به گزارش خبرورزشی، نه خبری از غافلگیری سیتیزن‌ها بود و نه خبری از شش‌تایی شدن چلسی. ساری و گواردیولا دست یکدیگر را خوانده بودند و نتوانستند در ۱۲۰ دقیقه مچ هم را بخوابانند. این مچ‌اندازی به ضربات مرگبار پنالتی کشیده شد تا با برتری ۴ بر ۳ برای دومین فصل متوالی گواردیولا و تیمش اولین جام فصل را بالای سر ببرند. فینال جام اتحادیه حواشی و نکاتی داشت که تحت عنوان برنده‌ها و بازنده‌ها بررسی خواهیم کرد.

برنده: رحیم استرلینگ
پس از تمام انتقاد‌ها و سروصدا‌ها برای بی‌اعتبار کردن ارزشِ رحیم استرلینگ، او به نمایش‌های خوب اخیرش ادامه داد. رحیم مثل یک ستاره حرفه‌ای نشان داد نیازی به پاسخ دادن به انتقاد‌های بی‌رحمانه ندارد و فقط به عملکرد و موفقیت خودش و تیمش فکر می‌کند. با وجود اینکه سیتی موفق نشد در ۱۲۰ دقیقه دروازه چلسی را باز کند، اما محورِ بهترین فرصت‌های تیمِ گواردیولا، استرلینگ بود. در واقع رحیم برنده واقعی بازی بود و آخرین ضربه پنالتی را هم خونسردانه تبدیل به گل کرد.

بازنده: کپا آریسابالاگا
کاری کرد که از این پس او را با عنوان یک «یاغی» بشناسیم. شما می‌توانید خودتان انتخاب کنید مثل یک جنتلمن رفتار کنید یا یک گانگستر باشید! صرف نظر از هر عذر و بهانه‌ای سرپیچی از دستور مائوریتسیو ساری یک نقطه تاریک در دوران فوتبال کپا خواهد بود. او مصدوم شده بود، اما می‌خواست به بازی ادامه دهد. می‌گوید همه این اتفاق‌ها یک سوءتفاهم بوده، اما باز هم توجیه مناسبی نیست. نکته جالب اینکه کابایرو که قرار بود وارد زمین شود سال ۲۰۱۶ در فینال در ضربات پنالتی به منچسترسیتی کمک کرده بود پیروز شود و می‌توانست حضور برابر تیم سابقش روحیه‌بخش باشد. کپا یک پنالتی از سانه گرفت و یک پنالتی آگوئرو را هم با بدشانسی نتوانست مهار کند، اما وجهه‌اش خراب شد.

برنده: انگولو کانته
چرا نباید کانته در نقش هافبک دفاعی بازی کند؟ انرژی این هافبک فرانسوی می‌تواند جلوی خط دفاعی به کمک چلسی بیاید، اما ساری همیشه اصرار داشته ژورژینیو را در پست هافبک دفاعی قرار دهد. او بی‌رحمانه مانع شکل‌گیری موقعیت برای سیتی می‌شد و به‌خوبی پاس‌ها را قطع می‌کرد. کانته خستگی‌ناپذیر حتی در یک صحنه که چلسی در ضدحمله کم‌تعداد بود به سرعت اضافه شد و می‌توانست پاس خوب ادن آزار را تبدیل به گل کند.

بازنده: ساریسمو
یک مربی که به‌شدت روی سبکی که ساخته تمرکز کرده است، اما دشوار خواهد بود درست مثل روش بازی در ایتالیا در انگلیس هم تیمش را به موفقیت برساند. با تمام فشار‌های این روز‌ها مائوریتسیو ساری تلاش کرد برابر منچسترسیتی تیمش یک بازنده و تحقیرشده مثل بازی قبلی برابر همین تیم نباشد. شاید چلسی در فینال جام اتحادیه بی‌نظیر بازی کرده باشد، اما تنها هدف ساری این بود که تیمش دوباره ۶ گل نخورد؟ برای قهرمانی نیاز به گل داشتند و برنامه مشخصی برای گلزنی در بازی چلسی دیده نمی‌شد. ظاهراً ساری دیگر در چلسی هیچ قدرتی ندارد، چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ ایجاد نظم تیمی.

برنده: ادن آزار
مثل کانته، ادن آزار هم در ترکیب تیمِ ساری سردرگم بوده، در حالی که به‌جای بازی کردن در نقش مهاجم کاذب باید در گوشه‌ها بازی کند. بازی آزار در فینال جام اتحادیه جذاب بود و معدود فرصت‌های چلسی را خلق کرد. مدافعان سیتی را راحت می‌توانست از پیش رو بردارد و مشخص بوده که دوباره آماده شده است. وقتی با هم‌تیمی‌اش در بلژیک ونسان کمپانی روبه‌رو می‌شد، کاپیتان سیتی به‌خوبی می‌دانست قرار است موقعیتی خطرناک روی دروازه تیم‌شان خلق شود. ضربه پنالتی آزار هم روحیه‌بخش بود، یک چیپِ زیبا که البته در نهایت نتوانست چلسی را بازگرداند و ضربه آخر را استرلینگ تبدیل به گل کرد.

بازنده: کوین دبروینه
فصل قبل بی‌شک کوین دبروینه بهترین بازیکن لیگ برتر انگلیس بود، اما دو مصدومیت او را در این فصل از شرایط آرمانی دور کرد. با درخشش او سیتی فصل پیش ۱۰۰ امتیاز گرفت، اما این فصل بعد از مصدومیت‌هایش هر وقت از زمین بیرون رفته سیتیزن‌ها جان گرفته‌اند. گواردیولا او را تبدیل به یکی از بهترین هافبک‌های جهان کرد و باید دوباره برای بهترین شدنِ کوین تلاش کند. نمی‌توان خیلی به بازیکنی که ۱۰۰ روزِ فصل را به‌دلیل مصدومیت از دست داده ایراد گرفت، اما انتظار می‌رود دوباره همان دبروینه همه‌فن‌حریف را ببینیم.