به گزارش خبرورزشی، یکی از خوب‌های تیم ملی پرورش اندام ایران در رقابت‌های جهانی اسپانیا بود. جوانی که چیزی نمانده بود که اورال رقابت‌های بنیدروم هم بشود، اما نشد تا امروز از آن به عنوان یک افتخار بزرگ یاد کند. علی‌اکبر نیکبخت این بار یکی از بخت‌های مسلم کسب مدال طلا و اورالی رقابت‌های جهانی بود که به حقش هم رسید تا عنوانی را به دست بیاورد که خیلی‌ها قبل از عزیمت او به اسپانیا نیز برایش پیش‌بینی می‌کردند.
علی طبیعی است که این روز‌ها خوشحال باشد، اما بدهی‌های باقی مانده از حضورش در مسابقات جهانی آنقدر کلافه‌اش کرده است که حد و حصری ندارد، اما او به خاطر هدف بزرگی که در سر دارد همچنان با خودش و روزگار می‌جنگد و قرض‌هایش را یکی پس از دیگری در سررسید آن پس می‌دهد تا دوباره به نقطه اول خودش برگردد و این مشکل امروز و هر روز جوان شایسته مازندرانی تیم ملی پرورش اندام ایران است.
* دیر، اما خوب شروع کردید، این‌طور نیست؟
دقیقاً همین‌طور است که شما می‌گویید. من از سال ۸۹ و به توصیه دوستانم وارد بدنسازی شده و به خاطر علاقه‌ام در آن ماندگار شدم.
* اولین عنوان را در چه سالی به دست آوردید؟
در همان سال ۸۹ و پس از ۶ ماه تمرین نفر اول مسابقات شهرستان آمل شدم.
* بعدش چه شد؟
بعدش دو، سه سالی مسابقه ندادم تا اینکه در سال ۹۲ در مسابقات کشوری اصفهان شرکت کردم و پنجم شدم. همان مسابقاتی که در آن خلیل اسدی سوم و متعاقب آن قهرمان آسیا شد.
* مسابقه بعدی را در چه سالی دادید؟
در سال ۹۴ که در مسابقات قهرمانی کشور شاهرود اول شدم، اما در مسابقه انتخابی تیم ملی شرکت نکردم.
* چرا در سال ۹۳ و در انتخابی تیم ملی در سال ۹۴ حاضر نبودید؟
راستش تنها دلیل عدم حضور من مشکلات مالی بود!
* سال ۹۵ چه اتفاقی برای شما افتاد؟
در تهران و برای حضور در رقابت‌های آسیایی با میثم کشوری مسابقه دادم که میثم اول و من دوم شدم، اما در اردوی بازبینی تیم ملی نفر سوم را انتخاب کردند!
* رسیدیم به سال ۹۶ سالی که از آن خاطرات بد بسیاری دارید، این‌طور نیست؟
اصلاً دوست ندارم به این سؤال جواب بدهم. در آن سال و در رقابت‌های قهرمانی کشور مرا چهارم کردند و این اتفاق در شرایطی برای من افتاد که خیلی آماده بودم. عنوانی که خیلی‌ها به آن اعتراض داشتند و من مانده بودم که چرا این اتفاق برای من افتاده است. از آن شرایط سخت خیلی دلسرد شده بودم، اما ترجیح دادم برای رسیدن به هدف خودم بمانم و بجنگم!
* در مسابقات آسیایی مغولستان چه اتفاقی برای شما افتاد؟
در آن مسابقات خیلی چیز‌ها را ثابت کردم و در عین قهرمانی، اورال مسابقات هم شدم!
* پس در سال ۹۶، باید خیلی به شما سخت گذشته باشد، این‌طور نیست؟
دقیقاً همین‌طور است که شما می‌گویید. در آن سال به لحاظ روحی و روانی و مالی فشار بسیاری به من آمد. حساب کنید رژیم باشید و در عین آمادگی آن بلا‌ها سرتان بیاید. اصلاً بگذریم!
* سال ۹۷، سال خوبی را تا به امروز پشت سر گذاشته‌اید. از این سال بگویید.
واقعاً همین‌طور است. من در ابتدای سال همراه مرتضی روشن‌ضمیر برای مسابقات کارگری هند انتخاب شدم، اما به دلیل مشکلات خانوادگی در آن شرکت نکردم. سپس در مسابقات کشوری تبریز ۲۰۱۸ شرکت کردم و اول شده و به عضویت تیم ملی درآمدم، اما این پایان کار من نبود. من دوست داشتم طلای رقابت‌های بین‌المللی جام الماس را هم بگیرم که خوشبختانه این اتفاق هم برای من افتاد و من در رقابت‌های وزن ۱۰۰ کیلوگرم جام الماس هم قهرمان شدم.
* سطح رقابت‌های جهانی اسپانیا چگونه بود؟
راستش علیرغم حضور بیش از ۴۵ کشور جهان و بدن‌های خوبی که در این رقابت‌ها حضور داشتند، شرایط بدن قهرمانان ایرانی چیز دیگری بود و به هیچ عنوان قابل مقایسه با ورزشکاران دیگر کشور‌های جهان نبود. اجازه بدهید یک واقعیت بزرگ را برای شما بگویم و آن اینکه مسابقات قهرمانی کشور ما در ایران حکم رقابت‌های جهانی را دارد و سطح آن از همه مسابقات دیگر بین‌المللی بالاتر است.
* چگونه قهرمان شدید؟
حریف آنچنانی در وزن ۱۰۰ کیلوگرم نداشتم و به راحتی و با اختلاف امتیاز بالا در این وزن قهرمان شدم.
* خیلی‌ها می‌گویند اورالی حق شما بود، نظرتان در خصوص این ادعا چیست؟
اصلاً این حرف‌ها نیست. برای من در رقابت‌های اسپانیا هرچه که بود دیگر تمام شد. اگرچه من و آقای مرتضی روشن‌ضمیر هر دو در رقابت بر سر کسب عنوان اورالی ۱۱ امتیاز داشتیم، اما برای من افتخار بزرگی بود که در کنار ایشان بایستم و مسابقه بدهم. ایشان بزرگ همه ماست و قبل از اینکه ما بخواهیم بدنسازی را شروع کنیم، ایشان در این رشته حضور داشته و برای ایران افتخارآفرین بوده‌اند. آقامرتضی در سن و سالی به این عنوان مهم دست یافته‌اند که ما اصلاً معلوم نیست که در آن سن بتوانیم باشگاه آمده و رژیم بگیریم. دوستان این مسائل را عنوان می‌کنند تا بلکه بتوانند برای تیم و قهرمانان آن حاشیه ایجاد کند.
* چه برنامه‌ای برای آینده خود دارید؟
ببینید ورزش ما حد پایانی ندارد. من منتظر اعلام تقویم مسابقات IFBB و... هستم تا با مشورت و هم‌فکری تصمیم خودم را برای آینده بگیرم.
* استقبال مازنی‌ها از شما در بازگشت از رقابت‌های جهانی چگونه بود؟
مثل همیشه بسیار عالی، اما واقعیت کار ما چیز دیگری است. اصولاً بعد از هر مسابقه‌ای ما قهرمانان به لحاظ مالی اذیت می‌شویم. ما نمی‌گوییم که به ما پول بدهند، اما این انتظار را داریم که چنانچه تسهیلاتی وجود داشت آن تسهیلات را برای ما قائل شوند چراکه اگر تکلیف مسائل این‌چنینی و سکه‌هایی که پیش از این به قهرمانان می‌دادند، مشخص شود آن گاه ما تکلیف کار خود را بهتر از قبل خواهیم دانست. در یک کلام باید بگویم که ما به لحاظ مالی در مضیقه هستیم و بعد از هر مسابقه‌ای تازه مشکلات ما شروع می‌شود.
* کار شما چیست؟
فعلاً به عنوان مربی دارم در باشگاه کار می‌کنم، اما باور کنید که در فضای کوچک پول در‌آوردن سخت است. من برای اسپانیا چیزی بالای ۳۰ میلیون تومان هزینه بدن خود کردم و الان هم دارم به سختی تلاش می‌کنم تا آن مبلغ را که تمامش قرض و مسائل این‌چنینی است را جبران کنم.
* حمایتی از سوی هیئت مازندران از شما شد؟
بی‌انصافی است که نگویم که شرایط امسال با همه سال‌های قبل برای ما قهرمانان فرق می‌کرد. امسال آقای ابوالقاسمی رئیس هیئت مازندران دائماً با حضور و تماس‌هایش چه قبل از سفر و چه بعد از سفر پیگیر کار ما بود که همین جا لازم است از ایشان تشکر کنم.
* شرایطی که برای آریا نوروزی پیش آمد تو را اذیت کرد. این‌طور نیست؟
دقیقاً همین‌طور است که شما می‌گویید، اما باور کنید اگر آریا به مسابقات جهانی اسپانیا می‌آمد بدون شک رنگ مدال او طلا بود.
* حرف آخر؟
حرف آخر من یک خواسته است. آن هم نه خواسته‌ای که صرفاً خودم بخواهم بلکه خواسته تمامی قهرمانان و مدال‌آوران مازندرانی تیم ملی در رقابت‌های جهانی اسپانیا است. ما می‌خواهیم فدراسیون با دادن میزبانی رقابت‌های کشوری امسال به استان مازندران حداقل پاداش ممکن را برای ما قائل شود و ما نیز متقابلاً این قول را به فدراسیون می‌دهیم که بهترین میزبانی چنین رقابت‌هایی را تا به امروز داشته باشیم و در این مهم شک هم نکنید.
علی طبیعی است که این روز‌ها خوشحال باشد، اما بدهی‌های باقی مانده از حضورش در مسابقات جهانی آنقدر کلافه‌اش کرده است که حد و حصری ندارد، اما او به خاطر هدف بزرگی که در سر دارد همچنان با خودش و روزگار می‌جنگد و قرض‌هایش را یکی پس از دیگری در سررسید آن پس می‌دهد تا دوباره به نقطه اول خودش برگردد و این مشکل امروز و هر روز جوان شایسته مازندرانی تیم ملی پرورش اندام ایران است.
* دیر، اما خوب شروع کردید، این‌طور نیست؟
دقیقاً همین‌طور است که شما می‌گویید. من از سال ۸۹ و به توصیه دوستانم وارد بدنسازی شده و به خاطر علاقه‌ام در آن ماندگار شدم.
* اولین عنوان را در چه سالی به دست آوردید؟
در همان سال ۸۹ و پس از ۶ ماه تمرین نفر اول مسابقات شهرستان آمل شدم.
* بعدش چه شد؟
بعدش دو، سه سالی مسابقه ندادم تا اینکه در سال ۹۲ در مسابقات کشوری اصفهان شرکت کردم و پنجم شدم. همان مسابقاتی که در آن خلیل اسدی سوم و متعاقب آن قهرمان آسیا شد.
* مسابقه بعدی را در چه سالی دادید؟
در سال ۹۴ که در مسابقات قهرمانی کشور شاهرود اول شدم، اما در مسابقه انتخابی تیم ملی شرکت نکردم.
* چرا در سال ۹۳ و در انتخابی تیم ملی در سال ۹۴ حاضر نبودید؟
راستش تنها دلیل عدم حضور من مشکلات مالی بود!
* سال ۹۵ چه اتفاقی برای شما افتاد؟
در تهران و برای حضور در رقابت‌های آسیایی با میثم کشوری مسابقه دادم که میثم اول و من دوم شدم، اما در اردوی بازبینی تیم ملی نفر سوم را انتخاب کردند!
* رسیدیم به سال ۹۶ سالی که از آن خاطرات بد بسیاری دارید، این‌طور نیست؟
اصلاً دوست ندارم به این سؤال جواب بدهم. در آن سال و در رقابت‌های قهرمانی کشور مرا چهارم کردند و این اتفاق در شرایطی برای من افتاد که خیلی آماده بودم. عنوانی که خیلی‌ها به آن اعتراض داشتند و من مانده بودم که چرا این اتفاق برای من افتاده است. از آن شرایط سخت خیلی دلسرد شده بودم، اما ترجیح دادم برای رسیدن به هدف خودم بمانم و بجنگم!
* در مسابقات آسیایی مغولستان چه اتفاقی برای شما افتاد؟
در آن مسابقات خیلی چیز‌ها را ثابت کردم و در عین قهرمانی، اورال مسابقات هم شدم!
* پس در سال ۹۶، باید خیلی به شما سخت گذشته باشد، این‌طور نیست؟
دقیقاً همین‌طور است که شما می‌گویید. در آن سال به لحاظ روحی و روانی و مالی فشار بسیاری به من آمد. حساب کنید رژیم باشید و در عین آمادگی آن بلا‌ها سرتان بیاید. اصلاً بگذریم!
* سال ۹۷، سال خوبی را تا به امروز پشت سر گذاشته‌اید. از این سال بگویید.
واقعاً همین‌طور است. من در ابتدای سال همراه مرتضی روشن‌ضمیر برای مسابقات کارگری هند انتخاب شدم، اما به دلیل مشکلات خانوادگی در آن شرکت نکردم. سپس در مسابقات کشوری تبریز ۲۰۱۸ شرکت کردم و اول شده و به عضویت تیم ملی درآمدم، اما این پایان کار من نبود. من دوست داشتم طلای رقابت‌های بین‌المللی جام الماس را هم بگیرم که خوشبختانه این اتفاق هم برای من افتاد و من در رقابت‌های وزن ۱۰۰ کیلوگرم جام الماس هم قهرمان شدم.
* سطح رقابت‌های جهانی اسپانیا چگونه بود؟
راستش علیرغم حضور بیش از ۴۵ کشور جهان و بدن‌های خوبی که در این رقابت‌ها حضور داشتند، شرایط بدن قهرمانان ایرانی چیز دیگری بود و به هیچ عنوان قابل مقایسه با ورزشکاران دیگر کشور‌های جهان نبود. اجازه بدهید یک واقعیت بزرگ را برای شما بگویم و آن اینکه مسابقات قهرمانی کشور ما در ایران حکم رقابت‌های جهانی را دارد و سطح آن از همه مسابقات دیگر بین‌المللی بالاتر است.
* چگونه قهرمان شدید؟
حریف آنچنانی در وزن ۱۰۰ کیلوگرم نداشتم و به راحتی و با اختلاف امتیاز بالا در این وزن قهرمان شدم.
* خیلی‌ها می‌گویند اورالی حق شما بود، نظرتان در خصوص این ادعا چیست؟
اصلاً این حرف‌ها نیست. برای من در رقابت‌های اسپانیا هرچه که بود دیگر تمام شد. اگرچه من و آقای مرتضی روشن‌ضمیر هر دو در رقابت بر سر کسب عنوان اورالی ۱۱ امتیاز داشتیم، اما برای من افتخار بزرگی بود که در کنار ایشان بایستم و مسابقه بدهم. ایشان بزرگ همه ماست و قبل از اینکه ما بخواهیم بدنسازی را شروع کنیم، ایشان در این رشته حضور داشته و برای ایران افتخارآفرین بوده‌اند. آقامرتضی در سن و سالی به این عنوان مهم دست یافته‌اند که ما اصلاً معلوم نیست که در آن سن بتوانیم باشگاه آمده و رژیم بگیریم. دوستان این مسائل را عنوان می‌کنند تا بلکه بتوانند برای تیم و قهرمانان آن حاشیه ایجاد کند.
* چه برنامه‌ای برای آینده خود دارید؟
ببینید ورزش ما حد پایانی ندارد. من منتظر اعلام تقویم مسابقات IFBB و... هستم تا با مشورت و هم‌فکری تصمیم خودم را برای آینده بگیرم.
* استقبال مازنی‌ها از شما در بازگشت از رقابت‌های جهانی چگونه بود؟
مثل همیشه بسیار عالی، اما واقعیت کار ما چیز دیگری است. اصولاً بعد از هر مسابقه‌ای ما قهرمانان به لحاظ مالی اذیت می‌شویم. ما نمی‌گوییم که به ما پول بدهند، اما این انتظار را داریم که چنانچه تسهیلاتی وجود داشت آن تسهیلات را برای ما قائل شوند چراکه اگر تکلیف مسائل این‌چنینی و سکه‌هایی که پیش از این به قهرمانان می‌دادند، مشخص شود آن گاه ما تکلیف کار خود را بهتر از قبل خواهیم دانست. در یک کلام باید بگویم که ما به لحاظ مالی در مضیقه هستیم و بعد از هر مسابقه‌ای تازه مشکلات ما شروع می‌شود.
* کار شما چیست؟
فعلاً به عنوان مربی دارم در باشگاه کار می‌کنم، اما باور کنید که در فضای کوچک پول در‌آوردن سخت است. من برای اسپانیا چیزی بالای ۳۰ میلیون تومان هزینه بدن خود کردم و الان هم دارم به سختی تلاش می‌کنم تا آن مبلغ را که تمامش قرض و مسائل این‌چنینی است را جبران کنم.
* حمایتی از سوی هیئت مازندران از شما شد؟
بی‌انصافی است که نگویم که شرایط امسال با همه سال‌های قبل برای ما قهرمانان فرق می‌کرد. امسال آقای ابوالقاسمی رئیس هیئت مازندران دائماً با حضور و تماس‌هایش چه قبل از سفر و چه بعد از سفر پیگیر کار ما بود که همین جا لازم است از ایشان تشکر کنم.
* شرایطی که برای آریا نوروزی پیش آمد تو را اذیت کرد. این‌طور نیست؟
دقیقاً همین‌طور است که شما می‌گویید، اما باور کنید اگر آریا به مسابقات جهانی اسپانیا می‌آمد بدون شک رنگ مدال او طلا بود.
* حرف آخر؟
حرف آخر من یک خواسته است. آن هم نه خواسته‌ای که صرفاً خودم بخواهم بلکه خواسته تمامی قهرمانان و مدال‌آوران مازندرانی تیم ملی در رقابت‌های جهانی اسپانیا است. ما می‌خواهیم فدراسیون با دادن میزبانی رقابت‌های کشوری امسال به استان مازندران حداقل پاداش ممکن را برای ما قائل شود و ما نیز متقابلاً این قول را به فدراسیون می‌دهیم که بهترین میزبانی چنین رقابت‌هایی را تا به امروز داشته باشیم و در این مهم شک هم نکنید.
