به گزارش خبرورزشی، استقلالی‌ها همچنان به اتفاقاتی که در تبریز رخ داد، معترض هستند و اصغر حاجیلو نیز در گفتگو با خبرورزشی همه موارد را یک به یک باز کرد. سرپرست آبی‌پوشان به شدت از اتفاقات رخ داده ناراحت و نگران بود.
اشتباه کردیم و باختیم
بازی‌های بزرگ یعنی اشتباهات مرگبار. یعنی بهره بردن از اشتباه دیگران. ما یک اشتباه کردیم و متأسفانه تاوانش را هم دادیم، ولی باید از این به بعد منتظر خطای دیگران و لغزش رقبا باشیم. در نیمه دوم کاملاً سرتر از حریف بودیم به طوری که مهدی رحمتی غیر از صحنه گل، اصلاً کار دشواری پیش‌رو نداشت، ولی متأسفانه باختیم. فراموش نکنید تراکتورسازی کلی امکانات دارد، ولی در استقلال امیرحسین فتحی تنهاست و کلی هم طلبکار روی سرش ریخته است.
کتک خوردن هواداران
طبق قانون باید ۱۰ درصد از ظرفیت استادیوم را به تیم مهمان بدهند، ولی در تبریز فقط ۲ درصد از فضای سکو‌ها را به استقلال دادند. باور کنید از ۲ درصد هم کمتر بود، ولی همان تعداد اندک استقلالی هم زیر باران فحش، کتک و سنگ قرار گرفتند طوری که واقعاً نگران‌شان بودم و مسئله را با مدیر حراست و یگان ویژه استادیوم در میان گذاشتم. انصافاً آن‌ها هم پیگیری کردند، چون اگر پیگیری آن‌ها نبود، قطعاً اتفاقات تلخ‌تری می‌توانست رخ بدهد.
اعتراض بی‌اعتراض
بگذارید من خیال شما را راحت کنم. ما در تبریز حق هیچ اعتراضی نداشتیم. شاهد ماجرا هم مسعود شجاعی. این بنده خدا خودش ۵، ۶ قلوه‌سنگ را از روی پیست برداشت و به گوشه‌ای انداخت. حساب کنید ما در چنین جوی بازی می‌کردیم.
حق دادن به داوران
همیشه به داوران احترام می‌گذارم، ولی از آقایانی که بازی ما را داوری کردند، می‌خواهم یک بار دیگر فیلم بازی را نگاه کرده و به عملکرد خودشان نمره بدهند. البته انصافاً باید در آن جو به داوران حق داد، چون وقتی ما حق هیچ اعتراضی نداشتیم، بدیهی بود که آن‌ها هم بترسند. هنگامی که مسابقه تمام شد، داور‌ها انگار از مادر دوباره متولد شده بودند، چون واقعاً جو عجیبی بود.
محرومیت و جریمه
اگر بازیکنان استقلال به جای شجاعی و دژاگه آن برخورد‌ها را انجام می‌دادند، شک نکنید که محروم می‌شدند. نه تنها محروم بلکه جریمه نقدی هم برای‌شان در نظر گرفته می‌شد. شاید فقط بچه‌های ما را زندانی نمی‌کردند، ولی قطعاً چند جلسه محرومیت روی شاخش بود! تیم‌های رقیب هم مرتب شروع می‌کردند به بیانیه دادن و...، ولی در مورد بازیکنان محترم تراکتورسازی هیچ اتفاقی رخ نداد.
یک نفر باید بمیرد؟
طبیعی است که تراکتورسازی یا هر تیم دیگری باید از امتیاز میزبانی خودش سود ببرد، ولی این شرایط هم قواعد خاصی دارد. منظور من فقط تبریز نیست بلکه کل ایران را می‌گویم. آقایان، آیا باید یکی از این سنگ‌ها به کله یک نفر بخورد و بمیرد تا به فکر بیفتیم؟ ببینید چه سنگ‌هایی طرف ما پرتاب می‌شد. اگر به سر من، شفر، داوران، بازیکنان یا فرهاد می‌خورد، معلوم نبود چه فاجعه‌ای رخ می‌داد.
اشتباه کردیم و باختیم
بازی‌های بزرگ یعنی اشتباهات مرگبار. یعنی بهره بردن از اشتباه دیگران. ما یک اشتباه کردیم و متأسفانه تاوانش را هم دادیم، ولی باید از این به بعد منتظر خطای دیگران و لغزش رقبا باشیم. در نیمه دوم کاملاً سرتر از حریف بودیم به طوری که مهدی رحمتی غیر از صحنه گل، اصلاً کار دشواری پیش‌رو نداشت، ولی متأسفانه باختیم. فراموش نکنید تراکتورسازی کلی امکانات دارد، ولی در استقلال امیرحسین فتحی تنهاست و کلی هم طلبکار روی سرش ریخته است.
کتک خوردن هواداران
طبق قانون باید ۱۰ درصد از ظرفیت استادیوم را به تیم مهمان بدهند، ولی در تبریز فقط ۲ درصد از فضای سکو‌ها را به استقلال دادند. باور کنید از ۲ درصد هم کمتر بود، ولی همان تعداد اندک استقلالی هم زیر باران فحش، کتک و سنگ قرار گرفتند طوری که واقعاً نگران‌شان بودم و مسئله را با مدیر حراست و یگان ویژه استادیوم در میان گذاشتم. انصافاً آن‌ها هم پیگیری کردند، چون اگر پیگیری آن‌ها نبود، قطعاً اتفاقات تلخ‌تری می‌توانست رخ بدهد.
اعتراض بی‌اعتراض
بگذارید من خیال شما را راحت کنم. ما در تبریز حق هیچ اعتراضی نداشتیم. شاهد ماجرا هم مسعود شجاعی. این بنده خدا خودش ۵، ۶ قلوه‌سنگ را از روی پیست برداشت و به گوشه‌ای انداخت. حساب کنید ما در چنین جوی بازی می‌کردیم.
حق دادن به داوران
همیشه به داوران احترام می‌گذارم، ولی از آقایانی که بازی ما را داوری کردند، می‌خواهم یک بار دیگر فیلم بازی را نگاه کرده و به عملکرد خودشان نمره بدهند. البته انصافاً باید در آن جو به داوران حق داد، چون وقتی ما حق هیچ اعتراضی نداشتیم، بدیهی بود که آن‌ها هم بترسند. هنگامی که مسابقه تمام شد، داور‌ها انگار از مادر دوباره متولد شده بودند، چون واقعاً جو عجیبی بود.
محرومیت و جریمه
اگر بازیکنان استقلال به جای شجاعی و دژاگه آن برخورد‌ها را انجام می‌دادند، شک نکنید که محروم می‌شدند. نه تنها محروم بلکه جریمه نقدی هم برای‌شان در نظر گرفته می‌شد. شاید فقط بچه‌های ما را زندانی نمی‌کردند، ولی قطعاً چند جلسه محرومیت روی شاخش بود! تیم‌های رقیب هم مرتب شروع می‌کردند به بیانیه دادن و...، ولی در مورد بازیکنان محترم تراکتورسازی هیچ اتفاقی رخ نداد.
یک نفر باید بمیرد؟
طبیعی است که تراکتورسازی یا هر تیم دیگری باید از امتیاز میزبانی خودش سود ببرد، ولی این شرایط هم قواعد خاصی دارد. منظور من فقط تبریز نیست بلکه کل ایران را می‌گویم. آقایان، آیا باید یکی از این سنگ‌ها به کله یک نفر بخورد و بمیرد تا به فکر بیفتیم؟ ببینید چه سنگ‌هایی طرف ما پرتاب می‌شد. اگر به سر من، شفر، داوران، بازیکنان یا فرهاد می‌خورد، معلوم نبود چه فاجعه‌ای رخ می‌داد.
