یکشنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ د ر هفته ۲۷ فصل بیست و دوم مسابقه دو تیم گل گهر و هوادار ۱-۱ مساوی شد. دو تیم متمول فوتبال ایران در دو مسیر کاملاً متفاوت؛ یکی دولتی و یکی شخصی، یکی دنبال جمع آوری ستاره‌های گران قیمت و اسم و رسم‌دار و دیگری دنبال میدان دادن به بازیکنان جوان و ساختن آینده....
این دو تیم وجه مشترک هم زیاد داشتند؛ از رنگ لباس که جز طیف خانواده آبی محسوب می‌شود تا مدیرانی کاملاً استقلالی که در انتخاب سرمربی تنها سراغ بزرگان خانواده آبی می‌روند! هدایت این دو بر عهده امیر قلعه نویی و ساکت الهامی بود - البته در چند هفته آخر امیر به تیم ملی رفت و دستیارانش در گل گهر ماندند - با دو سبک کاملاً متفاوت اما دو استقلالی نامدار که در این باشگاه بزرگ روی نیمکت نشستند. هوادار و گل گهر در تمام این سال‌های حضور در لیگ برتر ایران پایگاه و خانه‌ای برای بازیکنان جدا شده از استقلال بودند و این بازی با وجود این نکات جذاب و دیدنی بود.
نتیجه آن دو مسابقه به کنار، اما در آن فصل در نوک حمله هوادار یک بازیکن تیم ملی جوانان فیکس بود و می‌درخشید. «سعید سحرخیزان» که فصل را با یک هتریک تمام کرد تا در تابستان سوژه شکار باشگاه‌های بزرگ باشد. در نوک حمله تیم گل گهر هم «امین قاسمی‌نژاد» بازی می‌کرد، ستاره ۳۶ ساله که تجربه ناکام در استقلال داشت و آمده بود تا در گل گهر احیا شود. البته او فصل خوبی را سپری نکرد و در تابستان باید به دنبال باشگاه جدید می‌رفت و حالا بازی هفته هشتم از لیگ بیست و سوم، دوباره دو تیم مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند. این بار یک مربی یونانی روی نیمکت گل گهر و محمود فکری روی نیمکت هوادار است اما مهم‌ترین تغییر درون زمین بود. این بار امین قاسمی‌نژاد نوک حمله هوادار بود و سعید سحرخیزان نوک حمله گل گهر تا جای دو بازیکن در دو تیم عوض شده باشد!
در فوتبال قوانین نانوشته زور بیشتری از قوانین نوشته دارند. یکی از این قوانین همین است که بازیکن مقابل تیم سابق خود از انگیزه‌ای مضاعف برخوردار است. مربیان اگر در طول یک فصل به بازیکنی اعتماد نکنند، در دو مسابقه رفت و برگشت برابر تیم قبلی آن بازیکن را درون زمین می‌گذارند. چرا که هر چقدر هم ناآماده و کم روحیه باشد، باز مقابل تیم سابق خود انگیزه فراوانی برای درخشش دارد که همه کمبودها را جبران می کند.
جالب اینکه سعید سحرخیزان ۱۹ ساله امین قاسمی‌نژاد ۳۷ ساله هر دو در این ویژگی مشابه هستند و هر دو آنقدر انگیزه داشتند که دو بار دروازه تیم سابق خود را باز کردند. مرور اتفاقات این بازی و درخشش این دو نفر بار دیگر مهر تاییدی بر این حقیقت بود که با قوانین نوشته و نانوشته در ورزش نمی‌توان جنگید!
