خبرورزشی/ شهراد باغستانی؛ لیونل مسی، ویرجیل فان‌دایک و کریستیانو رونالدو را در راه کسب بهترین بازیکن سال 2019 فیفا شکست داد. اما پس از کسب این جایزه و ژست پیروزمندانه کاپیتان بارسلونا سؤالی که پیش می‌آید این است که: «آیا فوق‌ستاره آرژانتینی شایسته کسب جایزه بهترین بازیکن فیفا بود؟»

درخشیدن فردی

هر شخصی می‌تواند درباره انتخاب‌ها نظر و دیدگاه متفاوتی داشته باشد و همینطور خبرنگاران هم نظرهای خاص خودشان را دارند. یک دیدگاه این است که؛ لیونل مسی در 49 بازی فصل قبل در لالیگا، جام حذفی و لیگ قهرمانان 51 گل زد. کاپیتان بارسلونا 21 مرتبه هم به هم‌تیمی‌هایش پاس‌گل داد. او نه تنها کفش‌طلای فصل قبل اروپا را به خودش اختصاص داد، بلکه  بهترین مهاجم و بهترین گلزن لیگ قهرمانان هم شد. آیا آمار مهم‌تری نسبت به گلزنی در فوتبال برای ارزیابی عملکرد یک بازیکن وجود دارد؟ این همان بحثی است که هر سال وجود دارد، این که می‌گویند جوایزی مثل The Best (بهترین بازیکن فیفا) و Ballon d’Or (توپ‌طلا) برای عملکرد فردی به یک بازیکن تعلق می‌گیرد، نه افتخاراتی که با تیم‌شان کسب کرده‌اند.

شکست بزرگ تیمی

لیونل مسی یک سال دیگر مثل لیونل مسی بود. در واقع او همیشه می‌درخشد و بهترین بازیکن بارسلونا است. بی‌شک او بهترین بازیکن فصل گذشته لالیگا بود. اما تا آنجایی که می‌دانیم فوتبال یک بازی فردی نیست و می‌توانیم به این فکر کنیم که شکست بزرگ در آنفیلد چه تأثیری روی عملکرد لیونل مسی گذاشته است. او یکی از بدترین بازی‌های دوران حرفه‌ای‌اش را برابر لیورپول سپری کرد در حالی که رقیبش در راه کسب جایزه بهترین بازیکن فیفا شبی به‌یاد‌ماندنی داشت. اما این همه ماجرا نیست. علاوه بر ناکامی در لیگ قهرمانان، در کوپادل‌ری هم تیمش رد فینال برابر والنسیا شکست خورد و ناکام بود. فراموش نکنید در کوپا آمریکای 2019 هم مسی همراه تیم ملی آرژانتین در نیمه‌نهایی باخت و کنار رفت. حتی عملکرد فردی‌اش هم از حد خودش پایین‌تر بود. لالیگا را کنار بگذارید. آیا این 3 ناکامی برای اینکه مدعی شویم او شایسته کسب جایزه The Best نبوده، کافی نیست؟ از طرف دیگر فان‌دایک علاوه بر قهرمانی در لیگ قهرمانان، بهترین بازیکن فصل لیگ برتر انگلیس هم بود و تیمش با بدشانسی قهرمان نشد. همراه هلند هم سال خوبی را پشت سر گذاشت و لاله‌های نارنجی از بحران بیرون آمدند.

رأی‌گیری

فدراسیون جهانی فوتبال همیشه بعد از اینکه مراسم انتخاب بهترین‌ها به پایان می‌رسد برای اینکه شبهه‌ای پیش نیاید آرای مربیان و کاپیتان‌های تیم‌های ملی و نماینده رسانه‌های کشورهای عضو فیفا را منتشر می‌کند. این مسئله نشان می‌دهد در انتخابی که انجام شده هیچ دخالتی ندارند و انتخاب‌ها توسط این افراد انجام شده است. طبیعتاً مشکلی هم نیست و نخواهد بود. اما آیا آرای مربیان و کاپیتان‌ها معمولاً احساسی نیست؟ شاید برخی اعتقاد داشته باشند شاغلین در فوتبال آن‌قدر در یک سال درگیر مسابقات مختلف هستند که شاید خیلی از بازی‌ها را ندیده باشند و فقط نتایج و اخبار را دنبال کرده باشند. همین هم باعث می‌شود احساساتی رأی بدهند و طبق علاقه‌شان مسی یا رونالدو را انتخاب کنند. در این بین برخی هم از درخشش بازیکن‌هایی مثل فان‌دایک مطلع هستند و آن‌ها را در رده‌های دوم یا سوم قرار می‌دهند. همین کار باعث خواهد شد تعداد آرای بازیکن شایسته‌ای همچون فان‌دایک کمتر از مسی یا رونالدو باشد. در هر صورت نمی‌توان گفت از لحاظ فردی مسی لیافت کسب جایزه بهترین بازیکن فیفا را نداشته، اما او در سالی جایزه را گرفت که ناکامی کم نداشت. وضعیت او خیلی بهتر از رونالدو نبود که حداقل یک قهرمانی ملی در لیگ ملت‌های اروپا همراه تیم ملی پرتغال کسب کرد.

در مجموع نمی‌توان به نتیجه روشنی در این باره رسید، چرا که همیشه اختلاف نظر درباره شایستگی یا عدم شایستگی بهترین بازیکن سال هست، اما تنها چیزی که می‌توان گفت این است که لیونل مسی انتخاب انبوهی از مربیان، بازیکنان و خبرنگاران در سرتاسر دنیا بود.