به گزارش خبرورزشی، اولی هوینس که در پایان دوره فعلی ریاستش بر باشگاه بایرن مونیخ از سمت خود کنار خواهد رفت، می‌گوید بزرگترین پشیمانی‌اش تخلف مالیاتی‌اش بوده است. او قصد شرکت در انتخابات ماه نوامبر برای تعیین رئیس جدید این باشگاه آلمانی را ندارد و می‌خواهد به حضور طولانی‌مدتش در این باشگاه پایان دهد. هوینس که بین سال‌های 1970 تا 1979 برای بایرن بازی می‌کرد و در 239 بازی 86 گل برای باواریایی‌ها به ثمر رساند، زمانی که در سال 1979 بازنشسته شد، بلافاصله به عنوان مدیر این باشگاه مشغول به کار شد و سرانجام در سال 2009 به عنوان ریاست باشگاه بایرن انتخاب شد.

هوینس 67 ساله در گفت‌وگو با نشریه «51» که مجله رسمی باشگاه بایرن مونیخ است، گفت: بزرگتررین اشتباه من تخلف مالیاتی‌ام بود. بایت آن موضوع واقعاً پشیمان بودم و انتقاداتی هم که در آن زمان به من شد، موجه و درست بود. در آن دوران سخت، سرنوشت برخی انسان‌هایی را که در زندان دیدم را به خاطر می‌آورم. یک روز یک زندانی با وجود اینکه آزاد شده بود، در سلول من نشسته بود. او به من گفت که نمی‌‌داند که پس از آزادی‌اش باید چه کار کند. او سوار تاکسی شد و نمی‌دانست که مقصدش کجاست. تجربه‌های اینچنینی پیش از آن روی من تأثیری نمی‌گذاشت.

هوینس در ماه مارس 2014 بود که به فرار مالیاتی متهم شد، بلافاصله پس از تأیید حکم محکومیت از سوی مراجع قضایی آلمان از سمت ریاست باشگاه بایرن‌ مونیخ کناره‌گیری کرد. او پس از سپری کردن نیمی از محکومیت سه سال و نیم زندانش، در ماه فوریه 2016 از زندان آزاد شد و در ادامه در اوایل ماه آگوست 2016 بار دیگر به عنوان ریاست باشگاه بایرن مونیخ انتخاب شد.

رئیس باشگاه بایرن مونیخ که در ماه مارس 2013 در خانه‌اش توسط پلیس آلمان بازداشت شد، سالی که بایرن مونیخ سه‌گانه قهرمانی آلمان و اروپا را از آن خود کرد، در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به پیروزی 2 بر یک باواریایی‌ها مقابل بوروسیا دورتموند در فینال لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه ومبلی شهر لندن اظهار داشت: در آن مقطع می‌دانستم که به زندان خواهم رفت. فرانک ریبری گریه کرد و هواداران نام من را فریاد زدند که باعث شد باورم نسبت به آنها بیشتر از گذشته شود.

هوینس همچنین با اشاره به حمایت بی‌قید و شرط هواداران بایرن مونیخ پس از اینکه توسط پلیس آلمان تحت‌ پیگرد قانونی قرار گرفت، تأکید کرد: در زندان نامه‌های زیادی دریافت می‌کردم که برخی از آنها واقعاً تأثیرگذار بودند، به طوری که در سلولم از خواندن آنها مثل بچه‌ها گریه کردم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: وقتی که به هنگام صبح از پنجره به بیرون نگاه می‌کنم، از 49 سال حضورم در بایرن مونیخ راضی و خوشحال هستم. حتی از یک روزم در این باشگاه پشیمان نیستم و همه چیزم را مدیون باشگاه بایرن مونیخ هستم. خودم را هیچگاه کارمند باشگاه ندانسته‌ام و همیشه مانند هوادار شماره یک بایرن بوده‌ام. احساسی جز قدردانی از این باشگاه ندارم.

رئیس باشگاه در پایان گفت: در مقابل انتقادات هم تنها می‌توانم لبخند بزنم. فکر می‌کنم هواداران هم می‌دانند که هر کاری که از دستم ساخته بود را برای‌شان انجام داده‌ام.