حضور علی آقامحمدی در استقلال که از چهره‌های شناخته شده عرصه سیاسی کشور است، نمی‌تواند یک اتفاق عادی باشد. او عضو هیأت‌مدیره‌ای شده که خیلی‌ها همین الان رئیس آن را نمی‌شناسند. طبعاً آقامحمدی به استقلال نیامده که یک عضو هیأت‌مدیره باشد و قطعاً به ریاست این هیأت‌مدیره می‌رسد. در کنار او شاید شاهد حضور ایروانی، میرولد،  قریب و... هم باشیم. تیمی که حدود ۱۶ سال اعضای هیأت‌مدیره استقلال را در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ تشکیل می‌دادند و هیچ‌کس یک مصاحبه از آنها ندید! 
اولین تحلیل بعد از حضور آقامحمدی می‌تواند این باشد که تغییرات زیادی در بدنه مدیریتی استقلال در راه است. حتی اگر علی خطیر فعلاً بماند، باز هم نمی‌توان گفت این تغییرات انجام نمی‌شود. فعلاً علیرضا خانی که علیه خطیر موضع گرفته بود، رفته و به احتمال فراوان چند نفر دیگر هم می‌روند تا نفرات دیگری جانشین آنها شوند. استقلال از نظر مدیریتی هیچ‌وقت به ثبات نرسیده و شاید با حضور آقامحمدی این اتفاق بیفتد. البته اگر به اتفاقات این چند سال اخیر دقت کنیم، قاعدتاً خیلی نباید خوشبین باشیم اما به هر حال زمانی که امثال آقامحمدی و ایروانی در تشکیلات مدیریتی استقلال بودند، این باشگاه پرطرفدار ثبات خیلی خوبی داشت و اتفاقاً دومین قهرمانی آبی‌ها در آسیا (۱۳۷۰) هم حاصل همین ثبات مدیریتی و البته تیم بسیار خوب و پرمهره اواخر دهه ۶۰ بود. 
اینکه خطیر بماند یا نه، واقعاً معلوم نیست. آبی‌ها در نقل و انتقالات نیم‌فصل هستند و منطق حکم می‌کند که مدیرعامل را تغییر ندهند. تیم هم که صدرنشین است هرچند نیم‌فصلِ دوم بسیار سختی دارد. در شرایط فعلی آنها باید بتوانند با جذب چند بازیکن بزرگ این صدرنشینی را حفظ کنند اما به هر حال مسائل و مشکلات مالی هم باید حل شود. یکی مثل آقامحمدی حتماً می‌داند استقلال ۲ سال پیاپی از آسیا حذف شده و این مسئله که ریشه در مشکلات مدیریتی باشگاه داشت، به شدت هواداران استقلال را سرخورده کرده بود. آیا بعد از سال‌ها استقلال بالاخره از نظر مدیریتی به ساحل آرامش می‌رسد؟