به گزارش   خبرورزشی، واژه «شگفتی» درباره نراتزوریِ این فصل کاربرد ندارد، چراکه نتایج خوبی که در سری A گرفته‌اند اتفاقی نیست و ادامه روزهای خوب دو فصل گذشته آن‌هاست. البته درباره نراتزوریِ شهر میلان صحبت نمی‌کنیم و منظورمان نراتزوریِ شهر برگامو یعنی تیم «آتالانتا» است. تیمی که این فصل نشان داد موفقیت‌هایش اتفاقی نبوده و حاصل کاری هدفمند با یک مربی باهوش است. آتالانتا مثل لقبش «لادئا» (به معنی الهه) آرامش دارد و بدون سروصدا تا بالای جدول خودش را می‌رساند.

یک مربی آشنا

هواداران اینترمیلان قطعاً این نام را به یاد دارند: «جان‌پیرو گاسپارینی». مربی سابق جنوا که پس از چند سال کار کردن در این تیم سال 2011 سکان هدایت تیم‌شان را در دست گرفت. اما روزهای خوبی در جوزپه مه‌آتزا انتظارِ گاسپارینی را نمی‌کشید و او خیلی زود پس از کسب نتایج ضعیف کارش در این باشگاه را از دست داد. البته به نظر می‌رسید آن زمان مدیران اینتر اصلاً حوصله و اعصاب نداشتند، چراکه فقط 4 هفته در سری A گاسپارینی روی نیمکت تیم نشست که 2 باخت، یک تساوی و یک برد تیمش کسب کرده بود. در هر صورت گاسپارینی خیلی تمایلی ندارد آن روزها را به یاد بیاورد. حالا او می‌تواند کسی باشد که با آتالانتا، اینتر را به زیر می‌کشد. 5 امتیاز کمتر از اینتر پرستاره دارند و اگر مثل بازی رفت تیم سابقش را نابود کنند شانس زیادی برای راهیابی به لیگ قهرمانان اروپا خواهند داشت. همین که دو تیم شهر رم پایین‌تر از آتالانتا قرار دارند هم کار بزرگی است، اگر تیم‌های میلانی را هم کنار بزنند کارشان از قهرمانی هشتم یوونتوس هم بزرگ‌تر خواهد بود. اینتر در برگامو 4 گل از آتالانتا دریافت کرد و اسپالتی بدجور نگران دیدار امشب است.

  بساز و بفروش

رمز موفقیت آتالانتا چیست؟ ریخت و پاش؟ بودجه کلان برای مطرح شدن؟ در این باشگاه از شهری کوچک با 120 هزار نفر جمعیت از این خبرها نیست. گاسپارینی از ابتدای کارش در آتالانتا که سال 2016 بود تمرکز را روی کار با بازیکن‌های جوان قرار داد. در هر صورت آتالانتا نه پول زیادی برای خرید ستاره داشت و نه باشگاه بزرگی محسوب می‌شود که ستاره‌های بزرگ وسوسه حضور در این تیم شوند. به تدریج تیم جوان شد و ستاره‌های جوان خودشان را نشان دادند. در پایان فصل نخست تیم چهارم شد و ستاره‌هایی مثل آندرئا کونتی و فرانک کسیه از این تیم به میلان پیوستند. اما با جدایی مهره‌های کلیدی هم آتالانتا به کارش ادامه داد و بازیکن‌های جوانی مثل ماتیا کالدارا و برایان کریستانته هم در تیم فصل قبل مطرح شدند که باعث شد کالدارا به تیم اصلی‌اش یوونتوس برگردد و کریستانته را هم رم قرض بگیرد. اتفاقی که قطعاً در پایان این فصل هم رخ خواهد داد و باشگاه آتالانت همچنان به ساختن و فروختن ادامه می‌دهد.

نابودگران

اما نکته عجیب دیگر درباره آتالانتا خط حمله قدرتمند این تیم است. کسی فکر نمی‌کرد در نخستین فصلی که کریستیانو رونالدو به یوونتوس آمده تیمی باشد که در آمار گلزنی با بانوی‌پیر رقابت کند. اما در پایان هفته سی‌ام آتالانت 64 گل زده و 2 گل بیشتر از یوونتوس وارد دروازه رقبا کرده است. دووان زاپاتا کلمبیایی با 20 گل کاندیدای آقای گلی است و یک گل هم بیشتر از رونالدو زده. در کنار او هافبک تهاجمی باتجربه تیم یوسیپ ایلیچیچ هم 11 گل زده است. در مجموع از 64 گلی که لادئا به ثمر رسانده، 26 گل سهم زوج خط حمله یعنی زاپاتا و الخاندرو گومس آرژانتینی بوده است. اگر آمار ایلیچیچ را هم به آن‌ها اضافه کنیم، بازیکن‌های خط آتش آتالانتا روی هم رفته 57 درصد گل‌های تیم را زده‌اند. به این ترتیب خط دفاعی اینتر امشب در خانه شب سختی را پشت سر خواهد گذاشت.