به گزارش خبرورزشی، ابراهیم شکوری در خصوص کوچ دسته جمعی بازیکنان ایرانی به لیگ‌های خارجی به خبرورزشی می‌گوید: «اتفاق عجیبی که افتاده کوچ بازیکنان است؛ نه بازیکنان نامی، بازیکنان گمنام. شاید باورتان نشود ولی هر روز کلی بازیکن گمنام از فدراسیون فوتبال درخواست ITC دارند و به لیگ‌های پایین کشور‌های اطراف می‌روند.» این هم به خاطر گرانی ارز است. میانگین حقوق بازیکنان در لیگ‌های پایین کشور‌های اطراف چیزی حدود ۲ هزار تا ۲ هزار و ۵۰۰ دلار در ماه است. یعنی آن‌ها در هر ماه رقمی بین ۲۸ تا ۳۵ میلیون تومان درآمد دارند! در سال رقم دریافتی این بازیکنان در بهترین حالت به ۴۲۰ میلیون تومان می‌رسد. پولی که گرفتن آن در لیگ دسته دو ایران مثل خواب و رؤیاست.
تصور کنید بازیکنی که در لیگ دو شاید سالی ۵۰، ۶۰ میلیون ببندد و در نهایت نصف آن را نگیرد، به خارج از ایران می‌رود و در عرض دو ماه به اندازه کل فصلش پول درمی‌آورد. حتی اگر هزینه‌های زندگی در کشور دیگر را هم اضافه کنید، باز هم حضور آن‌ها در این کشور‌ها کاملاً به صرفه است چراکه زندگی در ایران هم کم خرج ندارد. شکوری در این باره اضافه می‌کند: «من واقعاً تعجب می‌کنم. کلی ITC صادر کرده‌ایم. خیلی‌ها به لیگ‌های یک و دو کشورهایی، چون آذربایجان یا گرجستان می‌روند. آن‌ها پول خوبی نصیب‌شان می‌شود. این یکجور‌هایی ارزآوری هم است ولی به هر حال با توجه به شرایطی که به وجود آمده، بازیکنان ترجیح می‌دهند به خارج بروند و پول خوب بگیرند تا اینکه در ایران بمانند و آخرش نصف پول‌شان را هم نگیرند.» او در ادامه نام یکی از بازیکنان مطرح لیگ برتر را هم وسط می‌کشد و می‌گوید: «آقای... پیشنهاد خارجی دارد. می‌دانم که رقم بالاتر از ۷۰۰، ۸۰۰ هزار دلار است. خودتان حساب کنید درآمد او برای یک فصل چقدر خواهد بود؟ آیا باشگاهش می‌تواند او را حفظ کند؟ رفتن این بازیکنان به کشور‌های خارجی شاید باعث پیشرفت فوتبال‌مان شود ولی به هر حال باعث می‌شود لیگ ما خالی از ستاره شود و این اصلاً خوب نیست.»
نامی‌ها هم می‌روند؟
فعلاً کوچ ستاره‌ها از لیگ‌های پایین شروع شده و رفته‌رفته به لیگ‌های بالاتر هم می‌رسد. به هر حال وضع مالی در فوتبال ایران خوب نیست. مسئولان فدراسیون فوتبال هم مدام روی این مسئله تأکید می‌کنند. وزارت ورزش از فدراسیون خواسته باشگاه‌ها را به خوبی توجیه کند. بعضی باشگاه‌ها هم حتی برای جذب بازیکنان و مربیان نامی مجبور به هزینه دلاری شده‌اند. طبیعی است در این شرایط بازیکنان نامی هم بنا را بر رفتن بگذارند یا اینکه دلاری قرارداد امضا کنند.
تصور کنید بازیکنی که در لیگ دو شاید سالی ۵۰، ۶۰ میلیون ببندد و در نهایت نصف آن را نگیرد، به خارج از ایران می‌رود و در عرض دو ماه به اندازه کل فصلش پول درمی‌آورد. حتی اگر هزینه‌های زندگی در کشور دیگر را هم اضافه کنید، باز هم حضور آن‌ها در این کشور‌ها کاملاً به صرفه است چراکه زندگی در ایران هم کم خرج ندارد. شکوری در این باره اضافه می‌کند: «من واقعاً تعجب می‌کنم. کلی ITC صادر کرده‌ایم. خیلی‌ها به لیگ‌های یک و دو کشورهایی، چون آذربایجان یا گرجستان می‌روند. آن‌ها پول خوبی نصیب‌شان می‌شود. این یکجور‌هایی ارزآوری هم است ولی به هر حال با توجه به شرایطی که به وجود آمده، بازیکنان ترجیح می‌دهند به خارج بروند و پول خوب بگیرند تا اینکه در ایران بمانند و آخرش نصف پول‌شان را هم نگیرند.» او در ادامه نام یکی از بازیکنان مطرح لیگ برتر را هم وسط می‌کشد و می‌گوید: «آقای... پیشنهاد خارجی دارد. می‌دانم که رقم بالاتر از ۷۰۰، ۸۰۰ هزار دلار است. خودتان حساب کنید درآمد او برای یک فصل چقدر خواهد بود؟ آیا باشگاهش می‌تواند او را حفظ کند؟ رفتن این بازیکنان به کشور‌های خارجی شاید باعث پیشرفت فوتبال‌مان شود ولی به هر حال باعث می‌شود لیگ ما خالی از ستاره شود و این اصلاً خوب نیست.»
نامی‌ها هم می‌روند؟
فعلاً کوچ ستاره‌ها از لیگ‌های پایین شروع شده و رفته‌رفته به لیگ‌های بالاتر هم می‌رسد. به هر حال وضع مالی در فوتبال ایران خوب نیست. مسئولان فدراسیون فوتبال هم مدام روی این مسئله تأکید می‌کنند. وزارت ورزش از فدراسیون خواسته باشگاه‌ها را به خوبی توجیه کند. بعضی باشگاه‌ها هم حتی برای جذب بازیکنان و مربیان نامی مجبور به هزینه دلاری شده‌اند. طبیعی است در این شرایط بازیکنان نامی هم بنا را بر رفتن بگذارند یا اینکه دلاری قرارداد امضا کنند.
