتبط بوده است. جباری از دوران آغازین فوتبالش ستاره ای بداخلاق بود. پیش از آنکه در استقلال حاضر شود بارها در ابومسلم نشانه هایی از بداخلاقی ها و ناسازگاری هایش را رو کرده بود و پس از حضور در استقلال و قرار گرفتن در جریان اصلی فوتبال ایران، مشخص شد او هرگز به برخی گفته ها و رفتارهایش که به اطرافیانش در فوتبال لطمه وارد می کند توجهی ندارد. هر زمان که احساس کند در جایگاه مورد نظرش نیست با هر لحنی در قبال بزرگانش صحبت کرده و بارها به مربیانی که در راس کار تیم های او قرار داشتند توهین کرده است.

مجتبی جباری استعدادی بی نظیر در فوتبال ما بود که شاید اگر اخلاق بهتری داشت به نتایج بهتری می رسید. هر چند شاید مصدومیت های پی در پی از ابتدای فوتبال او، در این بداخلاقی ها تاثیرگذار بوده است. او در اوج فوتبالش و در شرایطی که گفته می شد فیکس در جام جهانی بازی می کند مصدوم شد و جام جهانی 2006 را از دست داد. جباری یکی از نفرات تیم کارلوس کی روش نیز بود که در نهایت به کار خود در تیم ملی پایان داد و حضور در جام جهانی 2014 را نیز از دست داد. به خاطر نداریم در طول این سال ها او رابطه خوبی با هیچ کدام از مربیانش برقرار کرده باشد.

مجتبی جباری لایق جایگاهی بسیاری از بزرگ تر از امروز در فوتبال ایران بود. کاش مجتبی جباری این استعداد ناب، کمی خوش اخلاق تر بود و در فوتبال به جایگاهی که لیاقتش را داشت می رسید. او سال ها پیش می توانست نفر اول فوتبال ایران باشد اما حیف که هرگز استعداد نابش  را در اولویت قرار نداد و همواره درگیر حاشیه های بی اهمیت بود.