پوشیدن شماره‌هایی بالاتر از عدد ۲۳ در مسابقاتی مانند جام جهانی و جام ملت‌های آسیا غیر ممکن است و فقط گاهی به علت دعوت تعداد زیادی بازیکن به اردوهای تمرینی، بازیکنان تا عدد ۳۰ را هم به تن می‌کنند. در نتیجه پوشیدن شماره‌های بیشتر از عدد ۲۳ و نهایتا ۳۰، امری غیر متداول به شمار می‌رود. با این حال در تاریخ فوتبال ایران مواقعی هم پیش آمده که بازیکنان شماره‌های عجیب را به تن کنند. در ادامه به بررسی برخی از شماره‌های عجیب در تیم ملی ایران می‌پردازیم.

شماره ۶۸

علی کریمی سال‌ها با شماره ۸ تیم ملی ایران درخشید اما بعد از وقفه‌ای که میان دو حضور کریمی در تیم ملی به وجود آمد، او با شماره ۶۸ در بازی با تایلند در زمین حضور یافت و مسعود شجاعی شماره ۸ را به تن کرده بود.

شماره ۶۶

بعد از بازگشت کریم باقری به تیم ملی بعد از یک وقفه طولانی، جواد نکونام که مدت‌ها به عنوان شماره ۶ بازی کرده بود، برای مدتی با شماره ۶۶ در میادین حاضر شد تا کریم باقری شماره سابق این بازیکن را به تن داشته باشد.

شماره ۸۴

میلاد زنیدپور یکی از بازیکنان آینده‌دار در فوتبال ایران بود که با قرارداد بلندمدتی هم به سپاهان پیوست و در تیم ملی هم حضور داشت. او در دوران حضور در تیم ملی شماره‌های مختلفی مانند ۷ را به تن داشت. یکی از عجیب‌ترین شماره‌ها ۸۴ بود.

شماره ۸۱

محسن خلیلی، مهاجم سال‌های دور پرسپولیس از جمله بازیکنانی است که در تیم ملی شماره غیر متداول ۸۱ را به تن کرده است.

شماره ۵۸

فرهاد مجیدی در سال‌های حضور در تیم ملی شماره‌های مختلفی را به تن داشت. ۷، ۹، ۱۱، ۱۹، ۲۱، ۲۷، ۲۸، ۲۹، ۵۰ و ۵۸ شماره‌هایی بود که مجیدی در تیم ملی به تن کرده است.

شماره ۶۰

هاشم بیک‌زاده، مدافع چپ تیم ملی فوتبال ایران در برهه‌ای پیراهن شماره ۶۰ راه به تن داشت و سپس پیراهن شماره ۱۹ را تا سال‌های پایانی فوتبالش انتخاب کرد.

شماره ۵۶

پژمان نوری، مدیرعامل کنونی ملوان و بازیکن سابق استقلال و پرسپولیس در نخستین روزهای ورودش به تیم ملی شماره ۵۶ را به تن داشت و در ادامه پیراهن ۱۸ را به تن کرد.

شماره ۴۴، ۴۵ و ۴۶

حسین کاظمی، محمود فکری و هاشم بیک‌زاده در یکی از اردوهای تیم ملی ایران شماره‌های ۴۴، ۴۵ و ۴۶ را به تن داشتند.

شماره ۵۰

فرهاد مجیدی در سال ۲۰۰۵ و آرش برهانی در سال ۲۰۰۷ شماره ۵۰ را در تیم ملی انتخاب کردند.

شماره ۳۴

مهدی رجب‌زاده، هافبک ذوب آهن در سال ۲۰۰۵ و خسرو حیدری در سال ۲۰۰۷ پیراهن شماره ۳۴ برای برگزیدند که البته برای دوره طولانی نبود و به سراغ شماره‌های دیگری رفتند.

شماره ۳۵

محمدرضا خلعتبری در اولین دوره حضور در تیم ملی و در شرایطی که سن و سال زیادی هم نداشت، شماره ۳۵ را به تن داشت. او در ادامه شماره‌های ۷، ۹، ۱۱ و ۱۴ را به تن کرد.

شماره ۴۱

هادی شکوری و محمد نوری در دو برهه زمانی مختلف شماره ۴۱ را در بازی‌های معدودی به تن داشتند.

شماره ۴۰

رسول خطیبی و سوشا مکانی نیز در دو برهه مختلف شماره ۴۰ را به تن داشتند.