بر میثاقی حرجی نیست؛ او در همین حد که یک بازیکن ناگهان به سمت دوربین می‌چرخد و یادی از فردوسی‌پور می‌کند، می تواند وظیفه اش را انجام بدهد. او در همین اندازه که وارد کلام سروش رفیعی نمی شود و حتی آخر سر با تایید ظاهری آنچه این بازیکن گفت به بخش کوچکی از وظایفش عمل می کند؛ در همین حد، خیلی هم کوتاه.
... و اما سروش رفیعی بعد از مدت ها در یک برنامه تلویزیونی از عادل یاد کرد؛ یادآوری او ارزشمند بود و نشان از احترام ویژه برای مخاطبان برنامه 90 داشت اما این حمایت ها نیز باعث نمی‌شود فردوسی‌پور در نقش همان شوالیه ای که مردم می‌خواهند ظاهر شود.
واقعیت این است که در مشکل پیش آمده، فقط باید «زمان» حلال همه چیز باشد؛ با حرف زدن و درد دل کردن و ادای شوالیه ها را درآوردن، کاری از پیش نمی رود.
در این یک سالی که گذشت، به هر دلیلی که لابد برای این و آن محترم و قابل قبول بود به ندرت افرادی پیدا شدند که در «فوتبال برتر» به یاد فردوسی‌پور باشند. از مربیانی که روزگاری در برنامه فردوسی‌پور مطرح شدند تا همه آنهایی که حتی با انتقادهای تیز و برنده او سری در سرها درآوردند، سعی کردند دم را غنیمت بشمارند...
اگر منطقی به قضایا نگاه کنیم، دوره و زمانه رفتارهای «شوالیه‌وار» و رعدآسا، گذشته است. اگر قرار به یک بازگشت دراماتیک باشد، همین اشاره کوتاه، گذرا و قابل توجه سروش رفیعی و کف زدن به افتخار فردوسی‌پور در استودیو «فوتبال برتر» شاید کافی است!
ویدیو| حمایت سروش رفیعی از فردوسی‌پور در برنامه زنده شبکه سه