به گزارش خبرورزشی، دنیله دِروسی، هافبک ایتالیایی و اسطوره باشگاه آاس رم امروز در سن ۳۶ سالگی تصمیم گرفت تا کفش‌های خود را بیاویزد. از قرارداد یک ساله این هافبک ایتالیایی با باشگاه بوکا جونیورز تنها ۶ ماه می‌گذرد و حال دِروسی می‌گوید که تصمیم او برای خداحافظی از دنیای فوتبال به دلیل مصدومیت نیست بلکه او دلتنگ خانه و خانواده خود در ایتالیا شده است.
دِروسی در این باره می‌گوید: من هیچ مشکلی به لحاظ سلامتی ندارم. لازم است با دخترم باشم. دل خانواده ام برای من تنگ شده و دل من هم برای آن‌ها تنگ شده است. من از کار با هیئت مدیره جدید خوشحال شدم. آن‌ها سعی کردند که مرا متقاعد کنند که بمانم، اما من تصمیم خود را گرفته بودم. آن‌ها (هیئت مدیره) از من خواستند تا چند روز دیگر در این رابطه فکر کنم. هیئت مدیره کمک خود را به من کرد، اما من نیازی به کمک ندارم و باید به خانه خود بازگردم. من تنها از باشگاهی که در قلب من قرار دارد خداحافظی نمی‌کنم بلکه من با فوتبال که دنیای من است خداحافظی می‌کنم.
دِروسی یکی از دلایل خداحافظی زود هنگامش پس از گذراندن تنها ۶ ماه در باشگاه بوکاجونیورز را فاصله زمانی و مکانی میان دو کشور آرژانتین و ایتالیا می‌داند: من نمی‌خواهم به جزئیات بپردازم. من قبلا در این مورد به خوبی توضیحاتی را داده ام و گفته ام که بزرگ‌ترین دختر من تنها کسی است که در ایتالیا باقی مانده است. او خوب زندگی می‌کند و در معرض خطر نیست، او فقط به پدرش احتیاج دارد. ما در آرژانتین بسیار دور (نسبت به ایتالیا) هستیم. اگر من در جایی دیگری در اروپا بودم تنها یک ساعت با ایتالیا فاصله داشتم.
دِروسی از علاقه خود به باشگاه، طرفداران و ورزشگاه بوکاجونیورز در مدت ۶ ماهه حضورش در این باشگاه صحبت می‌کند: شما بچه‌ها می‌دانید که طرفداران بوکاجونیورز چه طرفدارانی هستند همچنین می‌دانید که جو لا بومبونرا (ورزشگاه بوکاجونیورز) چگونه است. من یک تکه از قلبم را در اینجا می‌گذارم. من همچنان عضوی از باشگاه بوکا خواهم بود. شاید سرنوشت مجددا ما را در کنار یک دیگر قرار دهد. من به تماشای بازی‌های بوکا ادامه خواهم داد. افرادی را که من در اینجا ملاقات کردم فوق العاده بوده اند و من این تجربه را هرگز فراموش نخواهم کرد.
وی در ادامه افزود: این تصمیم (خداحافظی از فوتبال) در یک روز گرفته نشده است بلکه از مدت‌ها قبل چنین تصمیمی گرفته شده است. من این آرزو را دارم که روزی سرمربی شوم. من می‌خواهم برای رسیدن به سرمربی گری درس بخوانم. من همیشه به فوتبال نزدیک هستم و فوتبال تمام زندگی من است.
