برانكو كه قبلا برای فیكس كردن بازیكنان جدید وسواس بسیار زیادی از خودش نشان میداد و اصرار داشت كه آنها حتما باید به اندازه معین با تیم تمرین كرده باشند، برای بازی دادن به سروش رفیعی از همه استانداردهای خودش دست برداشت و شاهماهی نقلوانتقالات زمستانی را فقط با دو جلسه تمرین گروهی در تركیب ابتدایی بازی با سایپا قرار داد! با توجه به اینكه انتقال سروش خیلی طول کشید، طبیعی بود كه از ثانیه اول بازی روز جمعه همه نگاهها متوجه رفیعی باشد و مردم او را زیر ذرهبین بگیرند؛ اتفاقی كه باعث افزایش فشار روی سروش میشد و كیفیت بازی او را به خطر میانداخت. با این وجود به نظر میرسد رفیعی در مسابقه اول تا حدودی توانست بر این فشارها چیره شود و تاثیر خودش را روی بازی سرخپوشان بگذارد. حضور در تیم جدید و پست جدید كار را برای سروش سخت كرده بود، اما او در چند صحنه تسلط فوقالعادهاش روی توپ را به رخ كشید و در توپگیری و بازیسازی موثر نشان داد. در شرایطی كه انتخاب شماره پیراهن برای رفیعی در پرسپولیس حاشیههایی را به همراه داشت، او در نهایت توانست شماره هفت سرخپوشان را به خودش اختصاص بدهد. شاید همین مساله باعث شد بعضیها او را با بختیار رحمانی مقایسه كنند و مثل شماره هفت پرسروصدای استقلال، منتظر نمایشهای دور از انتظار رفیعی بمانند، اما سروش در گام نخست میخش را محكم كوبید و نشان داد «بختیار بشو» نیست. رحمانی در نیمفصل اول خیلی كم در جریان بازی دیده شد، اما سروش روز جمعه بارها پا به توپ شد و نشان داد قصد دارد سهم خودش را از این پرسپولیس بگیرد.
