وقتی در اواخر نیمه اول بازی با ذوب آهن دروازه پرسپولیس به واسطه ناهماهنگی میان سروش رفیعی و علیرضا بیرانوند باز شد، اغلب هواداران این تیم ناخودآگاه به یاد صحنه‌ای در زمستان سال ۹۳ افتادند که محسن بنگر پاس به عقب داد و سوشا مکانی نتوانست توپ را مهار کند و پرسپولیس گل‌به‌خودی خورد. آن گل قطعا از یاد پرسپولیسی‌ها نمی‌رود ولی اگر چند سال به عقب‌تر برگردیم، یک گل‌به‌خودی دیگر را هم می‌بینیم که به واسطه ناهماهنگی دو چهره سرشناس پرسپولیس وارد دروازه تیم ملی فوتبال کشورمان شد.

پس از حضور آبرومندانه ایران در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه که با تحسین کارشناسان مواجه شد، ملی‌پوشان کشورمان که منصور پورحیدری فقید را به جای جلال طالبی بالای سر خود می‌دیدند، به عنوان مدعی شماره یک قهرمانی راهی بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک شدند. همه‌چیز تا روز هفدهم آذر ماه سال ۱۳۷۷ خوب پیش می‌رفت و عمان به عنوان یکی از حریفان ما در مرحله دوم آن مسابقات که به صورت گروهی برگزار می‌شد، قاعدتا نمی‌توانست دردسر چندانی درست کند ولی بازی خوب حریف، بچه‌ها را شگفت‌زده کرد و همین مسئله موجب دستپاچگی آن‌ها شد.

در یکی از صحنه‌ها هنگامی که نادر محمدخانی قصد پاس رو به عقب را داشت، با نیما نکیسا قاطی کرد و حاصل این ناهماهنگی  دو بازیکن پرسپولیس گلی بود که وارد دروازه ایران شد و به نام محمدخانی ثبت گردید. منصور پورحیدری، پدر معنوی و یکی از اسطوره‌های باشگاه استقلال کنار زمین شوکه شده بود و بقیه ملی‌پوشان هم با حیرت صحنه را می‌دیدند. ناکامی وقتی تکمیل شد که بازی را در نهایت تعجب با نتیجه ۴ بر ۲ واگذار کردیم! البته همان مسابقه برای تیم ملی حکم زنگ بیدارباش را داشت و پس از آن تمام حریفان را یکی پس از دیگری شکست دادیم و مدال طلای بازی‌های آسیایی را بر گردن آویختیم.

این نکته را هم باید اشاره کرد که آن گل‌به‌خودی یک اتفاق سهوی بود و نباید ارزش‌های نادر محمدخانی و نیما نکیسا به عنوان ملی‌پوشان ما در جام جهانی را صرفا به واسطه این گل از یادها پاک کرد. به‌ویژه در مورد محمدخانی که یکی از بازیکنان واقعا خوب ایران در جام جهانی فرانسه محسوب می‌شد. اتفاقا منصور پورحیدری هم دقیقا به همین مسئله فکر کرد و با وجود آن گل، این مدافع با تجربه را تا انتهای مسابقات در ترکیب ثابت ایران نگه داشت.